[Paradox_13]

Ahengu

Fshatin Bungajë filloi për ta mbuluar freskia e mbrëmjes. Freski e cila mungonte qe shumë kohë. Njerëzit shkonin e vinin. Dukej se te Haskajt bëheshin përgatitjet e fundit. Flluan të arrijnë edhe mysafirët e ftuar. Nuk ishin pak. Nga përshtypja e parë duhet të ishin afro dyqind. Veturat posa e lëshonin asfaltin i mbulonte pluhuri i rrugës me zhavor i cili ishte stivuar gjatë verës së thatë. Kur rrotat e veturave e ngacmonin, ngrihej dhe dendësohej, gjasonte në mjegullnajë. E tërë Bungaja ishte në këmbë. Kishte shumë kohë që nuk kishin parë e përjetuar këso ahengu.
Shuli e Tuli, dy pleç të shtyer në moshë dhe të kërrusur qëndronin ulur skaj rruge duke mos qarë hallin e pluhurit dhe përcillnin me vëmendje tërë atë që zhvillohej para tyre, sidomos përcillnin veturat e shumta.
- Tul, çka u bë kështu ? Pse i tërë ky kallaballëk në Bungajë. Nuk kam dëgjuar se bëhet dasëm këtu.
- Dëgjo Shul, duket vërtet je shul që nuk kupton asgjë. Këtu nuk ka dasëm, por ka ahemg.
- Çfar ahengu Tul ?
- Aheng luci o Shull !...
- Çka ?!...mbeti paksa i habitur Shulli.
- Agai i Haskajve kishte bërë synet djalin, dhe si aga më, nuk bënë të bëjë diç e mos të trazohet e tërë nahija, e lëre për synetllëkun e djalit të vetëm...
-Qy,qy,qy...vëretet aheng se jo mahi. Haskajt janë të përmendur për muhabete e ahengje, qy,qy,qy, mbeti duke bërë Shuli. Po si s’paskam dëgjuar ore...?
Të kam thënë Shul, ti edhe pse qëndron gjithë ditën në lëndinë nuk dëgjon e nuk shikon asgjë. Shumë gjëra po ndodhin e ti nuk po i merr vesh. Si duket pleqëria të ka rënduar.
-Po Tul, vërtet ashtu është. Pleqëria, por megjithatë po më habit e tërë kjo mastrfhane, dhe ate për një luc fëmië. Sidomos kur Agai i Haskajve, kjo po më habit edhe më shumë. Ky dikur sikur ishte kundër disa adeteve të vendit tonë, e tani ?!...
- Shul. Po thonë se Agai kishte kënduar edhe mevlud Kurani, dhe kishte ftuar hoxhallarët më të njohur dhe më të aftë të nahisë.
- Ma bre! Pash Zotin ! As për këtë nuk paskam dëgjuar.
- Po,po. Kjo është e vërtetë përfundon mendimin prerazi Tuli.
Veturat akoma merrnin drejtimin e Haskajve. Pluhuri pas tyre tani i rënduar edhe nga freskia nuk ngrihej më lart se mbi kokat e Shulit dhe Tulit dhe formonte një mjegullnajë të vërtetë. Shuli e Tuli akoma përcillnin ardhje – shkuarjet e tyre dhe të njerëzve në ahengun e Haskajve që aty për aty e pagëzuan “Ahengu i Lucit”, dhe sikur u pëlqeu bukur shumë ky emërtim.......

P.s.vazhdon..