Dardania.de - Shiko Postimin Tek

jonuzi · 07-03-09, 22:55

Jeta i sjell shumëçka, pra edhe dashurinë

Ironizonte të gjithë të rinjtë të cilët i flisnin për dashuri, aq sa shpesh i përqeshte ata se janë të sëmur melankolik. Dashuria për të ishte një diçka e cila nuk ekzistonte dhe për këtë edhe ishte përqeshur nga të gjithë. Mirëpo vazhdonte gjithnjë me një bindje se për të gjithçka do të vendos koha dhe gjithë këto vite ishte totalisht indiferent ndaj kësaj sfere të jetës. Ishte shumë i përkushtuar në libra, në angazhime dhe në formimin e autoritetit tij, në punë të shumta, shpesh edhe shoqet e klasës e përqeshnin për këtë, një kohë edhe gjithë shkolla dhe shoqëria, ai bënte deklarata provokuese dhe irritonte të rinjtë e tjerë. Ai vazhdimisht refuzonte të krijonte ndonjë lidhje dashurie dhe assesi nuk pajtohet me propozimet e të tjerëve për të bërë diçka në këtë drejtim, gjersa ai bënte sikurse nuk ndodhte asgjë në këtë drejtim, vitet ikni, iku shkolla e mesme iku dhe ai u detyrua të ndërroj gjithçka në jetën e tij. Falë asaj që ai ishte shumë i qetë në këtë drejtim, arriti të korrë suksese të përditshme, me të njëjtat bindje i filloj edhe studimet gjithmonë me moton mëso, puno, gëzohej shumë që doktrina tij funksiononte, tani më kishte arritur shumëçka që ëndërronte më parë, por ai edhe më tej pak shoqërohej me të tjerët.
Mirëpo me kohë ai filloi të ndryshoj, motoja tij tani u ndryshua pak, ai ndjente se trupi tij po kërkon diçka, ndjente se është duke i munguar diçka, por ende nuk dinte, nuk kaloi shumë kohë dhe u bind se ai edhe pse përpiqej të mohonte vetës një fakt të vërtet, prapë se prapë pranoi se më në fund ishte i dashuruar, po po dashuruar sepse shumëçka harronte në momente të caktuara, por jo një vajzë e cila iu shfaqej pa papritmas në çdo moment. Mirëpo ende nuk guxonte ti thoshte vetës se çfarë ai dëshiron, pa reshtur në mendjen tij përplaseshin mijëra mendime të cilat e udhëzonin herë që të vepronte e herë që të mos vepronte. Gjersa ditët kalonin një nga një, ai deshi apo nuk deshi pranoi faktin se më në fund duhej ti dëgjonte ndjenjat e tija, prandaj ky vendim shpejt u manifestua me atë se ai atë vajzë e simpatizonte, dhe për këtë morën vesh edhe ca shoke dhe anëtarët e

07-03-09, 22:55	#2
jonuzi jonuzi Anëtarësuar: 27-01-06 Vendndodhja: Gjithandej Postime: 347	Titulli: Mikesh Ime Jeta i sjell shumëçka, pra edhe dashurinë Ironizonte të gjithë të rinjtë të cilët i flisnin për dashuri, aq sa shpesh i përqeshte ata se janë të sëmur melankolik. Dashuria për të ishte një diçka e cila nuk ekzistonte dhe për këtë edhe ishte përqeshur nga të gjithë. Mirëpo vazhdonte gjithnjë me një bindje se për të gjithçka do të vendos koha dhe gjithë këto vite ishte totalisht indiferent ndaj kësaj sfere të jetës. Ishte shumë i përkushtuar në libra, në angazhime dhe në formimin e autoritetit tij, në punë të shumta, shpesh edhe shoqet e klasës e përqeshnin për këtë, një kohë edhe gjithë shkolla dhe shoqëria, ai bënte deklarata provokuese dhe irritonte të rinjtë e tjerë. Ai vazhdimisht refuzonte të krijonte ndonjë lidhje dashurie dhe assesi nuk pajtohet me propozimet e të tjerëve për të bërë diçka në këtë drejtim, gjersa ai bënte sikurse nuk ndodhte asgjë në këtë drejtim, vitet ikni, iku shkolla e mesme iku dhe ai u detyrua të ndërroj gjithçka në jetën e tij. Falë asaj që ai ishte shumë i qetë në këtë drejtim, arriti të korrë suksese të përditshme, me të njëjtat bindje i filloj edhe studimet gjithmonë me moton mëso, puno, gëzohej shumë që doktrina tij funksiononte, tani më kishte arritur shumëçka që ëndërronte më parë, por ai edhe më tej pak shoqërohej me të tjerët. Mirëpo me kohë ai filloi të ndryshoj, motoja tij tani u ndryshua pak, ai ndjente se trupi tij po kërkon diçka, ndjente se është duke i munguar diçka, por ende nuk dinte, nuk kaloi shumë kohë dhe u bind se ai edhe pse përpiqej të mohonte vetës një fakt të vërtet, prapë se prapë pranoi se më në fund ishte i dashuruar, po po dashuruar sepse shumëçka harronte në momente të caktuara, por jo një vajzë e cila iu shfaqej pa papritmas në çdo moment. Mirëpo ende nuk guxonte ti thoshte vetës se çfarë ai dëshiron, pa reshtur në mendjen tij përplaseshin mijëra mendime të cilat e udhëzonin herë që të vepronte e herë që të mos vepronte. Gjersa ditët kalonin një nga një, ai deshi apo nuk deshi pranoi faktin se më në fund duhej ti dëgjonte ndjenjat e tija, prandaj ky vendim shpejt u manifestua me atë se ai atë vajzë e simpatizonte, dhe për këtë morën vesh edhe ca shoke dhe anëtarët e __________________ Bahet mire pas 50 viteve!!!!!!!!