[Orfe@]

vijon nga sipër -



Pirroja, mbreti I Epirit illirian, një nga gjeneralët më të njohur të Historisë Botërore, u quajt - Aquilla Pyrro (Skipja e Burrit) Pirro shqipe - Pirro shqiponjë që ky emrim iu ka dhënë vetëm burrave skipetarë, bijve të shqipes, përkah të çmuarit të guximit, trimërisë, heroizmit të pashoq, në beteja, nga historianët antik (Che sovra gli altri com Aquilla vola - Që pëmbi tjerët, si shqipe-Skipe fluturon)!
Poashtu, heroi kryesor I veprës së Homerit në Illiadhë (Iliadë) - Akili, është emërtim I gjuhës skipe-illire - Akilli, që lidhet direkt me kuptimin e Skipes - shqipes, shqiponjës - Aquilla - Akilli - Akili, ashtu sikur e gjithë vepra homerike është histori illire, ashtu, sikur edhe vet Homeri ishte illir - Homeri hillirian, I cili u përvehtësua nga grekët.
Fjala - skip, skipe (scip, scipe), e cila përcakton emërtimet e sotme shqipee shqip, SHQIPE është emri shumë I lashtë edhe para linguistikës indo-evropiane, skip, skipe, është emërtimi që prinë në Linguistikën Gjenerale. Vet fjala - skip, skipe (shqip, shqipe), është ajo e Para skip, skipe vetëm që e kemi alternocionin fonetik të dy tingujve të shqipes së sotme - S = SH - K=Q të marrur indirekt nga Latinishtja - q=k lat.=ku (q) latine, ne e theksojmë - q shqipe, në vend të, bile, shkipe, ne e kemi - shqipe.
Alternocioni fonetik në shqipen u bë - S=SH në gjuhën e shkruar shqipe, me Kongresin e Manastirit (1908-10), duke u bazuar në të folmet dialektore, në shumë shkaqe pa baza ethymologjike, që ngatërrojnë gjurmimet shkencore, ashtu sikurse në dytingullorët tjerë alfabetike, si tokzanore dytingujsh, të përngjitura në një tingull sikurse janë: g - gj, s - sh; d- dh, n-nj, x-xh, z-zh, t-th, të cilat nuk përdoren (pëgojën) në vende të caktuara, aty ku duhet theksuar drejtë, por - të cilat kanë krijuar probleme ethymologjike, pikërisht në ato fjalët më kryesore të gjuhës, kur është në pyetje lidhja e shqipes me illirishten, pësa I përket përcaktimit të drejtë shkencor. Kemi shëmbujt e tillë: skipe=shqipe; guha=gjuha; guni-gjuni; geo=gjeo; gua=gjua; skrola=shkrola, shkronja; skripi-skrimi=shkrimi; skolla= shkolla; skolastika - shkollimi I lire sokratik në grupe etj.
Ashtu sikundër kemi rastet e ndryshimeve fonetike si alternocione nga e kundërta e këtyreve, që ne I theksojmë ashtu sikur sllavët në mungesë tingujsh gjuhe përkatës në fonetikat e tyre sllavishte, e që krijoi probleme hulumtimi linguistik sikurse: ethymologi=etimologji; ethymologu=etimologu; methodika-metodika; theo-teo; theolog-teolog; mythologji=mitologji; mythi=miti; mythike=mitike; methodë=metodë; orthografi=ortografi; psikotherapi=psikoterapi; kuzina (vendi ku zina, ku zihet gjella)=kuzhina; Pantheoni=Panteoni; uthopia-utopia; theist=teist; atheist=ateist; politheist=politeist; monotheist=monoteist; these=tezë; theori=teori; theater=teatër etj.
Fjala - skipe, nga skipja illire (Shqipja illire) para i.e. krijoi fjalët tjera me burim nga ajo: skip - shqip; spik - të folur, folja, spik-spikatje-spikamë-spikama, I,e,të spikatur-a; persosje, persosshmëria e njeriut, që I kemi këto kompozita të sotme shqipe, si nivel I lartë pune, diturie, shkathtësie; poashtu: skrip - shkrim; script-I, skriptet, skriptorja etj.
Fjala - shqip rrjedhë nga fjala - skip, e gjuhës Shqipe-illire (guha skipe-illire), spika skipe, e cila rrodhi nga psika skipe, ku skrola skipe (scroll) është emërtimi më I lartë shkencor në Genesis (Gjeneza): scroll 1, scroll 2,cka e karakterizon shënjtërinë e shqipes, fjalë e parë që I prinë thënjeve më të spikatura të kulmit të diturisë së njeriut - Librat e Genisit…
Në gjuhën e folur popullore Shqipe ballkanike, kemi emërtimet e vjetra për shkronjën - shkrola, shkrojla, shkrolë, shkrollë, shkrolla, shkrollat por të ndikuar nga ndryshmi I tingullit s=sh, sepse pleqët thonë me s - skrolë, skrola, skrolat e skipes, skrola skipe etj.
Shqip=Skip, Shqiptar=skiptar, janë dy shprehje të ndryshme fonetikisht, kurse me kuptim të njejtë, që pak, ose aspak thuaja, nuk është shkruar nga linguistët tanë, e që kanë pasë mundësinë reale, ta përcaktojnë drejtë, bile në Kongresin e Manastirit (1908), aty ku me ndkimet e të dy anëve të forta të Dy Portave, me ndikim të kohës, shumë raste të ndryshimit të tingujve të alfabetit të gjuhës shqipe, krijuan probleme dhe këto probleme droj do të mbesin therrëlinguistike, që pëngojnë në gjetjen e udhëve të shkurta, për në Dardhanishten e Lashtë illire...
Me therminin - Shqipe, tek Shqipëria, nuk mund të vijojmë gjurmimet deri në gjuhën e pare - skipe, kurse me atë - SKIPNIA, ose SKIPËRIA, mund të lidhemi deri tek - skip spik, tek guha skipe, Skipja e Thotit, e cila merret sot linguistikisht, si fillesa e gjuhëve botërore të para: Thoti trismegist - Hermes I Madhësisë së Trefisht. Ku kjo shprehje - Trefishe, Mendoj se është Treshi I Gjuhëve të Para Botërore - kuni, kina e Indi (gjuha Kuniforme - Cuneiform Language), gjuhët indase dhe kineze e të Lindjes së Largët - për këtë arsye thirret - Hermes Trismegist, Thoti.


***

(Nga vete autori)

Spjegime:
______________________________
*) Folja skipe-illire - est, që sot është në gjuhët i.e. poashtu folje: lat. Est; ger. Ist; freng. Est; span. Est; neolat. Est; ang. Is - folje aqë natyrale, që shpreh natyrën e gjuhës, është vet natyrisht - folja skipe-illire e gjuhës së natyrës.
Fjala shqipe - emër (emën, emni, emnat - gegënisht) vie nga fjala toske-shqipe - ëmë-ëma-ëmat, si trajtë e shkurt natyrale e fjalës - mëmë-mëma-mëmat e që na dha emrimin - mëmëdhee, mëmëdheu - që përcakton emrimin për fjalën - emër dhe krijoi kompozitat shqipe: emri, mbiemri, peremri, emruese, emërtim-i-e-et, Emnorja (rasa e parë e emrit), emrim-I-e-et etj.
OMA (skipe-illire-pellgase) - AMA (gege-shqipe) - ËMA(toske-shqipe)
NOM (skipe-illire-pellgase) - EMËN(gege-shqipe)-EMËR(toske-shqipe)
Emërtimi - mëmëdhee-mëmëdheu, tek toskët në Toskëri, erdhi ngase mbajtja apo ekzistenca e familjës mvarej nga - mëma - ëma, kurse tek gegët në Gegëni, mbeti emërtimi - atdhee-atdheu, ngase, mbajtja apo ekzistenca e familjës mvarej nga - ati - babai. Atdheu - dheu I atit (gege) dhe mëmëdheu - dheu I mëmës - ëmdheu.
Fjalët Atdheu e Mëmëdheu (Ëmdheu) u formuan si emërtime në rrethana të ndryshme sociale - ekzistenca nga Ati dhe ekzistenca nga Ëma (Mëma). Kështu, si emërtim definitive, në gjuhën shqipe mbeti fjala - Atdhee - Atdheu.
Fjalëformimi - Atdhe - Atheu, në të cilin kemi dy fjalë, që formojnë kompozitën - At+Dhe - dheu I atit (dheu u babes), është fjala e pare - At - ati, që në shumës të emrit është - Etën, etnit dhe formoi kompozitat tjera gege- shqipe: etnii, etnia, etnitë, etnik, etnike, etniku, etniteti, etniciteti - poashtu krijoi kompozita i.e. Etnolog-i-e, Etnologie, Ethnology dhe krijoi vet emërtimin për fjalën popull në gjuhën greke - ethnos.
Kjo fjalë skipe-illire (shqipe-illire) e pandryshuar - At (baba), është fillesa e kompozitës së hershme - Atlanti, Atlandi, Atlantis, nga - at+land, ku fjala e dytë - Land - është emërtimi I hershëm gegënisht - Lland, llandi - vand - vendi dhe kemi alternomin i.e. - land - vand - vend, vendi I atit, vandi I atit, llandi I atit - Atlanti - Atdheu - Atvandi-Atvendi - Atlandi, si dhe emërtimin për fjalën gjeo-hartografike - atlas, atlasët - atllasi.