[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi

--------------------------------------------------------------------------------

Njiher në trotoare
---------------------------

Autori Xhelal Ferizi në mërgim
---------------------------------------

njiher më kujtohet nga shum her në ilegalitet
me sy nëpër disa ecje udhë të vështira
un i gjallë quhesha por isha askundi vet
nëpër të pa fundme humbëtira
---------

un isha hiqi gati një pikë mjerani i gjorë
ikja ishte perspektiva ime
dyshek e kulm i kisha shi e borë
dhe kahdo për rreth zhgënjime
---------

nganjiher e vloja ashtu mu në mes të akullit shpresen
ëndërrimtarisht me sy hapur
doja të mbahesha për fije kashte e shikoja lot' vesen
si rrëshqiste si loti im mbi lulen e hapur
-------


nëpër tokë të huaj i strukur i ndjekur
konak qiellin me dhe
her në nji far kome e her gjysëm vdekur
në ikje ilegale si zogu i pa fole
-------

fytýrat e huaja mospërfillse qehre
ftoftësi e tokës më ngrinte në gjak
kaloja me muaj të huaja fshatra e shehre
me hapin e cvilitur me lak
------

i shpronsuar i ndjekur i mbetur pa atdhe
lotin në vend të ujit e kisha me e pi
përveq diellit t' huaj tjetër zjarrë nuk kisha për tu nxe
lahesha në të ftoften borë të huaj e shi
-----


dridhjet ethet mërdhirjet i kisha përher besnike
s' më ndahej as dridhja në nofull
sa her me ka pa hana rrezanike
në mal duke kërkuar si kafsha ndoj strofull
-----

të gjith drujt me habi më shikonin
e un i shikoja në secilen rrudhë
fatet askund mbi dhe s' më ndihmonin
nuk gjeja dot shteg as udhë
-----

vetmi llahtare në mal
dushk i përzier me fletë
habija mbi qiell u ndal
habitshëm shikonte vet
-----

ecja me nji ideal që mundohesha ta ruaj
në vuajtjen time të uritur
sa her i thash zotit pse kështu të vuaj
me fjalorin tim të ngrirë mbi dhe i rraskapitur
-----

ku shkon më pyeste vetvetja
ku ësht caku yt
më pyeste n' depresionim uria e etja
e të lodhurit për gjumë të dy sytë
-----

vetmija llahtare ma e tmershme se vorri
kahdo më ndiqte nga prapa
shtegu kishte humbur i malkuari qorri
e jeta më nxiste me instikt e hapa
-------

terror ësht ky i thash o perëndi
cilat sadiste satane na e caktojnë kët rrisk
un ëndrroja dhomë me nxemje e orendi
mendjen e kisha brisk
-----

në mal nuk kisha laps as leter
vuajtjen e kisha rimë
varg nuk kisha tjeter
përveq pasthirrmë e bërtimë
------
sa flokt mërisht ua kam nxjerrë drujve
sa shum grushta i kam sjellë tokes
krandeve dushkut e drujve të huajve
mërisht kam shikuar drejt lokes
---------

fillova ti urrej yjet
netët më dukeshin llahtare
i urreja edhe pyjet
e rrugët me trotoare
-----

buken e ëndrroja
në ëndrra me sy hapur plot koken
nji fjalë me askend nuk e ndrroja
nuk e doja as qiellin as token
-------

ftoftësija ecte damarit
në palcë hynte në zemer
larg nga toka e shqiptarit
si quhej kjo vuajtje me emër
-------

shushurima e nates monotone
uji i ftoft i prronit
nata si nji sterrë zezone
hijet e huaja porsi të' demonit
--------

po ecja me ikë n' perëndim
buken nuk e njihte qenja ime
në gjak nuk kisha vlim
si ngrirjet e vuajtjet më sjellnin pendime
-----

vuajtëri që nuk spjegohet
edhe sikur ta ringjallim shpiksin e fjalës njerzore
në asnji gjuhë dot nuk thohet
si quhet kjo krajatë mizore
-------

her dilja në fusha e ledina
her në ligje të pa fund
nga un ikte moti e stina
besnik i imi ishte i quajturi mund
---------

nga pylli në pyllë fshat më fshat
kalim vorresh errsira
i krrusur në shpirtë e në shtat
përqartë me do vargje të lira
-----------

kujt ti recitoja në at ferr
pyllit të huaj llahtarë
netve pyjore të frikshme plot terr
un i përndjekuri shqiptarë
---------


malet nuk mbaronin
as lugje lumej e dete
këmbët e mia hapëronin
qudija i shtynte drejt jete
--------

i ngrirë i uritur pa pare
i strukur i ndjekur i huaj
shikimet mbi të huaja trotoare
jam shqiptari që vuaj
---------

europen e kisha në sy
dhimbjen për të robruarin dhe
besen që s' më lente me u thy
lirinë si zjarrë me u nxe
---------

ik nëper trojet sllavianee dridhu qerpiku
në të huaja net plot katrane
ik sa ma larg nga armiku
me veten duke folë shqip mjerë at gjuhë nane
--------

netët kur vinin e binte errsira
gërmuqesha në qoshe e skuta llahtare
në netët e frikshme në agime të' ngrira
shum larg nga toka shqiptare
-----------
kërkim nëpër male që se gjente as busolla
kërkim nëpër shpresa që instikti i mbante
më drejtonin rrugëve e udhëve të malit të holla
joshjet lakmiqare caku që mi ndante
----------

un naten e bëja në ankthe e në fletë
nuk dija a ësht gjumë a vdekje
me thoj mbijetese jam mbajtur në jetë
vuajtjen mu në palcë e kam mbrri me shpirtë prekje
--------

edhe koha vet edhe gurë e lisa
e gjithqka që ishte nën qiell me kapak
gjenin konakt t' vet gurët druj e qiparisa
që llahtari i nates të mos ju hyn në gjak
----------



edhe guri kishte strehim
lulet futeshin në mbulesë të vet
përveq meje e nates n'ë llahhtarë e rrethim
që rrinim si dy qyqe shkret
-------

kështu m' kaluan muaj duke kaluar brigje
në net të rrënqethshme nëpër pyje e druj
duke kërku jetë e shpëtim e shtigje
lllahtarshëm me vetminë nëpër dheun e huaj
-------------

uria s' më ndahej e terri
heshtja e vorreve e kobë kënga e secilit karcell
pamja si vorri e ferri
nata në dhe t' huaj vuajtëri që mbjell
------------

hapi i im në vetmi që ngjethë
trishtim që rrënqethte në mish
në secilen krande të pyllit e gjeth
e thente qëndresen dy fish
---------

nuk durohej heshtja errsira nuk durohej mundi
e tmershmja pa fundësia
i llahtarshmi terr që si dukej fundi
as ankthet e uritjet e mia
-------------

udhët nuk i dija ecja pa busollë
i varfër atdheun si ëndërr në gji
sa vuajtjet më brenin si krimbi në mollë
e palcen ma dridhte dënesja në elegji
------------

në ethe për trojet shqiptare
në ethe për njerzit e mi
ikje kahdo n´' trotoare
qrrënjosu prap për me mbi
-----------------------------

Autori Xhelal Ferizi
-------------------------------