[Drinni]

Mendoja se kërkoje këng,
Unë këndova ?
Dashuri,
Zjarr,
Lot,
Të gjitha ti dhash, por ti prap u largove ?
Janë këto netët e ftohta e të gjata që më shtyejn të mendoj. Nuk isha unë i qartë sa duhej, apo ti nuk më kuptove. Nuk dita unë të dua apo ti nuk më deshe dashurin time!
Dhe kështu vazhdoj të ëndërroi me syt hapur edhe kësaj nate shpirt.
He he he sa më vie të qesh. Kurrë se kisha kujtuar se edhe të rriturit dijnë të jenë kalamaj, kalamaj e shkuar kalamajve bile.
he he, prap qesh, nuk dijë qesh apo zgerdhihem me veten, sot më rrahu telefoni dhe nga ana tjeter flisje ti, doja të të thoja këtë tashë që mendoj. Por më nxuri fryma disi, nuk më doli asnjë ngërk nga gabzeri, për një kohë mendova se ëndërroja me sy hapur, nuk dij sa kisha qëndruar në atë gjendje po të mos kishte trokitur dikush deren.
Dhe atëher pash se jetoja, se ishe ti ajo që më shtangu e belbëzoja derisa nënshkruaja një pako postare.
Dhe ja që ka kaluar dymbëdhjet dhe unë duhej të isha moti i shtrir, Sa herë më del para sysh koha kur lazdroheshim parkut të qytetit, shpesh na zinte terri tya të shtrir në krahrorin tim, e unë përkëdhelja flokët tua me kujdesë.
Shpesh u mundova të harroi, të harroi gjithçka që lash pas, ika edhe pse kurr nuk munda të ikë nga ti...!!!
Vallë më trego se sa kam edhe për të udhëtuar se jam lodhur, kam frigen se do ikë aq larg, sa një ditë nuk do të mundë të kthehem kurrë më.