[musl|m]

Falënderimi

Në çdo frymëmarrje të robit përtërihet një bekim i Zotit për të cilin i duhet të jetë falënderues po aq herë. Trajta më e ulët e falënderimit është që njeriu t’i shohë begatitë e Allahut të Madhëruar dhe të jetë i kënaqur me atë cfare Zoti i dhuron duke mos shprehur ankim.
Falënderimi më i plotë është në të pranuarit me gjuhën e qenies së brendshme, se të gjitha krijesat janë të paafta t’i shprehin Zotit falënderim edhe për pjesën më të vogël të begatisë së Tij edhe nëse arrijnë shkallën më të lartë të përpjekjes (në adhurim dhe njohje). Sepse në vetvete, udhëzimi prej Zotit për të qenë falënderues gjithashtu është begati për të cilën duhet falënderuar në mënyrë që në çdo falënderim njeriu të jetë mirënjohës që iu mundësua falënderimi, dhe kështu deri në pafundësi…
Falënderimi është shprehje që tregon pranimin e bamirësisë sepse kjo është rruga e cila e shpie drejt njohjes së Bamirësit. Allahu i Madhëruar thotë: “Nëse falënderoni do t’ua shtoj të mirat.” (Ibrahim, 7).

Falënderimi është tri llojesh:

1-Falënderimi i perzemert, i cili është të njohësh se begatia është prej të Vetmit Zot e prej askujt tjetër.
2-Falënderimi i gjuhës është të përmendësh se falënderimi dhe lartësimi i përket vetëm Atij.
3-Falënderimi i trupit është të mos i përdorësh gjymtyrët në mëkat por t’ia nënshtrosh Allahut të Madhëruar.