Shiko Postimin Tek
Vjetėr 10-06-07, 15:57   #1
alkimisti
 
Anėtarėsuar: 06-06-07
Postime: 10
alkimisti i vlerėsuar jo keq
Gabim Ateizmi dhe Teologjia Islame

ATEIZMI DHE TEOLOGJIA ISLAME

Historia na tregon se pervec atyre qe vetequheshin ateiste, shume mendimtar jane fajesuar me ateizm, ngase kane mohuar apo kane shpjeguar pak me ndryshe doktrinat e popullarizuara fetare te periudhes se tyre. Psh. Sokrati eshte quajtur ateist ngase refuzoi perendite e Greqise se Lashte dhe ngase u drejtua ne nje lloj monoteizmi. Spinoza ngase fjalen Zot e pranon si me te gjere se fjalen “Jehova”
eshte quajtur ateist. Fichte megjithese ishte nje nga kundershtaret e ateizmit, ai nuk ka mundur t’i shpetoje etiketes “ateist”, sepse bente shpjegime te ndryshme nga tradicionalia. Keto dhe plot shembuj te ndryshem si me Galileon, Xhordano Brunon, Vaninin dhe te tjere tregojne se ne boten perendimore nuk kishte ndonje norme qe nje person te akuzohej ateist, por mjaftonte te refuzonte apo te pranonte ndryshe doktrinat tradicionale fetare.



ATEIZMI NE BOTEN ISLAME

Duhet te theksojme menjehere se perpjekjet e bera nga myslimanet e pare nuk ishin ndaj ateisteve por kunder politeisteve, mushrikeve, atyre qe besonin ne me shume se nje Zot. Ne Kur’an nuk verejme ndonje verset te lidhur direkt me ateizmin. Gje e cila na tregon se ne periudhen e Profetit Muhamet, ne ate zone nuk ekzistonte nje problem i tille. Dihet se edhe idhujtaret mekas besonin se idhujt ishin vetem ndermjetesues tek Zoti i Vertete. Pra, ata besonin ne Zot.
Ateizmi ne boten islame kurre nuk ka qene nje problem serioz. Ngase nuk ka lindur dhe nuk i jane dhene mundesite te zhvillohej ne sistemin e besimit islam. Per kete arsye, ne literaturen islame nuk gjindet ndonje term ekuivalent qe te kete kuptimin e ateizmit. Por si terma te peraferta me fjalen “ateist”
jane fjalet “kafir”, “zindik”, “mulhid” dhe “dehri”.



MENDIMET ATEISTIKE


Ateizmi si nje problem filozofiko-teologjik mund te analizohet nga disa prizma te ndryshme. Si psh. Analizimi i rrymave ateistike, Analizimi i faktoreve burimor te ateizmit dhe analizimi kronologjik i ateisteve. Ndersa ne e shohim me te pershtatshme qe kjo ceshtje te shtjellohet nga kjo e fundit. Pra, tashi do perpiqemi te analizojme shkurtimisht mendimet thelbesore te ateisteve kryesore.
Do e filloj me ateizmin pozitivist te Ogys Komtit, duke vazhduar me ateizmin antropologjik te Fojerbahut, ateizmi sociopolitik i Marksit, ateizmi psikanalitik i Frojdit, ateizmi ekzistencialist i Nices dhe i Sartrit dhe per ta mbyllur me ateizmin ideologjik te regjimit komunist shqiptar.


1.Pozitivizmi i Komtit

Shekulli XVIII. Shen Simoni dhe shoket e tij ofrojne nje ilac te ri per sherimin e plageve te thella te njerezimit: Pozitivizmin. Rryma qe mban kete sigel, pranon si te vertete te vetme shkencen dhe perjashton cdo gje qe nuk hyn nen analizat shkencore. Pastaj keto mendime i vazhdon filozofi francez Ogys Komti i cili vlereson si fryt i fantazise cdo dituri metafizike dhe teologjike. Ai, me nje botekuptim evolucionist thote se njeriu kalon tre faza dhe me kalimin e kohes piqet intelektualisht. Faza e pare eshte ajo Teologjike, e dyta Metafizike dhe e treta Pozitiviste. Sipas tij, cdo njeri fillimisht eshte brenda botes teologjike, e cila do te thote, te shpjegosh cdo gje me shkak Perendine, Perendite apo shpirtin. Metafizika, qe perseri sipas tij eshte “shpjegimi i gjithckaje me dukuri mbinatyrore”
perben shkallen e dyte qe perjeton njeriu. Ndersa grada me e larte sipas Komtit eshte periudha Pozitiviste. Ne te cilen, sipas tij, njeriu dashje pa dashje largohet nga botekuptimet absurde. Keto mendime te Komtit kane ndikuar tek disa njerez, mirepo ai eshte perballur edhe me kritika serioze, madje edhe nga vete ateistet e mevonshem, si Sartri.
Ogys Komti presupozonte se njerezimi duke iu drejtuar shkences/pozitivizmit do largohej nga feja dhe do zhvillohej. Me te vertete sot ka nje zhvillim marramendes si teknologjik ashtu edhe ne boten e mendimit. Mirepo, ne te njejten kohe edhe feja eshte ne gjallerine e saj maksimale. Shume prej shkencetareve te medhenj besojne ne Zot bashke me miliona njerez. Pervec kesaj, veshtrimi qe i ben Komti shkences dhe fese si dy pole te kunderta, eshte i pavlere per sistemin e besimit islam. Feja Islame jo vetem qe kurre nuk ka pasur ndonje njolle me emer “antishkencore”, ajo nuk eshte as a-shkencore. Ne tashme po e shohim kete fakt me ane te dokumentareve, kryesisht te Harun Yahya-s( www.harunyahya.com/albanian ) se si zbulimet e sakta shkencore po vertetojne faktin mrekullor te Kur’anit. Pastaj, myslimanet perhere kane kontribuar shume per zbulimet shkencore, kane nxitur per edukimin e lendeve ekzakte dhe kane ruajtur dhe zhvilluar mendimin filozofik, sociologjik dhe psikologjik sa qe tashme shume shkencetare perendimore nuk e fshehin se rilindja perendimore eshte dhurate e botes islame.


2. Ateizmi Antropologjik i Fojerbahut

Fojerbahu studion dy vite teologji kristiane. Pasi merr nje lekundje ne besim, kalon ne filozofi. Ishte nje nga nxenesit e Hegelit. Per arsye te mendimeve te tij materialiste pengohet ne karieren e tij akademike. Ai, vecanerisht ndaj konceptit “Zot”
mban nje qendrim te ashper. Sipas tij, koncepti “Zot” eshte pasoje e reflektimit jashta te natyres se vete njeriut. Ai thote se besimi i njeriut ne Zot eshte pergenjeshtrim i identitetit te vet, tjetersim nga vetvetja dhe varferi. Sepse ne kete rast njeriu vlerat e veta ia dedikon/jep dikujt tjeter. Sipas tij, besimi ne Zot si dhe koncepti “Zot” shfaqet, formohet ne psikologjine njerezore me kalimin e kohes. Ky eshte nje pohim i shumeperdorur prej shume ateisteve. Mirepo kete mendim e kane refuzuar mjaft filozofe. Keta te fundit kane thene: besimi ne Zot eshte pjese e natyres se njeriut dhe kjo vjen nga lindja e njeriut. Psh. Dekarti ka thene se ne thelbin e njeriut ndodhet mendimi i nje zoti te persosur, kete mendim qe njeriu e sjell nga lindja e ka vendosur vete Zoti. Dhe sipas Dekartit ky eshte argumenti me i bukur per ekzistencen e Zotit. Pervec filozofeve, tashme edhe vete shkenca e ka vertetuar se njeriu ndjenjen e te besuarit ne Zot e bart qe nga lindja. Revista angleze TIME, ne nentorin apo dhjetorin e kaluar 2004 ne faqen e pare shkruante: “The Gen Of The God/Geni i Zotit”. Bente fjale per nje studim te bere nga nje shkencetar-biolog anglez, i cili hedhte tezen se kishte zbuluar qe tek cdo njeri gjindej nje gen qe nxiste besimin ne Zot. Ky zbulim u be shkak i mjaft diskutimeve ne Amerike dhe ne Europe. Perderisa njeriu kete gen e mban me vete qe nga lindja, kush ia vendosi ne trupin e tij? Besoj se pergjigjen me te bukur kesaj pyetjeje ia jep Dekarti kur thote: “kjo eshte sikur firma e nje piktorit qe hedh ne cepin e piktures se tij per te treguar se eshte i zoti i asaj veper.”


alkimisti Nuk ėshtė nė linjė   Pėrgjigju Me Kuotė
Nyje Interesante