[alkimisti]

(vijimi...)

3. Ateizmi sociopolitik i Marksit


Botekuptimi i Marksit eshte nje reaksion ndaj sistemit kapitalist Perendimor. Keshtu qe, per te kuptuar Marksin duhet te kemi parasysh gjendjen e popullit Perendimor gjate dy shekujve te fundit dhe mendimet e tija duhen vleresuar pikerisht nga kjo korrnize.
Marksi ashtu si Ogys Komti eshte interresuar per gjendjen e popullit dhe ka dashur ta riformoje gjendjen politike dhe ekonomike pasi ka verejtur probleme. Ai veren se klasa borgjeze duke pasur ne duar mjetet prodhuese po ushtronte dhune ndaj klases puntore-proleteriane. Duhej t’i jepej fund kesaj pabarazie dhe padrejtesie. Sipas Marksit, rruga me e shkurter per te realizuar kete ishte; te sillej ne pushtet nje klase punetore, si do si te jete. Per kete, sipas marksisteve, edhe dhuna mund te perdorej.
Sipas Marksit, nuk eshte e thjeshte sa duket t’u merret bergjezeve nga duart fuqia prodhuese. Sepse ata posedojne arme te fuqishme. Njera nga keto arme eshte feja. Keshtu, sipas tij, feja e cila perdorej si mjet per te shtypur dhe shfrytezuar njerezit duhej eliminuar. Feja bente detyren e opiumit.
Marksi duke i dhene fese nje rol mpires, opiumi, pervojen njerezore eshte munduar ta shpjegoje me nje teori te vetme: idealet, personalitetin, besimin, sjelljet dhe karakterin i njeriut e ka zbritur ne perberjen e tij materiale. Sa do qe pati perpjekje te medha, nuk pati sukses dhe marksizmi nuk mbeti i qendrueshem. U moren disa suksese politike, mirepo nuk munden t’ia heqin nga zemra njerezve besimin ne Zot.
Sipas Marksit, te besosh ne Zot do te thote te perkrahesh klasen borgjeze, te punosh per te. Faktikisht, ne perendimin e shekullit 19, 20 mund te hasim ne disa pika qe mund t’na bejne t’mendojme se ka te drejte Marksi. Mirepo ai gabon kur e pergjitheson kete. Perendimi dhe kultura perendimore nuk eshte nje shembull i pergjithshem per t’gjithe njerezimin. Cdo njeri duhet ta dije se nje popull mysliman ideal nuk mund te jete kurre kapitalist. Kjo nuk perputhet me etiken islame. Feja islame qe ne ditet e para ka qendruar prane atyre qe u eshte bere padrejtesi. Eshte bere jelek shpetimi per te shtypurit, te perbuzurit dhe te dobetit. Kete mund ta shohim si tek personaliteti i Profetit te fundit Muhamet, ashtu edhe tek pasardhesit e tij.
Pra, shqetesimi i Marksit per fene nuk ka vlere per besimin islam. Mendimet e tija jane te lidhura ngusht me politiken dhe gjendjen e popullit ku ai jetonte. Marksi te gjitha fete i ve ne nje peshore. Nganjehere jep shmebuj nga historia islame. Por disa shembuj te shtremberuar nga realiteti, te shkeputur nga prapaskenat dhe nga kushtet sociale, ekonomike dhe kulturore. Eshte me se normale per nje njeri si Marksi qe mban qendrim ideologjik per historine te thote se “Islamizmi i shpall jashteligjit te gjithe te tjeret dhe krijon gjendjen e armiqesise te vazhdueshme midis myslimaneve dhe jomyslimaneve.” Harron Marksi se paraardhesve bashkefetar te prinderve te tij, hebrenjte nderkohe qe ekzekutoheshin, deboheshin dhe interrnoheshin gjithandej ishte shteti islam Andaluzian ai qe u hapi dyerte per te dhe qe jetuan me shekuj me rralle ne harmoni. Pastaj perseri hebrenjte ishin ata qe gjeten mbeshtetjen e superfuqise Osmane, madje -sa per kuriozitet- 400 familje hebreite Osmanet dergojne ne Shqiperi per te gjalleruar tregtine shqiptare. Sikur islamizmi te ishte ashtu si pohon Marksi dhe marksistet, ne Turqine e sotme me 99 % myslimane nuk do ishin mbi 400 kisha e po aq sinagoge te ndertuar qe nga periudha Osmane. Ne fene islame nuk ka dhune! Nuk pranohet besimi i imponuar.


4. Ateizmi Psikanalitik i Frojdit

Ne kohet moderne disa psikologe me ne krye Frojdin jane munduar te hedhin poshte besimin ne Zot duke perdorur metodat e psikologjise, gje e cila nuk eshte nga objektivat e kesaj fushe. Keshtu, dashje pa dashje kane treguar nje qendrim ideologjik ne emer te shkences.
Si do qofte, Frojdi dhe te tjere qe mendonin si ai kane bere mjaft studime te dobishme te pamohueshme lidhur me gjendjen shpirterore te njeriut. Ndersa ne lidhje me besimin ne Zot jane treguar me paragjykime dhe kane arritur ne perfundime te gabuara.
Menjehere dua ta theksoj nje nga gabimet e tij. Ai studion fete primitive Afrikane dhe fene e Greqise se Lashte dhe perfundimet qe nxjerr nga ato i pergjitheson me te gjitha fete e tjera. Kur cdo besimtar monoteist i refuzon keto besime dhe i kategorizon ne grupin e besimeve te kota me plot bestytni. Konkretisht feja Islame eshte kunder totemizmave dhe fetishizmave qe ka studuar ky psikolog. Te njejtin gabim bente edhe Fojerbahu kur jepte shembuj nga mitologjia Greke duke menduar se te gjitha fete jane si perallat e Greqise se Lashte.
Frojdi studion shqetesimet psikologjike te shfaqura tek pacientet. Dhe ka hedhur tezen se keto shqetesime rrjedhin nga dhuna e popullit, e ligjeve, e familjes dhe e fese. Sipas tij, keto deshira jane hedhur ne subkoshience si pasoje e kesaj dhune. Keto deshira te hedhura ne subkoshiencen e njeriut dhe te pangopura jane bere shkak te shfaqes se disa shqetesimeve ne perberjen e njeriut dhe i ka nxitur ato per sjellje jonormale.
Frojdi, themelin e besimit ne Zot e ka kerkuar ne lidhjen psikologjike midis femijes dhe babait te tij. “Frika, preokupimi dhe ndjenja e fajesimit qe njeriu perjeton ne periudhen e femijerise jane faktoret e rendesishem qe kane bere te shfaqet besimi ne Zot” thote Frojdi. Mirepo ky lloj arsyetimi qe perdorte Frojdi per besimin ne Zot mund te perdoret shume lehte edhe kunder ateizmit. Xhelozia e femijes ndaj babait, frika nga ai, perpjekja qe te shpetoje sa me pare nga pamundesia e rezistimit te dhunes se ushtruar nga i ati mund ta drejtoje te refuzoje ekzistencen e Zotit dhe mund te behet i pafe. Pra, metoda e perdorur nga Frojdi nuk duket e shendoshe.


5. Ateizmi ekzistencialist i Nices dhe i Sartrit

Nice duke thene “Zoti vdiq, Ate ne e vrame” ka shprehur se donte nje jete pa Zot. Vdekja e Zotit, sipas tij, eshte zhdukja dhe heqja e konceptit Zot nga mendja e njeriut. Atehere, sipas Nices, njeriu do e rifitoje lirine dhe krnarine dhe perseri ai vete do e formoje identitetin e tij.
Klisheja “Zoti vdiq!” ishte dhe akoma eshte nje parulle e shume perdorur dhe e shume pelqyer nga shume e ateiste dhe intelektuale si ne te kaluaren ashtu edhe ne kohet e sotme. Tregohet kur ne kohen e Nices kjo fjale e tij shkruhej gjithandej nga ithtaret e tij. Ne nje mur te madh shkruhej me germa te medha “Zoti vdiq!” dhe menjehere poshte “Nice”. Pasi vdiq Nice, besimtaret fshine parullen e ndjekesve te Nices dhe shkruajten: “Nice vdiq!” dhe poshte parulles: “Zoti”, per te treguar se kujt i perket vdekshmeria..
Sartri i ndikuar nga Nice eshte shprehur se qe te jete njeriu i lire duhet te mos ekzistoje Zoti. Sipas tij, ne se Zoti ekziston atehere liri nuk ka. Sipas ketyre mendimeve, kuptojme se ata qe nuk besojne ne Zot jane te lire. E vertete eshte kjo? Pse, besimi ne Zot behet pengese per liri?
Faktikisht si Nice ashtu edhe Sartri me teper se te hedhin poshte besimin ne Zot, ata arsyetojne nga aspekti etik se nuk duhet te jete Zoti. Pervec kesaj, mendimet e Nices dhe te Sartrit ne nuk duhet t’i mendojme si kritika te drejtuara fese islame. Sepse “Zoti” qe refuzojne keta te dy filozofe, nuk eshte zoti i besimit Islam. Edhe mendimet e tyre jane te lidhura ngusht me realitetin e kultures se tyre. Projektet dhe idealet e tyre nuk duhet t’i mendojme si norma universale.
Keta te dy, vecanerisht Sartri kur tregon se per te qene i lire nuk duhet te jete Zoti, ai shton se nese ka besim nuk ka as vlera morale. Pra, sipas tij, nje besimtar eshte i pamoralshem. Kjo eshte nje hipoteze shume e dobet. Cdo fe predikon per moral, madje edhe fete jo-hyjnore. Tashi, nese nje person qe beson ne Zot, nga ana tjeter sillet edhe jomoralshem kjo nuk duhet te kerkohet ne fe, apo tek Zoti, por tek vete personi dhe keto jane shembuj te perjashtuar.