[Mendjen]

Njeriut qe si besoj smund ta dashuroj.


Valle qfarë kam në vetveten time
Që mundohem të merrem me hetime
Pse nuk ndalem dhe ta hetoj veten
Dhe ne duart e mira njëherë ta lë jetën
Udhëtoj i pafat në barken e shkatrruar tërësisht
Duke qenë njeri i pabesë plotsisht
Ndoshta kjo është nga natyra përsonale
Por ta dini se shpirti im nuk ngrohet me nxjemje globale
Nuk e di ndoshta kerkova shumë nga jeta
Duke plotsuar formularin e saj me të vërteta
Por sjam fajtor qe meritoj të ndëshkohem
Ngase me terë qenjen time per te flijohem
Sa here sigurohem se mund të me besojn
Tmerrsisht ,ata mendojn se fjalet e mija tradhëtojn
Oh , jo se fjalët e embla qe i flas kan burim Hyjnor
Dhe gabimet e mia gjithnje i kam ndrequr me dorë
Por smundohem te jem i besueshem kur ju s’me besoni
Dhe nuk demantoj idea të tradhëtis kur ju per mua ashtu mendoni
Thjesht mundohem të punoj duke mos pushuar aspak
Gjersa ne damaret e mi të rrjedh ndonje pikë gjak
Me të vertet tani kuptoj plotesisht jetën boshe
Dhe kjo vetem kur tani jam ulur ne këtë qoshe
Nese jeni i besueshem ,tjeret ju injorojojn
Nese jeni genjeshtar te gjithe do t’ju besojn
Pres shumë nga jeta ime e bekuar
Dhe vetem deshiroj jetë te kordinuar
Deshiroj qe kur te flas ,mos te me nënqmojn
Dhe kur ti ndihmoj dikujt ata te me falenderojn
Kur , vallë kur do me besosh, o jeta ime
Nuk jam politikan qe te jap premtime
Sjam aktor qe te aktroj drama
Nuk jam as student ne Univerzitetin FAMA
Jam thjesht njeri i nderit dhe drejtësis
Ushtar i rendesishem i anti paftyrësis
Jetoj jetën edhe pse sme beson
Asesi spajtoj dhe ta dish kjo me lëndon
Por jam i gatshem qe ta deshmoj me jete
Dhe kur të vdes une ta vertetosh se kjo është e vertet
Eshte e vertet dashurija ime ne ty
Betohem ne driten dhe ne kta dy sy
Skam fjalë qe ta paraqes gjendjen momentale
Ngase neser ndryshoj dhe kthehem ne normale
Kam mesuar shumë nga jeta
Kam zbuluar shumë te paverteta
Kam menduar shumë kur sme zinte gjumi
Kam ndegjuar shum kur me fliste lumi
Jam tejet i qete ne momente fatkeqësie
Dhe jam shumë i lumtur kur ndëgjoj fjalë dashurije
Jam shume i shqetsuar kur mua me fajson
Jam i vdekur kur do te ndegjoj se mua sme beson
A mendon se kam mundesi ta lendoj nje zemer
Betohem se per mua je e vetmja femer
Por skam tjeter qfar te shkruaj
Dhe mos mendo se sme bere te vuaj
Por gjithsesi apetoj te mos lotosh
Ngase me urdherim hyjnor ke drejt te gabosh
Une gabova dhe pranoj qfardo denimi
Dhe nese ka nevoj qe nga sot le te filloj gjykimi
Sdua jurist qe te me mbrojn kur gjykohem
Ngase jam mesuar shumë herë të denohem
Jam denuar nga jeta
Jam denuar nga e paverteta
Jam denuar nga zemra ime
Jam denuar nga sekretet imtime
Plot 18 vjet i mbajta burgim
Dhe posa u leshova prap bera gabim
Bera gabim qe nuk kishte justifikim
Dhe meritonte menjeherë një denim
Por ma fali jeta me kushtzim
Dhe punen qe e bëri ,per të kerkoj shpërblim
Edhe pse isha i varfër pranova
Ngase ate ndihmes tepër e vlersova
Tani kisha pak furnizim e perplot dashuri
Ma kishte lakmi qdo njeri
Mendoja se me besojn dhe me dashurojn
Ngase nuk dashurohet njeriu qe se besojn
Me qka mendoni qe ndertohet dashurija
Dhe pse nuk vazhdon lidhja kur zbulohet tradhtija
Pytje shum e lehtë dhe tani ua spjegoj
Njeriut qe si besoj smund ta dashuroj.