[Mendjen]

Krijesa e Ngarkuar

Ecen,ecen e ndihet I lodhur
Si të mos ndihet I lodhur aq shum I ngarkuar
Sa me dhimbset ,shpirti me dhëmb
Por Ç’të bëj unë kur edhe vet jam I derrmuar

Më shkon mendja ti ndihmoj
Por si,kur jam I pa fuqi
Së paku qaj,qaj per te ngratin
Kush qe ai që ia caktoi fatin

E ai që I ngarkoi këtë barrë
Vallë a ka shpirt a ka zemer
Si mundet ta mundoj atë krijes
Qoftë ai mashkull apo femer

Mundohesha te flisja por nuk mundja
Ndonse nga vaji apo pikëllimi
Por me dhimbset shumë I ngrati
Dhe lutem për të që ti vie shpëtimi

Nuk e dini lexues të ndëruar
As juve nuk munda tju tregoj
Se kush kënd e ka ngarkuar
Dhe për kënd unë tani vajtoj

Është krijes e pafajshme e kreijuar
Për tju shërbyer tokes e njërezimit
Por jo edhe te maltretohet pa mëshirë
Nga njërezit që nuk bëjn asgjë të mirë

Nje cilësi do tua përmendi
Më siguri shumë do tua lehtesoi
Që për këtë krijes që jamë duke shkruar
Ndokush nga ju ta zbuloi

Është shtaz veshet I ka të gjatë
Duket I mjer dhe I ngratë
Sherben,punon e asgjë nuk fiton
Një njeri që e takova shum e maltreton

Edhe emrin nuk ia vendosen të mirë
Ndonse mua me pëlqen shumë
Do ti ndihmoj ashtu si të kam mundësi
Me shkrim,me veper apo me punë

Tani me siguri e dini për kënd po flas
Ju lutem mosni,mos I maltretoni
Ata janë krijesa sin e që jemi krijuar
E jo që te malterohen kur janë te ngarkuar

Nese doni me thërrisni mua
Me siguri une do tju ndihmoj
Por ju lutem ju pergjerohem
Mos lejoni qe askush ti maltretoj

A kuptuat apo ende mendoni
Ju lutem gomaret mos I maltretoni
Të 49 vargjët ati I kushtova
E Inshalla sadopak I ndihmova.