Titulli: Poezi nga Mendjeni
Jetimi
Lotėt vershojn ne faqet e mia
Dhimbjet mi lehteson vetem shoqerija
Shpresat u mbyten bashk humbjen e nenes
Rrezet me te urryera jane ato te henes
Armiku i jetes sime ishte nentori
Kur prinderit e mi me vete i mori
Tani mbeta ne vetmi i tronditur
Nga kthetrat e jetes se papritur
E tere jeta ime ishte e pa vlere
Sikurse pllazha e detit pa rere
Gjdo minute jetoj ne meditim
Dhe mallkoj veten qe mbeta jetim
Nuk kerkova teper nga jeta
Por asnje kerkes ne toke nuk gjeta
Kjo eshte pabesi dhe mashtrim
Thjesht ankth i nates qe vjen si mallkim
Grilat e jetes me shpejtesi u fortesuan
Dhe meshire per krijes si une nuk treguan
Familje skam i vetem kam mbetur
Shpirti, sikurse sheqeri ne uje eshte tretur
Tik e taku i ores humb degjimin e vesheve te mi
Rruga e qyteti per mua eshte e vetmja shtepi
Tregoni meshire ju o njerez te djallezuar
Sepse jam duke bere jetes se mallkuar
Ku i kam prinderit po te pyes o Zot
Ngase vetmin smund ta perballoj dot
Malli dhe deshira ime per ti ledhatuar
Me shkatrrojn duke mos me degjuar
Se dua jeten ,se dua burrerin
Se dua shkollen ,se dua shoqerin
Se dua paran,se dua pasurin
Vetem dua ta perballoj vetmin
Ska shpetim ,andaj dua te vdes me malle
Ngase padrejtesi eshte une te jem gjalle
Vdekja eshte dhurata ime qe tani preferoj
Andaj lutem qe neser mos te jetoj.
__________________
K-A-A-K "Kushtrimi Admirues i Artit Kreativ "
|