Anonymous

Populli shqiptar ka ushqyer vazhdimisht ndaj popujve të Ballkanit serbëve, malazezëve, maqedonasve, grekëve dhe popujve tjerë në segmentin e vet një miqësi, afrim dhe solidaritet.
Baza ideore e Programit të Lidhjes së Popullit Shqiptar, është koncipuar në mes tjerash, në lirinë e tërë popullit shqiptar për integritetin territorial dhe miqësinë e bashkëpunimin ndërfqinjësor me popujt serbë, malazezë, grekë, maqedonë dhe popujt e tjerë të Ballkanit.



Deviza e fuqive të Mëdha: Austrohungarisë, Rusisë, Gjermanisë, Francës, Anglisë ishte: „nëse serbët, bullgarët, grekët, shqiptarët, rumunët dhe popujt e tjerë ballkanikë e preferojnë miqësinë tonë duhet të kenë armatat e veta nacionale prej 200 gjer 300 mijë e më shumë ushtarë. Qindra mija ushtarë do të thoshte miliona të tjera huash dhe rishndërrim të Ballkanit dhe të popujve liridashës ballkanikë në peng të imperialistëve dhe ekspansionistëve të huaj.

Gadishulli Ballkanik nuk është i vogël dhe nuk është as i ngushtë për popujt e tij autoktonë. Ai është shumë i pasur. Pozita gjeografike strategjike është shumë e rëndësishme me arteriet më të rëndësishme: Luginën Morava — Vardar, Luginën Moravë — Ibër dhe Nishavë — Maricë d. m. th. paraqesin arterie jashtëzakonisht të rëndësishme ekonomike ushtarake strategjike si për posedimin e Ballkanit ashtu edhe për depërtimin kah Bosfori, Stambolli, Azia ashtu edhe për daljen në Mesdhe, Afrikë e më tutje që është shënjestër vitale e synimeve agresive imperialiste për pushtimin kolonial. Ai mjafton për popujt e tij. Popujt e tij nuk janë të paaftë për zhvillim, sepse ata nuk i ka dënuar natyra të jenë robër, vetëm të eksploatohen nga armiqtë e tyre të jashtëm të cilët i nxisnin vendët ballkanike të kacafyten në mes vedi. Kjo ka qenë ideja e Programit të luftës çlirimtare të bashkëpunimit solidar e vëllazëror me popujt fqinj — të Lidhjes së Popullit Shqiptar të mbajtur në Prizren.

Fillimi dhe zhvillimi i lëvizjeve nacionale: kryengritja e popullit serb, grek, maqedon, kroat, malazez, hercegovas si dhe Lëvizja Nacionale e Popullit Shqiptar — çështje e ndërlikuar ball-kanike — që e karakterizojnë antagonizmat kombinimet diplomatike të intrigave, hipokrizisë, mahinacioneve kalon në trollin e zjarrtë të luftërave dhe lëvizjeve nacionale.

Fuqitë e mëdha evropiane sa herë që janë mbledhur rreth tryezës, ato i kanë zgjidhur vetëm problemet e veta — orekset për hegjemoni. Ato nuk janë kujdesur asnjëherë për popujt dhe shtetet e vogla, prandaj edhe populli shqiptar u bashkua në lidhjen e vet, udhëheqja e të cilës është shembulli i rrallë i shkathtësisë, talentit dhe dashurisë për liri.

Dëshira e monarkisë austrohungareze për okupimin e Bosnës e Hercegovinës qe sinjal për popujt liridashës të Ballkanit dhe të Evropës se duhet ndërmarrë masat organizative me fuqinë e armës dhe me një bashkëpunim të gjerë popullor kundër politikës ekspansioniste të shteteve të mëdha.

Kongresi i Berlinit jo vetëm që nuk e shqyrtoi çështjen shqiptare por i dëmtoi shqiptarët. Nuk e njohu Lëvizjen Nacionale të shqiptarëve, ekzistimin autokton të popullit shqiptar, nuk ia njohu luftën për autonomi, luftën për shkëputje dhe për çlirim nga robëria shekullore turke.
Abdyl Frashëri ideolog i Lëvizjes Nacionale Shqiptare theksoi „se duam të jetojmë në marrëdhënie të mira me fqinjët tonë — me popujt dhe shtetet ballkanike".
Lidhja Shqiptare e Prizrenit në programin e vet e ka lidhur lëvizjen e vet çlirimtare, idenë dhe programin me lëvizjet çlirimtare progresive të popujve maqedon, kroat, slloven, të Bosnës e Hercegovinës e të tjerë.

Programi i Lidhjes Shqiptare ishte një fundament i emancipimit politik të popullit shqiptar, ishte garanci e realizimit të aspiratave shekullore çlirimtare të shqiptarëve për çlirimin nacio-nal dhe për krijimin e autonomisë kombëtare.

Populli shqiptar i bashkuar nën udhëheqjen e Lidhjes shqiptare, arriti një pikë kulminative në luftën për çlirimin kombëtar.

Në frymën e parimeve të kombësisë Lidhja shqiptare dënoi paqen e Shën Stefanit dhe Bullgarinë e madhe sepse me këtë shkelej liria dhe integriteti nacional i popujve të tjerë fqinjë. Me këtë paqe u çrregulluan seriozisht marrëdhëniet e mira mes popujve ballkanikë. Shën Stefani është shembull në histori se si fuqitë dhe shtetet e mëdha siç ishte Rusia cariste — për qëllimet e veta megalomane, hegjemoniste krijon shtetin artificial bullgaromadh — si tampon për grindje e përleshje permanente në mes të popujve ballkanikë — si përzierje të fuqive të mëdha në interesat vitale të popujve ballkanikë.

Parimisht, Programi i Lidhjes së Popullit Shqiptar paraqet suksesin më të madh në mobilizimin e masave për çlirimin nacional, solidaritetin e masave për bashkëpunim dhe miqësi me popujt ballkanikë, ajo shprehu qenjen nacionale të popullit shqiptar dhe duke njohur qenien e vet njohu edhe respektoi parimet e luftës çlirimtare për integritetin nacional të popujve ballkanikë..