Neve na duhėn tė gjithė
Patjetėr qė gjuhėn amėtare duhėt ruajtur e kultivuar nga do qė tė shkosh, e kudo qė tė jeshė.
Ja, p.sh. ky rasti i Albonitės qė pėrkundėr ca gabimėve tė vockla prap nuk heziton tė shkruaj shqipen e bukur.
Dhe mu nga ajo qė unė thirrėm ,,Tė shkollosh njė mashkull, ke shkolluar njė individ. Tė shkollosh njė femėr, ke shkolluar njė shoqėri tė tėrė"
Dhe prap Albonita e re,
Per Fishten, gjuha shqipe ishte nje pasaporte e gjalle, qe provon identitetin e te qenit shqiptar.
"Neper gjuhe shqipe bota mbare
Ka me ju njofte me c'fis ju keni,
Ka me ju njofte ju per shqiptare
Trima n'za sikurse jeni"
Kjo gjuhe per poetin pedagog eshte jo vetem si "Kanga e zogut te veres", por edhe "Si ushtime e nje termeti", sepse ne kete gjuhe, thote ai, edhe Kastriota u pat fole atyne ushtrive "ngadhnjimtare" qe cuditen boten dhe po ne kete poezi ai mallkon rende at bir shqiptari.
"Qe e perbuz kete gjuhe hyjnore,
Qe n'gjuhe t'huej, kur s'asht nevoja,
flet e t'veten len mbas dore"