Dhe vjen koha e ndarjes
Me muret do bėj shoqėri
Humbem tretem shkrihem
Nė katet mė tė larta tė vetmisė.
Ajo dritė atje larg je ti
Vezullon pa pra me nxitim
Tė rrahurat e zemrės m'i shprish
Sa largė sa afėr mė je.
E lehtė i ėmbėl ti mė je
Kėtu vetėm kėtu njė ditė do tė jesh
E unė ajo qė nuk e mendon jam
Lot vetėm lot nė kėte mesnate
Fjalėt e mia, pėrshpėritjet dhe ofshet
mbajnė zjarrin e zemrės;
zemrėn e kam tė njomė,
dashurinė e kam tė kthjelltė,
si qielli i Vendit tonė...
O, i dashur, qė po m'i thith burimet e mia
n'ėndėr e nė zhgėndėrr,
zjarrin e zemrės sė kallur
kam me ta falė gjithmonė...
O, po t'i dhuroj duart e sytė,
po tė dhuroj ēdo gjė qė kam,-
Dasma jonė e vrullshme
tė festohet kėtij Agimi
Mbeta nė vetmi duke menduar,
dicka nė shpirt mė ka shtrėnguar.
Nė zemėr e ndjej tė shkretėn vetmi,
vuaj por pėrse nuk e di
Dikur isha i lumtur dhe gėzuar,
shpejt u tret ajo hare.
Qaj nė vend qė tė kėndoj,
vuaj por nuk e di pse
Nuk dua qė gjithmonė tė lotoj,
nė zemėr dhembjen s'mund duroj.
Nuk dua Ty tė tė mallkoj,
por pse vuaj dua tė zbuloj.
Tė zbuloj fshehtėsin e zemrės sime,
atė dhembje tė zbuloj.
S'dua mė vetmi,lot e vajtime,
por,dua qė e lumtur tė jetoj.
__________________
Ka shume gjera qe i harrojme, por nje dite do te pendohem secili apo secila por do te jete pak vone.Sepse koha ec edhe ne me kohen duhet me ec, se berem at kot te jetojme.
|