[elvio]

Kur dyzet dimra fshikin bukurinë

E mbushet balli gjithë rrudh'e fishka,

Fytyra jote na kujton rininë,

Sikur pëlhurën na kujton pezhishka.



Po pyetën bukuria ku ka shkuar,

Hiret rinore ku të janë tretur,

Po the në sytë e thithur janë shuar,

Do ishte turp e mburrje për të qeshur.



Ç'lëvdata do t'i thurnin bukurisë,

Sikur të thoshje: "Ja dhe djali im

Ai do m'i lajë borxhet e rinisë,

Do ruajë të pastër hirin tim".



Atëherë i ri je ti, dhe pse i plakur,

Të ftohtin gjak e ndjen prapë të përflakur