[elvio]

Me sa kujdes, kur udhën pata marrë,

Me kyç çikrrimat unë i pata mbyllur,

T'i prekë nuk desha as një gënjeshtar

Ca sende krejt pa vlerë që kisha kyçur.



Por ti, që perlat kthen në send pa vlerë,

Që ngushullim më je dhe brengë e mall,

Që të kam shpirt e në kujdes përherë,

Për çdo kusar je pre në rrugë të madhe.



Ty nuk të mbylla në asnjë sëndyk,

Të lash atje ku s'je, por je përherë,

Të lash në kraharorin tim pa kyç,

Ku po të duash, hyn e del sa herë.



Se dhe aty të vjedhin kam ca frikë,

Gurin e çmuar e vjedh dhe një fisnik.