[Pause_Print_Scroll]

Të kenë kujdes ata që kundërshtojnë urdhrin e Muhamedit, alejhi selam
nga shejkh Salih el Feuzan

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të botëve. Paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi Muhamedin, alejhi selam, familjen dhe shokët në përgjithësi.


Në vazhdim:


Falënderoj Allahun subhanehu we teala që më mundësoi të marr pjesë në këtë takim të bekuar, në këtë natë të bekuar, në këtë xhami e cila është shtëpi prej shtëpive të Allahut, që të rikujtojmë mes nesh për atë që kemi nevojë nga çështjet e fesë dhe përmirësimin e gjendjes tonë. E kjo është më madhështorja dhe më e obligueshmja që duhet të kujdesen Muslimanët: rikujtimi, këshillimi, bashkëpunimi në të vërtetën, tubimi për përmendje të Allahut, në shtëpi të Allahut. Me këto gjëra ringjallen zemrat, me lejen e Allahut.


Ndërsa tema për të cilën do të bëhet biseda e jonë, siç e keni dëgjuar edhe ju, është fjale e Allahut:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij (të dërguarit), se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët”. (Nur, 63)



Ky është fundi i ajeteve në radhët e ajeteve që flasin për edukimin me Muhamedin alejhi selam, ku thotë Allahu subhanehu we teala:”Besimtarë janë vetëm ata që i besuan Allahut dhe të dërguarit të Tij, dhe kur janë me të (të dërguarin) për ndonjë çështje të përbashkët (të rëndësishme), nuk largohen pa i kërkuar leje atij. S'ka dyshim se ata që kërkojnë leje prej teje, ata i besojnë Allahut dhe të dërguarit të Tij. E, kur të kërkojnë leje për ndonjë punë të tyre, lejo kë të duash, e kërkoji falje Allahut për ata, se vërtet, Allahu fal shumë e është mëshirues. Thirrjen e të dërguarit mos e konsideroni si thirrjen tuaj ndaj njëri-tjetrit. Allahu i di ata që tërhiqen prej jush tinëzisht, prandaj le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij, urdhrin e (të dërguarit), se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët”. (Nur, 62-63)


Kështu na ka mësuar Allahu subhanehu we teala të sillemi me Muhamedin, alejhi selam, e kjo është nga çështjet e besimit në Allahun dhe në të Dërguarin e Tij, edukimit me Muhamedin, alejhi selam, respektimit të Muhamedit, alejhi selam, nderimit të tij përmes asaj që e ka bërë Allahu legjitime. Kjo është nga çështjet e Besimit në Allahun dhe Muhamedin, alejhi selam. Allahu thotë:”Besimtarë janë vetëm ata që i besuan Allahut dhe të dërguarit të Tij, dhe kur janë me të (të dërguarin), për ndonjë çështje të përbashkët (të rëndësishme), nuk largohen pa i kërkuar leje atij” (Nur, 62). Nëse takohen me Muhamedin, alejhi selam, për çdo çështje të rëndësishme nga çështjet e thirrjes në Allahun dhe për çështjet e rëndësishme të transmetimit nga Muhamedi, alejhi selam, e posaçërisht nëse është i dërguari i cili ka bërë thirrjen, nuk i lejohet Besimtarit të shkojë nga ky tubim, përveç pasi të marrë leje nga Muhamedi, alejhi selam. Mirëpo e kanë kundërshtuar këtë munafikët, të cilët nuk kanë edukatë me Muhamedin, alejhi selam, dhe kuptimi i "pa i kërkuar leje atij” dmth: kërkojnë leje prej tij për tu larguar, nëse përmbanin arsye. “S'ka dyshim se ata që kërkojnë leje prej teje, ata i besojnë Allahut dhe të dërguarit të Tij” - kjo argumenton besimin e tyre, respektimin e tyre ndaj Muhamedit alejhi selam, edukatën e të Dërguarit, alejhi selam. Dhe kuptimi i ajetit se ai i cili nuk merr leje nga Muhamedi alejhi selam, është argument i besimit të dobët apo edhe nuk posedon besim fare.


Allahu subhanehu we teala ka urdhëruar të kërkojnë leje ata që dëshirojnë prej tyre, pastaj Allahu ngarkoi Muhamedin, alejhi selam, që t’u japë leje atij që dëshiron nga shokët e tij për atë që e shihte të arsyeshme lejen e tij. Dhe Muhamedi, alejhi selam, për muslimanët ishte mëshirues, nuk ua vështirësonte shokëve të tij dhe nuk dëshironte rëndim për ta, ashtu siç ka thënë edhe Allahu suhbanehu we teala:”Juve ju erdhi i dërguar nga lloji juaj. Atij i vjen rëndë për vuajtjet tuaja, sepse është lakmues i rrugës së drejtë për ju, është i ndjeshëm dhe i mëshirshëm për besimtarët” (Tewbe, 128).


“Kërkoi falje Allahut për ata” - kërko nga Allahu falje për ta, respekt ndaj tyre për edukatën që kishin me Muhamedin, alejhi selam, dhe është e ditur se, nëse Muhamedi, alejhi selam, kërkon falje për ta, kjo realizohet, se lutja e Muhamedit pranohet. Gjithashtu e ka urdhërua Allahu Muhamedin, alejhi selam, të kërkojë falje për Besimtarët, ku thotë:”Atëherë, dije se nuk ka Zot tjetër pos Allahut. Kërko falje për mëkatin tënd, për të besimtarëve e të besimtareve”. (Muhamed, 19)


Kurse, për dyfytyrëshit e ndaloi Allahu që të kërkonte falje për ta. Allahu thotë:”Kërko falje për ta ose mos kërko (është njëjtë). E, edhe nëse kërkon falje shtatëdhjetë herë, Allahu nuk do t'ua falë”. (Tewbe, 80)


Allahu thotë:”Dhe asnjërit prej tyre kur të vdesin, mos ia fal namazin (e xhenazes), kurrë, e as mos qëndro pranë varrit të tij (për lutje e vizitë)”. (Tewbe, 84)


Dmth: mos bë lutje për të, mos kërko falje për të. Muhamedi, alejhi selam, nga tradita e tij, kur varrosej i vdekuri, qëndronte pran varrit të tij, pasi që e varrosnin, dhe kërkonte falje për të dhe kërkonte nga shokët e tij që të kërkonin falje për të, ku thoshte:”Kërkoni falje për vëllain tuaj dhe kërkoni për të vendosmëri, se ai tani merret në pyetje”. Kjo ishte lutja e Muhamedit, alejhi selam, për Besimtarët, pasi e kishte urdhëruar Allahu për një gjë të tillë.


Pastaj Allahu subhanehu we teala drejtoi fjalimin për besimtarët, duke thënë:”Thirrjen e të dërguarit mos e konsideroni si thirrjen tuaj ndaj njëri-tjetrit” (Nur, 63).


Kjo është si fjala e Allahut:”O ju që keni besuar, mos ngrini zërin tuaj mbi zërin e Pejgamberit dhe mos iu ngërmoni atij si i ngërmoheni njëri-tjetrit, e të zhduken veprat tuaja duke mos ditur ju. Ata që ulin zërat e tyre pranë të dërguarit të Allahut, Allahu zemrat e tyre i ka përshtatur për devotshmëri, ata kanë falje mëkatesh dhe shpërblim të madh” (Huxhurat, 2-3).


Pastaj, përmendi gabimin e atyre që nuk u sillen me edukatë ndaj Muhamedit, alejhi selam, duke thënë:”Ata që thërrasin përtej mureve, shumica e tyre janë që nuk kuptojnë” (Huxhurat, 4).


Këta nuk janë munafikë/dyfytyrësh, por janë fshatarë, që janë mësuar me rrethin e fshatrave, dhe e ngritën zërin duke kërkuar Muhamedin, alejhi selam. Allahu thotë:”E sikur ata të bënin durim derisa të kishe dalë ti vetë, do të ishte më me vend për ta” (Huxhurat, 5).


Pastaj, Allahu qetësoi gjokset e tyre me falje, duke thënë:”Po Allahu është mëkat-falës, mëshirues” (Huxhurat, 5). I qetësoi me falje për veprën e tyre dhe se ata nuk ishin nga dyfytyrëshit. Mirëpo, e bënë këtë nga injoranca, dhe Allahu subhanehu we teala i falë Besimtarët për gabimet e tyre që i bëjnë nga injoranca apo harresa, por iu bën vërejtje, që të largohen për atë vepër në të ardhmen, ku thotë:”Thirrjen e të dërguarit mos e konsideroni si thirrjen tuaj ndaj njëri-tjetrit” (Nur, 63). I dërguari, alejhi selam, ka vend dhe respekt tek Allahu subhanehu we teala dhe thirret me edukatë dhe m ulje të zërit, duke u sjell me të me edukatën më të lartë. Kjo është nga shenjat e Besimit dhe ka vlejtur gjatë jetës së tij dhe pas vdekjes së tij. Gjithashtu, edhe ata të cilët i bëjnë vizitë dhe çojnë salavate tek varri i Muhamedit, alejhi selam, janë të obliguar të kenë edukatë dhe të ulin zërin në ato momente, ashtu siç kanë qartësuar shumë nga dijetarët në këtë çështje.

vazhdon.....