[Pause_Print_Scroll]

vazhdimi....

Dhe, të mos ketë edukatë të ultë tek varri i Muhamedit, alejhi selam, me ngritje të zërit apo me zhurmë. Dhe më e keqe se kjo, duke mos pas edukatë me Allahun subhanehu we teala në këtë vend, duke kërkuar nga Muhamedi, alejhi selam, që t'u plotësojë nevojat, apo largimin e ndonjë fatkeqësie, apo kërkim ndihme prej tij, se kjo është shirk në Allahun subhanehu we teala, dhe edukatë e ultë me Muhamedin, alejhi selam.


Gjithashtu, kjo përfshin edhe edukatën me Sunnetin e Muhamedit, alejhi selam. Nëse dëgjon hadithe të Muhamedit alejhi selam, bëhu i edukuar ndaj tij, sikur që Muhamedi alejhi po të flet, për arsye se të është transmetuar nga Muhamedi alejhi selam, andaj obligohemi të respektojmë Sunnetin e Muhamedit, alejhi selam. Se edukata/respektimi ndaj tij është edukatë dhe respektim ndaj Muhamedit, alejhi selam, andaj të kemi edukatë me Sunetin e Muhamedit alejhi selam, ashtu siç kemi edukatë me Kuranin, se që të dyja janë shpallje nga Allahu subhanehu we teala, siç thotë Allahu:“Dhe ai nuk flet nga dëshira e tij. Ai nuk është tjetër pos shpalljes që i shpallet” (Nexhm, 3-4).


Obligohemi të kemi edukatë me hadithet e Muhamedit, alejhi selam. Imam Ibën Kajjimi ka këshilluar nxënësin e dijës se, nëse prezanton në mësime që në to ka transmetime të haditheve nga i Dërguari i Allahut alejhi selam, obligohet të ketë edukatë, sikur Muhamedi të ishte prezentë, se respekti i haditheve të Muhamedit është respekt i Muhamedit, alejhi selam. Respektim i Muhamedit, alejhi selam, dhe edukatë ndaj tij është edhe respektimi i Allahut azze we xhel. Allahu thotë:”Ne të dërguam ty (Muhamed) dëshmitar, përgëzues dhe qortues, që ju (njerëz) t'i besoni Allahut dhe të dërguarit të Tij, dhe atë ta përkrahni e ta respektoni, e (Allahun) ta madhëroni për çdo mëngjes e mbrëmje” (Fet’h, 8-9).


Në të ka diçka për Allahun dhe diçka për Muhamedin, alejhi selam. “T'i besoni Allahut”, kjo për Allahun subhanehu we teala. “Ta përkrahni”, dmth Muhamedin, alejhi selam, dhe përkrahja dmth: respektimi, edukata ndaj tij. Pastaj prapë i njëjti kuptim, ta respektoni, që nënkupton përforcim të fjalës “ta madhëroni”, dhe kjo është për Allahun. Meditoni si i ka bashkuar edukatën ndaj Muhamedit, alejhi selam, me edukatën e Allahut Azze we xhel, e cila argumenton vendin dhe pozitën e lartë të Muhamedit, alejhi selam, tek Allahu subhanehu we teala, dhe e gjithë kjo në format që ka bërë legjitime Allahu e jo me teprim dhe neglizhencë, siç bëjnë ata të cilët e teprojnë ndaj të drejtave të Muhamedit, alejhi selam, duke dal nga ligji të cilin e bëri Allahu, dhe Muhamedi, alejhi selam, i cili ka këshilluar, duke thënë:”Mos më lavdëroni ashtu siç e kanë lavdëruar Krishterët birin e Mejremes, por thoni që unë jam rob, thoni robi i Allahut dhe i Dërguari i Tij”.


Gjithashtu, edhe këndi i neglizhencës ndaj meritave të Muhamedit, alejhi selam, duke mos e respektuar Sunnetin e Tij, duke mos pas ndjenja ndaj përkrahjes së Muhamedit, alejhi selam. Ne jemi të ndaluar nga teprimi dhe nga neglizhenca, jemi të urdhëruar për drejtësi dhe mesatare ndaj meritave dhe të drejtave të Muhamedit, alejhi selam.


Pastaj, thotë Allahu:”Allahu i di ata që tërhiqen prej jush tinëzisht”. Ishte nga tradita e dyfytyrëshve, të cilët prezantonin tubimet e Muhamedit, alejhi selam, apo prezantonin në tubime që thërriste Muhamedi, alejhi selam, që të largoheshin duke mos marrë leje, dhe largoheshin tinëzisht nga tubimet, ngase ata nuk e donin Muhamedin, alejhi selam, dhe nuk ia vënin veshit fjalëve të Muhamedit, alejhi selam. Andaj, ata tinëzisht tërhiqeshin nga tubimi, dmth ata u zvarriteshin në tërheqje, në mënyrë që mos të i hetonte Muhamedi, alejhi selam. Kjo ishte në rangun e tradhtisë, dhe duke bërë hile largoheshin pa arsye apo pa nevojë për largim. Ata tërhiqeshin nga urrejtja ndaj Muhamedit, alejhi selam, mirëpo Allahut nuk i fshihet asgjë. I mposhti ata dhe nxori në shesh punën dhe ndyrësirat e tyre, ku thotë:”Allahu i di ata që tërhiqen prej jush tinëzisht”. Pastaj, Allahu i lartësuar tha:"Të kenë kujdes ata që kundërshtuan urdhrin e tij”, dmth urdhrin e të Dërguarit, “se do t'i zë ndonjë telashe, ose do t'i godasë dënimi i ithët”. Kjo është vërejtja nga Allahu për robërit e tij besimtarët që kundërshtojnë urdhrin e të Dërguarit, alejhi selam. “Të kenë kujdes”, folja është në urdhërore, “se do t'i zë ndonjë telashe”, dënim nga Allahu subhanehu we teala për atë që kundërshton, dhe telashe e fitne siç ka thënë Imam Ahmedi, Allahu e mëshiroftë:”A e di se çka është Fitneja? Fitneja është shirk. Nëse refuzon disa nga fjalët e tij, dmth fjalët e Muhamedit alejhi selam, të ngulitet në zemrën e tij lajthitje e të shkatërrohet”. Dhe thotë prapë Imam Ahmedi, Allahu e mëshiroftë:”Është çudi me njerëzit. U bë e ditur transmetimi dhe vërtetimi i tij, kurse marrin mendimin e Sufjanit”, dmth Sufjan eth-Thevrit, Imamit të nderuar, Fakihut, dijetarit të njohur në islam, dmth marrin mendimin dhe fetvatë e tij, duke lënë veprimet me hadithe, zinxhirët e të cilave i njohën e tyre dhe kuptuan saktësimin e tyre.


Nëse marrja e mendimit të Sufjan Ethevrit dhe lënia e hadithit është i përfshirë në këtë premtim, çka mbetet për atë i cili pason epshet dhe për atë i cili merr ligjet e kufrit para ligjit të Allahut?!


Disa njerëz thonë: Pasi filani ka thënë kështu, ne bëjmë ashtu si ka thënë Filani. Nëse fetvaja apo vendimi i tij ia plotëson epshet e tyre, ata fjalët e dijetarëve i marrin shkel e shko, i marrin ato që ju përshtaten dëshirave të tyre, duke mos pyetur për argument, i marrin lehtësimet, dhe kjo pa dyshim është premtimi “ose do t'i godasë” telashe në zemrat e tyre, në mënyrë që Allahu ua devijon zemrat dhe ata lajthisin, humbin, për arsye se kundërshtuan hadithin e Muhamedit, alejhi selam, kundërshtuan urdhrin e Muhamedit, alejhi selam, duke pasuar dëshirat dhe epshet e tyre, siç ka thënë edhe Allahu:”Thuaj:'Ecni nëpër tokë e mandej shikoni se si qe përfundimi i gënjeshtarëve” (An’am, 11).


Kujt i kumtohet e vërteta për Allahun dhe të Dërguarin e tij, pastaj refuzon, duke pasuar epshet apo dëshirën e tij, apo duke e bërë të kënaqur ndonjë nga njerëzit, ai do të bie në lajthitje, siç e ka përshkruar edhe Allahu subhanehu we teala:”E kur zbret ndonjë kaptinë (për turpërinë e tyre) ata shikojnë njëri-tjetrin (e thonë mes vete):'A ju pa ndokush e pastaj u largua'. Allahu prapësoi zemrat e tyre, ngase ishin popull që nuk kuptonte” (Tewbe, 127).


Kur u larguan nga fjala e Allahut dhe fjala e Muhamedit, alejhi selam, Allahu largoi zemrat e tyre nga e vërteta, si shpagim për ta, duke mos pranuar të vërtetën pas kësaj. Se Allahu subhanehu we teala lajthiti zemrat e tyre duke ua vulosur zemrat atyre, për shkak që ata refuzuan të vërtetën që u paraqit herën e parë; pasi që iu kumtua atyre, refuzuan.


Ky është rreziku i madh. Sa e sa hadithe të vërteta i dëgjojmë nga Muhamedit, alejhi selam, mirëpo sa i marrim ato dhe sa veprojmë me to. Obligohemi ta llogarisim veten tonë, të frikësohemi nga lajthitja dhe të i këshillojmë tjerët të kenë kujdes, ashtu siç na ka këshilluar Allahu të kemi kujdes, duke thënë:”Le të kenë kujdes ata që kundërshtojnë rrugën e tij, urdhrin e (të dërguarit) se ata do t'i zë ndonjë telashe ose do t'i godasë dënimi i ithët” (Nur, 63). Sprova është sprovë e zemrës me lajthitje dhe largim nga e qëlluara, ashtu siç ka thënë edhe Allahu subhanehu we teala:”Kur ata u shmangën (nga e vërteta), Allahu i largoi zemrat e tyre, pse Allahu nuk e vë në rrugë të drejtë popullin e prishur” (Saff, 5).


“Kur u shmangen”, dmth kur refuzuan të vërtetën, Allahu ua largoi zemrat atyre, dmth Allahu i largoi ata nga pranimi i së vërtetës, që nuk kanë mundësi të pranojnë të vërtetën, pas kësaj.


Ky është rreziku i madh për atë që i është kumtuar Suneti i Muhamedit, alejhi selam, e pastaj e lë atë, duke mos dashur, apo duke pasur moskujdese ndaj tij, që ta godasë Allahu me lajthitje, prishje të zemrës dhe shkatërrim të natyrës së pastër islame.


Kjo është çështje madhështore. Obligohemi të jemi syçelë dhe të përpiktë, dmth çdo Musliman, të cilit i arrin Hadithi i Muhamedit, alejhi selam, ta pranojë atë me mirëpritje të mirë dhe të veprojë me të sipas mundësisë, duke mos ia kthyer shpinën apo duke mos iu shmangur atij, apo ta cilësojë diçka shumë të thjeshtë e mos të i kushtojë shumë vëmendje, se këtu qëndron rreziku më i madh. Thotë Allahu subhanehu we teala:”O ju që besuat, respektoni Allahun dhe të dërguarin e Tij, e mos e braktisni atë se ju po e dëgjoni, dhe mos u bëni si ata që thanë:"Dëgjuam", por nuk dëgjojnë. Krijesat (gjallesat) më të dëmshme te Allahu janë ata të shurdhëtit, memecët, të cilët nuk logjikojnë. Sikur të dinte Allahu për ndonjë të mirë prej tyre, do t'i bënte të dëgjojnë, po edhe sikur t'i bënte të dëgjojnë, ata do të zmbrapseshin dhe do të refuzonin. O ju që besuat, përgjigjuni Allahut dhe të dërguarit, kur ju ftonë për atë që ju jep jetë (për fenë e drejtë), dhe ta dini se Allahu ndërhyn ndërmjet njeriut dhe zemrës së tij, dhe ju do të tuboheni te Ai. Ruajuni nga e keqja (nga dënimi) që nuk godet vetëm ata që bënë mizori prej jush (por edhe të mirët) dhe ta dini se Allahu është ndëshkues i rreptë” (Enfal, 20-25).


vazhdon...