[Pause_Print_Scroll]

Të gjthë dijetarët botëror, të cilët e kanë studiuar biografinë e Pejgamberit të Islamit në mënyrë objektive, në fund kanë dëshmuar për madhështinë e personalitetit të tij. Prej tyre janë:

NAPOLEONI- Napoleoni i parë (1769-1821), imperator i Francës, në histori njihet si një burrë shteti dhe luftëtar i madh. Në vitin 1812, kur hyri në Egjipt, u mahnit pas drejtësisë dhe madhështisë së besimit Islam. Rreshtat e poshtëshënuar janë marrë nga vepra “Bonaparte et Islam” të Cherfilsit. Napoleoni thoshte:
“Musai (a.s.) popullin e vet, Isai (a.s.) ithtarët e vet, kurse Muhamedi (a.s.) tërë botën e ka lajmëruar se ekziston Allahu i Madhërishëm dhe është vetëm Një. Në Gadishullin Ballkanik dominonte paganizmi. Gjashtë shekuj pas Isait, Muhamedi (a.s.) ua predikoi arabëve Allahun e Madhërishëm, për të cilën u munduan edhe Ibrahimi (a.s.), Isai (a.s.), Musai (a.s.). Arianët (të krishterët që i takojnë Ariusit), që iu bashkangjitën arabëve dhe ata që duke prishur besimin, fenë e Isasë (a.s.) dëshirojnë të përhapin një besim të ri me tre Zota (d.m.th. Allahu, biri i Allahut, Shpirti i Shenjtë) e prishnin krejtësisht rehatinë dhe paqen e Lindjes. Muhamedi (a.s.) atyre ua tregoi rrugën e drejtë. U tha arabëve se Allahu (xh.sh.) është Një dhe Ai as nuk ka baba, e as bir. Besimi në shumë zota është një zakon i pakuptimtë, që ka mbetur nga paganizmi.”
Në një pjesë tjetër të librit gjenden këto fjalë të Napoleonit: “Mendoj se, së shpejti, do të kem mundësi të formoj një shtet duke i tubuar të gjithë personat e dalluar, të mençur të botës dhe ta udhëheq këtë shtet (sipas parimeve të shkruara në Kur’an). Besoj vetëm në drejtësinë e këtyre parimeve islame, dhe në sajë të këtyre parimeve njerëzit do ta arrijnë lumturinë.”
ANNIE BESANT “The life and Teachings of Muhammad”, Madras, 1932, p.p. 4.- “Është e pamundur që çdokush që e studion jetën dhe karakterin e Pejgamberit të madh të Arabisë, e që di se si mësoi dhe jetoi ai, të mos ndiejë diçka tjetër, përveç respektit të thellë ndaj tij, njërit prej përcjellësve të mëdhenj të porosive të të Lartmadhërishmit. Edhe pse me këtë që po shtroj para jush do të them shumë gjëra, të cilat për shumë njerëz tashmë janë të njohura, prapëseprapë, sa herë që i rilexoj ato, më kaplon një ndienjë e re admirimi dhe respekti ndaj mësuesit të madh arab.”
W. MONTOGOMERY “Mohammad at Mecca”, Oxford, 1953, p.p. 52.- “Gatishmëria e tij për të përjetuar persekutime për shkak të besimit, karakteri i lartë moral i njerëzve, që i besonin dhe që e konsideronin udhëheqës, si dhe madhështia e arritjeve të përnjëhershme, dëshmojnë për integritetin e tij bazë. Ta konsiderosh Muhamedin mashtrues, më shumë shkakton probleme sesa i zgjidh ato. Aq më tepër, asnjë personalitet i madh historik nuk është ndriçuar më zbehtë në Perëndim sesa Muhamedi”.
DR. MICHAEL H. HEART- Në librin e tij të famshëm “Klasifikimi i 100 personaliteteve me ndikim më të madh në histori” thotë: “Vënia e Muhamedit a.s. në krye të listës së personaliteteve më me influencë në histori, mund t’i befasojë lexuesit, por e vërteta është se ai ishte njeriu më i suksesshëm në aspektin fetar e jetësor. Ai ishte i vetmi që e kompletoi misionin e tij fetarë, i përsosi ligjet e fesë dhe në të besuan popuj të tërë gjatë jetës së tij. Përveç përsosjes së fesë, ai themeloi edhe shtetin e ri, duke i bashkuar fiset në popull dhe popujt në umet. Dhe për umetin e vet vuri bazat e jetës së tij fetare. Ai, pra, e filloi misionin e tij fetar dhe jetësor dhe e përfundoi atë”.
ENCIKLOPEDIA BRITANICA- “Muhamedi ishte Profeti më i suksesshëm i të gjithë Profetëve dhe personaliteteve religjioze.”
BERNARD SHOW- “Unë jam thellë i bindur se sikur një personalitet i rangut të Muhamedit të sundonte botën e sotme, do të kishte sukses në zgjidhjen e problemeve botërore dhe do ta çonte botën kah paqja dhe shpëtimi.”
“Në kohën e tashme, shumë nga të afërmit e mi evropianë kalojnë në fenë e Muhamedit dhe mund të thuhet se konvertimi i Evropës në Islam tashmë ka filluar”.
EMILE DERMENGHEM- “Muhamedi është sigurisht një Profet nga radha biblike”.
LA MARTINE- Historiani francez, në librin e tij “Historia e Turqve”, shkurtimisht e respekton tejmase me fjalët: “Filozof, orator, profet, ligjvënës, luftëtar, ngadhnimtar idesh, rilindës i sërishëm, i fesë së logjikës dhe të Zotit pa idhuj dhe afreke: Themelues i njëzet mbretërive të botës dhe i një mbretërie shpirtërore Ai është Muhamedi”.
“Muhamedi është më pak se një Zot- një Profet.”
OTO VON BIZMARK- “O Muhamed, më vjen keq që nuk kam qenë bashkëkohësi yt.”
MAHATMA GANDHI- “Feja islame urdhëron që të adhurohet Allahu dhe vepra e Tij. Ndërkohë që Perëndimi ishte në një errësirë të tmerrshme, ylli islam në Lindje i kishte sjellë rehati, paqe dhe dritë. Feja islame nuk është gënjeshtare... Unë i kam lexuar veprat lidhur me jetën e Profetëve të besimit islam dhe atyre që janë pranë tij. Këto vepra ma kanë tërhequr shumë vëmendjen, saqë, kur i përfundova më erdhi keq që nuk kishte më. Unë nxora përfundimin se përhapja kaq e shpejtë e fesë islame nuk është bërë për shkak të dhunës... Njerëzit me dëshirë e kanë pranuar fenë islame. Në myslimanizëm ndërmjet Allahut dhe robit të Tij nuk ka ndërmjetësues... Meqë krishtërimi kishte shumë mungesa, ishte e nevojshme të bëhen reforma të ndryshme. Kurse në muslimanizëm çdo gjë është ashtu siç ka qenë në fillim. Nuk ka qenë nevoja për asnjë ndryshim.”
LLAV NIKOLLAJEVIQ TOLSTOJ- “S’ka dyshim se Profeti Muhamed është një ndër reformatorët më të mëdhenj të njerëzisë. Atij i takon lavdi më i madh, sepse njerëzinë e ka udhëzuar drejt dritës më të madhe, drejtësisë dhe paqes, e ka penguar derdhjen e pafajshme të gjakut njerëzor dhe kështu i ka hapur rrugën përparimit dhe civilizimit. Këtë vepër të madhe nuk do të mund ta zbatonte askush tjetër përveç një njeriu, pos me fuqi mbinatyrore, njeri që është i denjë secilës, mrekullisë dhe kujdesit”.
RILKE- “Kurrë s’ka lexuar, kurse tani-shiko! Një fjalë e tillë dhe për dijetarin është e paarritshme.”
EDWARD GIBBON DHE SIMON OCKLAY , “History of the Saracen Empire”, London, 1870, p.p. 54. – “Unë besoj në një Perëndi dhe në Muhamedin-të Dërguarin e Perëndisë, është predikim i thjeshtë dhe i pandryshuar i Islamit. Imazhi intelektual i Hyjnisë asnjëherë nuk është degraduar me ndonjë idhull të dukshëm. Nderimet e Pejgamberit kurrë nuk e kanë tejkaluar masën e virtytit njerëzor, kurse parimet jetësore të tij e kanë mbajtur mirënjohjen e ithtarëve të vet brenda kufijve të arsyes dhe fesë”.
Po ashtu Gibboni, në librin e tij “Ngritja dhe shkatërrimi i Perandorisë Romake”, jep mendimin për Kur’anin dhe fenë Islame: “Në fenë e Muhamedit nuk ka vend për dyshim, kurse Kur’ani është dritë e dëshmisë për njëshmërinë e Zotit”.
TOMAS CARLYLE – “Ka pasur edhe njerëz të tjerë që kanë predikuar monoteizmin, por asnjë s’ka qenë i barabartë me besimin e tij të fortë dhe të pastër në një Zot.”
BOSWORTH SMITH – “Muhamedi ishte krijues i umetit, themelues i perandorisë, rimëkëmbës i fesë në të njëjtën kohë. Atij, edhe pse analfabet, i është shpallur libri që përmban letërsi, jurispundencë, norma morale të përgjithshme si dhe libra të shenjtë të përfshirë në një libër. Dhe ai e ka shenjtërinë e vet edhe sot e kësaj dite në një të gjashtën e njerëzimit.”

Po ashtu, si JAMES H. HEART, JAMES A. MICHENER, FERLONG, S. H. LEEDER, JOHN WILLIAM DRAPER, CARL BRACKELMANN, D. V. BODLY, ANDRIN SERVE, JULES MESERMAN, edhe shumë mendimtarë të tjerë të shquar botëror kanë dhënë mendimet e tyre mbi Islamin dhe Profetin Muhamed a.s.