Dardania.de - Shiko Postimin Tek

ZARATUSTRA · 26-08-06, 18:11

Lidhur me shenjtërimin e Agnesë Gonxhe Bojaxhiut, alias Nënë Terezës

Erik Möller 19.10.2003

Si mundi të qëndronte e paprekur nga media kritike e botës së lirë një kundërshtare fanatike e abortit dhe e mjeteve kontraceptive, e cila, për më tepër, fshihte në mënyrë sistematike si pasurinë, ashtu dhe natyrën e punës së saj?
Christopher Hitchens e përcaktoi atë si një „Shënjtore mediash“. Shkrime kritike rreth punës së saj edhe sot e kësaj dite mund të kërkosh me thjerrëz. Janë shkruajtur qindra libra për të, jetëorientues (udhëzues jetësorë) për të krishterë dhe të tjerë, libra me tituj si: „Një jetë për të braktisurit“, „Shënjtorja nga Kalkuta“, „Një nënë pa frikë dhe pa njolla“, dhe „Forca e dashurisë“.
Mediat, siç e kupton nga lënda e politikës çdo nxënës gjerman, kanë detyra dhe synime zbulimore-sqaruese. Të lira nga cenzura dhe nga kontrollet totalitare, ato zhbirojnë, u parashtrojnë pyetje kritike dhe për çështje në dukje të paprekshme, „atyre lart“ domethënë, na mbrojnë nga manipulimet dhe nga abuzimet e fuqizotëruesve. Mediat, siç mund të mësojë çdo i ri në kioskun më të afërt, na sjellin tituj të mëdhenj si „Michelle Hunziker: dëshiron fëmijën e dytë nga e para“ ose „Drama e Roit shumë më keq: shkatërrim truri?“
Autoambulanca si kjo u janë dhuruar “Misionarëve të dashurisë së krishterë” nga bashkia e qytetit të Kalkutas.
Pas hulumtimeve të Aroup Chatterjee-së, ato shërbejnë parasëgjithash si “taksi për murgeshat”, rrallë përdoren për transportim të sëmurësh nga njëra shtëpi në tjetrën, dhe në asnjë rast si përgjigje ndaj thirrjeve për urgjencë.
Sigurisht që në Gjermani, me gjithë sasinë gjigande të prodhimeve mediale, është vetëm një numër i vogël gazetarësh që veprojnë si të pavarur: honoraret e kufizuara për një rresht, direktivat nga lart si dhe filtrimet shumëshkallëshe nëpër redaksi, i vënë kufij të ngushtë punës investiguese. Revistat e mëdha mund t’ia lejojnë vetes që për një „Top-Story“ të japin shuma të mëdha – por se si do të duket ajo storie në fund do të vendosë kryeredaktori.
Kritikët medialë si Noam Chomsky, druajnë qëmoti se një nga rolet kryesore të massmedias klasike nuk është nxjerrja në shesh e të vërtetave por mbështjellja e tyre. Kjo mund të realizohet direkt me informacione të rreme, siç u përhapën psh. nga Forbes dhe nga Wall Street Journal lidhur me filmin e Michael Moorit, "Bowling for Columbine". Në shumicën e rasteve kjo ndodh ndërkaq me përqasjen e fakteve të caktuara dhe pikëpamjeve – krahasoni psh. përmasat e reportazhit lidhur me veprat letrare të Dieter Bohlen-it me kujdesin kushtuar tokave të minuara në Angolë apo gjendjes së të drejtave të njeriut në Arabinë Saudite. Ndonjëherë ndërkaq perspektiva të caktuara injorohen krejtësisht.

26-08-06, 18:11	#2
ZARATUSTRA Anëtarësuar: 18-06-05 Postime: 52	Lidhur me shenjtërimin e Agnesë Gonxhe Bojaxhiut, alias Nënë Terezës Erik Möller 19.10.2003 Si mundi të qëndronte e paprekur nga media kritike e botës së lirë një kundërshtare fanatike e abortit dhe e mjeteve kontraceptive, e cila, për më tepër, fshihte në mënyrë sistematike si pasurinë, ashtu dhe natyrën e punës së saj? Christopher Hitchens e përcaktoi atë si një „Shënjtore mediash“. Shkrime kritike rreth punës së saj edhe sot e kësaj dite mund të kërkosh me thjerrëz. Janë shkruajtur qindra libra për të, jetëorientues (udhëzues jetësorë) për të krishterë dhe të tjerë, libra me tituj si: „Një jetë për të braktisurit“, „Shënjtorja nga Kalkuta“, „Një nënë pa frikë dhe pa njolla“, dhe „Forca e dashurisë“. Mediat, siç e kupton nga lënda e politikës çdo nxënës gjerman, kanë detyra dhe synime zbulimore-sqaruese. Të lira nga cenzura dhe nga kontrollet totalitare, ato zhbirojnë, u parashtrojnë pyetje kritike dhe për çështje në dukje të paprekshme, „atyre lart“ domethënë, na mbrojnë nga manipulimet dhe nga abuzimet e fuqizotëruesve. Mediat, siç mund të mësojë çdo i ri në kioskun më të afërt, na sjellin tituj të mëdhenj si „Michelle Hunziker: dëshiron fëmijën e dytë nga e para“ ose „Drama e Roit shumë më keq: shkatërrim truri?“ Autoambulanca si kjo u janë dhuruar “Misionarëve të dashurisë së krishterë” nga bashkia e qytetit të Kalkutas. Pas hulumtimeve të Aroup Chatterjee-së, ato shërbejnë parasëgjithash si “taksi për murgeshat”, rrallë përdoren për transportim të sëmurësh nga njëra shtëpi në tjetrën, dhe në asnjë rast si përgjigje ndaj thirrjeve për urgjencë. Sigurisht që në Gjermani, me gjithë sasinë gjigande të prodhimeve mediale, është vetëm një numër i vogël gazetarësh që veprojnë si të pavarur: honoraret e kufizuara për një rresht, direktivat nga lart si dhe filtrimet shumëshkallëshe nëpër redaksi, i vënë kufij të ngushtë punës investiguese. Revistat e mëdha mund t’ia lejojnë vetes që për një „Top-Story“ të japin shuma të mëdha – por se si do të duket ajo storie në fund do të vendosë kryeredaktori. Kritikët medialë si Noam Chomsky, druajnë qëmoti se një nga rolet kryesore të massmedias klasike nuk është nxjerrja në shesh e të vërtetave por mbështjellja e tyre. Kjo mund të realizohet direkt me informacione të rreme, siç u përhapën psh. nga Forbes dhe nga Wall Street Journal lidhur me filmin e Michael Moorit, "Bowling for Columbine". Në shumicën e rasteve kjo ndodh ndërkaq me përqasjen e fakteve të caktuara dhe pikëpamjeve – krahasoni psh. përmasat e reportazhit lidhur me veprat letrare të Dieter Bohlen-it me kujdesin kushtuar tokave të minuara në Angolë apo gjendjes së të drejtave të njeriut në Arabinë Saudite. Ndonjëherë ndërkaq perspektiva të caktuara injorohen krejtësisht.