Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Rugova ma Shpetoj Jeten. "Ditari i Renate Flottau"

Peja-Boy · 03-12-10, 19:24

E ENJTE, 1 PRILL

Rugova është shumë i zemëruar. Fëmijët flasin vetëm shqip - në vitin 1990 shqiptarët në Kosovë kishin filluar të themelojnë shkollat e tyre në shtëpi private; "Serbishtja" për ta është gjuhë e huaj. Në orën 9.00 bëhet nisja në BMW e policisë
serbe. Rugova është i shqetësuar se si do ta presë opinioni shqiptar takimin e tij me Milosheviqin. Tërë ditën rrimë ulur në karrige. Gruaja e Rugovës Fana pren bukën nga dita e djeshme dhe e rreshk në shporet. Të gjithë hanë nga një tepsi të
madhe prej llamarine. Ka edhe supë të hollë makaronash nga
pakoja. Kur Rugova kthehet aty rreth orë 18.30, ai duket i trazuar.

Me sa duket Milosheviqi e ka këqpërdorur atë për qëllime propagandistike.
Një propozim konkret për një zgjidhje paqësore ai sidoqoftë nuk e kishte bërë. Opinionit të irituar botëror i prezentohen pamje të Rugovës që buzëqesh me përzemërsi gjatë bisedës me Milosheviqin.
Rugova, i cili nga zemërmi as që dëshiron të ulet,tregon se në fakt Milosheviqi kishte mallkuar si i çoroditur Clintonin, ndërmjetësit amerikan Hill dhe Holbrooke, por mbi të gjitha kancelarin gjerman Schröder. Në Helmut Kohlin, kishte thënë
Milosheviqi, NATO-ja kurrë nuk do të kishte bombarduar vendin e tij.

Me zemërgjerësi cari i serbëve i kishte premtuar Rugovës: "As një
qime floku nuk do t'ju preket, për këtë do të kujdesen njerëzit tanë."
Rugova nënshkroi një komunikatë të parapërgatitur, sipas së cilës
ai gjithashtu përkrahte një zgjidhje me "mjete politike". Kjo s'është
gjë tjetër veçse "një frazë".Kjo s'domethënë asgjë. Me "mjete politike" ai, siç dihet,kupton nënshkrimin serb në marrëveshjen e Rambouillet-it dhe
sigurimin e autonomisë së Kosovës me trupa paqësore.

Përndryshe ai është i bindur se edhe politikanët perëndimorë nuk do t'i kushtojnë kurrfarrë rëndësie nënshkrimit të tij kur kuptojnë se ky ishte peng i Milosheviqit.
Rugova jo vetëm që është i zemëruar shumë, ai sot duket thellësisht i dëshpëruar.Udhëtimi nga Prishtina në Beograd, nëpër fshatra me shtëpi të
braktisura, e kishte tronditur atë.
As një qen i vetëm nuk shihej nëpër rrugë, thotë ai i tronditur dhe i rezignuar shton: "Unë jam president pa popull. Çfarë karte mund të luaj unë ndaj Beogradit?
Çfarë kuptimi ka që si hero i fundit të qëndrojë në Prishtinë?"
Ai dëshiron të lus Beogradin që atë dhe familjen e tij t'i evakuojë në
Shkup për shkaqe humanitare dhe me përcjellje të sigurtë. Atje,beson prijësi i shqiptarëve, ai më mirë do të mund të influencojë zhvillimet në krizën e Kosovës, të ndikojë ndaj bashkëkombasve të tij që të kthehen përsëri. Atje qëmoti kanë shkuar edhe përkrahësit/bashkëpunëtorët e tij politikë.
Rugova nuk mund të marrë me mend se si OSBE-ja ashtu urtë e butë mundi t'i braktisë shqiptarët, që ata pa mbrojtje t'ua dorëzojë kasapëve serbë.
Deri në orën një të natës rrimë përreth një tavoline të madhe. Flitet vetëm
me ton pëshpëritës. Disave nga lodhja u përkulet koka në faqen e tavolinës. Të tjerët përpiqen që të ndryshojnë atmosferën me barcoleta të lehta. Djali i Rugovës M. këndon: "Ne jemi të fundit në qytet".

03-12-10, 19:24	#2
Peja-Boy Anëtarësuar: 15-03-07 Postime: 13,853	Titulli: Rugova ma Shpetoj Jeten. "Ditari i Renate Flottau" E ENJTE, 1 PRILL Rugova është shumë i zemëruar. Fëmijët flasin vetëm shqip - në vitin 1990 shqiptarët në Kosovë kishin filluar të themelojnë shkollat e tyre në shtëpi private; "Serbishtja" për ta është gjuhë e huaj. Në orën 9.00 bëhet nisja në BMW e policisë serbe. Rugova është i shqetësuar se si do ta presë opinioni shqiptar takimin e tij me Milosheviqin. Tërë ditën rrimë ulur në karrige. Gruaja e Rugovës Fana pren bukën nga dita e djeshme dhe e rreshk në shporet. Të gjithë hanë nga një tepsi të madhe prej llamarine. Ka edhe supë të hollë makaronash nga pakoja. Kur Rugova kthehet aty rreth orë 18.30, ai duket i trazuar. Me sa duket Milosheviqi e ka këqpërdorur atë për qëllime propagandistike. Një propozim konkret për një zgjidhje paqësore ai sidoqoftë nuk e kishte bërë. Opinionit të irituar botëror i prezentohen pamje të Rugovës që buzëqesh me përzemërsi gjatë bisedës me Milosheviqin. Rugova, i cili nga zemërmi as që dëshiron të ulet,tregon se në fakt Milosheviqi kishte mallkuar si i çoroditur Clintonin, ndërmjetësit amerikan Hill dhe Holbrooke, por mbi të gjitha kancelarin gjerman Schröder. Në Helmut Kohlin, kishte thënë Milosheviqi, NATO-ja kurrë nuk do të kishte bombarduar vendin e tij. Me zemërgjerësi cari i serbëve i kishte premtuar Rugovës: "As një qime floku nuk do t'ju preket, për këtë do të kujdesen njerëzit tanë." Rugova nënshkroi një komunikatë të parapërgatitur, sipas së cilës ai gjithashtu përkrahte një zgjidhje me "mjete politike". Kjo s'është gjë tjetër veçse "një frazë".Kjo s'domethënë asgjë. Me "mjete politike" ai, siç dihet,kupton nënshkrimin serb në marrëveshjen e Rambouillet-it dhe sigurimin e autonomisë së Kosovës me trupa paqësore. Përndryshe ai është i bindur se edhe politikanët perëndimorë nuk do t'i kushtojnë kurrfarrë rëndësie nënshkrimit të tij kur kuptojnë se ky ishte peng i Milosheviqit. Rugova jo vetëm që është i zemëruar shumë, ai sot duket thellësisht i dëshpëruar.Udhëtimi nga Prishtina në Beograd, nëpër fshatra me shtëpi të braktisura, e kishte tronditur atë. As një qen i vetëm nuk shihej nëpër rrugë, thotë ai i tronditur dhe i rezignuar shton: "Unë jam president pa popull. Çfarë karte mund të luaj unë ndaj Beogradit? Çfarë kuptimi ka që si hero i fundit të qëndrojë në Prishtinë?" Ai dëshiron të lus Beogradin që atë dhe familjen e tij t'i evakuojë në Shkup për shkaqe humanitare dhe me përcjellje të sigurtë. Atje,beson prijësi i shqiptarëve, ai më mirë do të mund të influencojë zhvillimet në krizën e Kosovës, të ndikojë ndaj bashkëkombasve të tij që të kthehen përsëri. Atje qëmoti kanë shkuar edhe përkrahësit/bashkëpunëtorët e tij politikë. Rugova nuk mund të marrë me mend se si OSBE-ja ashtu urtë e butë mundi t'i braktisë shqiptarët, që ata pa mbrojtje t'ua dorëzojë kasapëve serbë. Deri në orën një të natës rrimë përreth një tavoline të madhe. Flitet vetëm me ton pëshpëritës. Disave nga lodhja u përkulet koka në faqen e tavolinës. Të tjerët përpiqen që të ndryshojnë atmosferën me barcoleta të lehta. Djali i Rugovës M. këndon: "Ne jemi të fundit në qytet".