[musl|m]

Epilog

A mundet IRJM me këtë bagazh që ka të futet në gjirin e familjes evropiane, pa zgjidhjen e pronës, pa respektimin e të drejtave dhe lirive të gjithë qytetarëve, pa i paguar dëmet e luftës, dëmet që ua ka shkaktuar shqiptarëve më se pesë dekada, pa ua kthyer pronën që e nacionalizoi në mënyrë të paligjshme, pa i sistemuar ish-ushtarët e UÇK-së nëpër vende pune, pa i sistemuar në mënyrë ligjore familjet e dëshmorëve dhe invalidët e luftës, etj. A do ta lejojnë partitë shqiptare IRJM t`iu afrohet integrimeve, pa u vetëdijesuar për krimet që ka bërë mbi popullin shqiptar?

Prandaj duke e pasur parasysh ngarkesën politike në këtë republikë lirisht mund të themi se ajo nuk mund të stabilizohet duke e mohuar të drejtën e të tjerëve, nuk mund të bëhet „oazë e paqes“ pas kaq shumë plagëve që i ka shkaktuar popullit shqiptar. Thënë me një fjalë duhet patjetër të zgjidhen problemet që janë bërë nyje për fatin e shqiptarëve.

Dhe ato janë:

të zgjidhet pakushte problemi i nënshtetësisë shqiptarët nuk janë ardhacakë por autoktonë. Ka përfunduar koha kur shqiptarët i shkruanin në 4-5 rubrika (si turq, arap, shiftarë, shqiptarë, albanac etj.)

të bëhet një regjistrim real, pse t`i mohohet pakicës bullgare ekzistenca e vet. Këtë nuk guxojnë ta tolerojnë shqiptarët. Vetëm regjistrimi i drejtë do ta stabilizoj Maqedoninë.

te eliminohet diskriminimi në ekonomi, në administratë shtetërore, në sistemin politik, në
procesin e vendimmarrjes, në polici, në ushtri etj. Një mandat i plotë është shfrytëzuar me një kurs për nëpunësa.

përdorimi i simboleve kombëtare pa kushte sepse çdo gjë që kushtëzohet shkakton konflikt dhe e pengon lirinë,

të lirohen të burgosurit politikë,

IRJM të bëhet shtet i dy popujve

kthimi i të gjithë shqiptarëve që u larguan me dhunë politike dhe ekonomike nga vendlindja pas luftës së dytë botërore,

buxheti i shtetit të shfrytëzohet për mirëqenien qytetare e jo për pasurimin e individëve siç është bëri deri më tani. Le t`i marrim me emër e mbiemër pjesën më të madhe të politikanëve që kanë qenë në pushtet pothuajse e gjithë pasuria u lindi nga shpirti i kolltukut.

të hiqet diskrimini total në arsim, shkencë dhe kulturë

të lihet me një anë fushata elektorale dhe të mos krenohen njerëzit gjoja „me të arriturat arsimore dhe komunale“, se një fabrikë duhani qenka shndërruar në shkollë, se një shoqëri kulturo-artistike paska marshuar Bit-pazarit me veshje kombëtare, se qenka mbajt një takim i poetëve apo qenka shënuar një manifestim, se qenka ndërtuar një rrugë apo një kanalizim. Mendoj se këto të arritura janë pjesë e punës së përditshme të zyrtarëve për të cilët janë të paguar nga tatimi i qytetarëve. Dhe këto nuk llogariten si të arritura historike.

Dhe në fund me të drejtë do të pyesim deri kur politika shqiptare si në pozitë ashtu edhe në opozitë do të jetë vazale e politikës së ditës.

A ishte në të vërtetë kjo gjendje politike në IRJM edhe dëshirë e dëshmorëve të kombit, invalidëve të luftës, ish-ushtarëve të UÇK-së, veprimtarëve të UÇK-së brenda dhe jashtë vendit ? Natyrisht se jo. Atëherë është koha e fundit që të mbledhim forcë dhe të realizojmë kërkesat e ligjshme të popullit shqiptar dhe njëherit të realizojmë edhe amanetin e dëshmorëve të Kombit.

*Autori është ish-kryetar i Fondit „Liria Kombëtare“ për Zvicër, fondit të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare.