[Dilaver]

Shkurt 1991. Qyteti i Studentëve.
Në gjithë fakultetet e Universitetit të Tiranës dhe të Kamzës filluan të bojkotohen mësimet nga studentët, të cilët ishin shtresa më përparimtare dhe demokrate e shoqërisë. Ata, çdo ditë filluan të mblidheshin në Qytetin Studenti në mitingje fillimisht sporadike pastaj të mirorganizuara dhe të përkrahura edhe nga qytetarët e Tiranës. Azem Hajdari, heroi i demokracisë qysh në atë kohë jep mendimin në një miting për heqjen e emrit të Enver Hoxhës nga Universiteti i Tiranës dhe të monumentit të tij nga qendra e Tiranës dhe për këtë duhesh të futeshin në grevë të urisë një grup i madh studentësh. U vendos që greva e urisë e studentëve të bëhej më datën 18 shkurt në ambjentet e Kinoteatrit Studenti. Një delegacion i përbërë nga zotërinjte Sali Berisha, Azem Hajdari, Preç Zogaj dhe Eduart Selami nisen për të takuar Z. Ramiz Alia, ish President i Republikës për t’i parashtruar kërkesën e studentëve për heqjen e emrit të Enver Hoxhës nga Universiteti i Tiranës. Demokracia nuk mund të bashkëjetonte me emrin e Universitetit Shtetëror të Tiranës dhe me monumentin e Enver Hoxhës në qendër të kryeqytetit. Po kjo kërkesë u refuzua. Studentët filluan të braktisin në masë orët e leksioneve të përkrahur edhe nga profesorë dhe pedagogë të tyre të cilët flisnin edhe në tribunën e përkohëshme tek Qyteti Studentik. Zoti Blendi Gonxhe, një nga drejtuesit kryesorë të lëvizjes studentore elektrizonte dhe frymëzonte protestuesit duke perifrazuar poezinë e Shefqet Peçit për Enver Hoxhën.

E Premte 17 Shkurt 1991.
Ish të burgosurit dhe ish të përndjekurit politik të lagjes më kryesore të Tiranës, ku përfshihesh Rruga e Kavajës, Shyqyri Bërxolli (Tregu i Çamëve), Hajdar Hidi, Reshit Çollaku, Myslym Shyri etj. (tani njësia Nr. 10), mbas themelimit të Partisë Demokratike në dhjetor 1990, u organizuan në një shoqatë me kryetar Z. Saimir Maloku (ish i burgosur politik), sekretare Znj. Flutra Hasko (i ati i pushkatuar dhe më vonë u bë kryetare i Lidhjes së Gruas Demokratike të Shqipërisë) dhe nënkryetare Znj. Sanije Vojka ( i shoqi i saj, Gëzim Vojka ish i burgosur politik). Kjo lagje ndodhesh fare pranë monumentit të diktatorit komunist. Bashkëpunimi i kësaj shoqate me Partinë Demokratike, dega e Tiranës, ishte i madh sepse tre shokët e ngushtë të Saimirit si Z. Maksim Konomi, Sotir Qiriako dhe Perikli Dhales, dy të parët ishin ndër themeluesit dhe anëtarët e Këshillit Kombëtar të Partisë Demokratike. Rreth orës 20 të kësaj dite Z. Saimir Maloku, shkoi dhe takoi tek shtëpia e tij Zotin Sali Berisha duke i thënë atij se shtresa e ish të përndjekurve politik dhe populli i shumëvuajtur i Tiranës, presin ditën më të afërt për të rrëzuar monumentin e diktatorit komunist. Zoti Berisha u gëzua pa masë dhe u shpreh se populli çfar nuk bën me këtë vrull të madh që ka marrë lëvizja demokratike.

E shtunë 18 shkurt 1991. Qyteti Studenti.
723 studentë dhe pedagogë u rregjistruan si vullnetarë për të hyrë në grevën e urisë të studentëve. Komisioni drejtues i grevës në mesditë i dërgoi një kërkesë ultimative 24 orëshe ish Ministrit të Arësimit Skënder Gjinushi. Për të penguar zhvillimin e kësaj greve të studentëve Z. Ramiz Alia, aso kohe ish President i Republikës thërret në një tryezë të përbashkët përfaqësitë e të gjitha partive politike duke përfshirë edhe ato të rejat si Partia Demokratike, Republikane, Ekologjike dhe Agrare. Gjithashtu në këtë tryezë bënin pjesë dhe përfaqësuesit e organizatave të Rinisë, Gruas, Frontit Demokratik si dhe ato të Bashkimeve Profesionale edhe Sindikata e Pavarur e Minatorëve. Z. Ramiz Alia kërkoi të dilej me një deklaratë të përbashkët në formë thirrjeje drejtuar popullit për paqe dhe qetësi sociale. Vetëm Z. Fiqiri Xibri si përfaqësues i Sindikatës së Pavarur të Minatorëve nuk pranoi për ta firmosur. Të gjithë përfaqësuesit e tjerë në takim e firmosën këtë deklaratë. Më pas, Radiotelevizioni Shqiptar e transmetoi në emisionin e lajmeve këtë deklaratë duke çensuruar kundërshtimin që i bënë kësaj deklarate përfaqësuesit e Sindikatës së Pavarur të Minatorëve. Rreth orës 16:00 para Kinoteatrit Studenti u mblodhën studentët që do të futeshin në grevë urie. Studenti Shinjazi Rama del para tyre duke ju thënë studentëve grevistë që të përkulemi para flamurit tonë kombëtar dhe të betohemi që do të japim dhe jetën deri në plotësimin e kërkesave tona duke qëndruar në ambjentet tepër të ngushta të kinoteatrit. Dhe ashtu u bë. Afro 900 studentë grevistë u ngujuan në këto ambjente. Komisioni organizator i grevës nuk lejoi të hynin në ambjentet e grevës operatorët me kamerat e Televizionit Shqiptar si dhe asnjë qytetar që nuk ishte student ose pedagog i Universitetit të Tiranës. Në ambjentet e Qytetit Studenti u mblodhën me mijra e mijra qytetarë dhe familjarë të studentëve grevistë. Ato të gjithë bërtisnin me parrullat patriotike: “Ejani mblidhuni këtu këtu, bashkë me ne; Poshtë burokratët etj.,” në mbështetje të grevës së urisë të studentëve. Vetëm operatori televiziv i Partisë Demokratike Z. Agim Buxheli lejohesh të filmonte studentët grevistë.
E diel 19 shkurt 1991.
Përfaqësuesit e shumë sindikatave të pavarura të krijuara para disa javësh
(afro 15 veta) u mblodhën rreth orës 9:30 tek parku i lodrave pranë Rrugës së Elbasanit. Aty u vendos që të mbështetesh pa rezerva greva e urisë së studentëve. Për këtë qëllim ata dolën me një thirrje të përgjithshme që ju drejtohesh punonjësve të ndërmarrjeve të gjithë Tiranës që ditën e Hënë më 20 Shkurt 1991 të ndërprisnin punën dhe të shkonin të gjithë në ora 10 të mëngjezit tek Qyteti Studenti në mbështetje të studentëve grevistë. Kjo do të përkrahesh edhe nga populli i Tiranës. Këtë thirrje për njoftim e dërgoi në Radiotelevizionin Shqiptar Z. Vangjel Kozma. Gjithashtu po këtë ditë u bë edhe mbledhja e Plenumit të Komitetit Qëndror të PPSH-së. Televizioni Shqiptar jep njoftimin e parë se një grup i madh studentësh të Universitetit të Tiranës kanë hyrë në grevë urie duke kënduar këngë patriotike dhe duke hedhur parulla të ndryshme si nga ana e grevistëve ashtu edhe nga qytetarët e Tiranës të mbledhur në Qytetin Studenti. Rreth orës 15:00 plenumi i KQ të PPSH-së del me një deklaratë duke theksuar se kushtet e jetesës së studentëve janë përmirësuar mjaft dhe u refuzua kërkesa e studentëve për heqjen e emrit të Enver Hoxhës nga Universiteti i Tiranës si e pa bazuar. (Pas dy muajsh, emri Enver Hoxha i Universitetit të Tiranës, u hoq).