[Psikologu]

Pas shumë humbjeve dhe bashkimit të krishterve kunder osmano-islameve,gjendja e shtetit osman ishte keqësuar edhe më shumë. Në ketë kohë ushtria osmane llogaritej rreth 300 000 veta, kurse në të vërtetë ajo nuk i kalonte as 60 000 veta sepse numrin e ushtarve e zvogluan shqiptaret të cilet kaluan në koalicion me shtetet e krishtera e të vetmit që kishin mbeturë akoma nën komanden osmane ishin disa spahinjet shqiptarë të cilet nuk kishin asnjë përvojë lufte për perdorimin e armeve.Por ne vitin 1686 forcat e Lidhjes së shejtë e filluan luften prapë kunder perandoris osmanedhe duke korrur fitore mbi ushtrit islame,ushtritë austriake morën Budën që kishte 160 vjet që ndodhej në duart e osmanëve, më pas thyen në Mohaq ushtrinë osmane, në vendin ku më 1526 u vendos fati i Hungarisë dhe pushtuan Beogradin. Në Vidin pranë Danubit, u thye edhe flota osmane. Në përparimin e shpejtë të ushtrisë austriake ndikoi edhe qëndrimi i ushtrisë osmane e cila u zvoglua shumë sepse jeniqerët dhe një pjesë e ushtarëve të kategorive të tjera u rebeluan e braktisën frontin dhe u kthyen në Stamboll. Ushtria veneciane u hodh në sulm në More dhe në Dalmaci. Brenda një kohe të shkurtër në duart e venecianëve ra gjithë Moreja.Në suksesin e forcave të Lidhjes së Shenjtë ndikoi dhe lufta clirimtare e popujve të Ballkanit për të hjekur qafe zgjedhën osmane. Në ketë kohë numri i ushtarve në kohen e Lidhjes së shejtë ishte edhe me i madhë sepse tash edhe me shumë u ngritën serbet, bullgart, greket dhe shqiptarë duke iu përgjigjën thirrjes së perandorit austriak për të luftuar kundër osmanëve.
Shqiptaret e angazhuarë për lirin e tyre nga zgjedha islamo-osmane treguan një anagzhim shumë të madhë duke u lidhur me boten e krishtere dhe ne këtë kohë, angazhimi i shqiptarëve në anën e austriakëve u bë më i dukshëm në pranverën e vitit 1689, kur konti Ludvig Badeni, komandant i frontit austriak vendosi të pushtonte Nishin dhe nëpërmjet Prokupjes të kalonte në Kosovë.
Kjo kalesë do të shkonte nëpërmjet Prizrenit dhe Kukësit ku ai deshti të dilte edhe në Shkodër e në detin Adriatik me qellim për të ndarë Bosnjën e Hercegovinën nga Porta e Lartë.
Thirrjet e veqanta për bashkimin e të krishterve kunder islamit dhe osmaneve i bente konti i Badenit duke i thirrur popujt e Ballkanit për t’u bashkuar me ushtrinë e tij. Kur forcat e krishtera ushtarake hynë në tokat ballkanike,me këto forca u bashkuan serbë, bullgarë, grekë e shqiptarë. Në këtë kohë, afërsi të Nishit u zhvillua një betejë e ashpër (24 shtator 1689), e cila përfundoi me fitoren e austriakëve dhe të aleateve të tyre.Në ke¨te luftë të përgjakurë, osmanët lanë në fushën e betejës 10 000 të vrarë dhe shumë e shumë të plagosurë.
Menjeherë pas kësaj fitoreje ushtria austriake u nda në dy pjesë: e para e komanduar prej kontit të Badenit i cili u nis drejt Vidinit në Bullgari ,ndersa pjesa e dytë ishte me gjeneral Pikolominin në krye i cili u nis për në Kosovë, ku u prit me një ngrrohtesi të madhe nga shqiptarët.Disa " historian " shkruajn se në atë kohë ishin kryer disa masakra kunder shqiptarve të besimit islam , mirpo, këto të dhena janë shumë të paverteta sepse bazuarë ne numrin e pjesëmarrsve , del në shesh se nuk kishte një shifer që do të numronte shqiptarë të besimit musliman vetem se emri i tyre ishte i ndrruarë me dhunë, feja dhe dashuria për fen e të parve ishte si cdo here në zemrat e tyre e për ketë shkak, shqiptarët ishin gati të pranonin mbrojtjen e perandorit austriak që llogaritej si në mbrojtes i tyre dhe udheheqes në luften kunder hordhive islamo-osmane.
Në krahun e luftes dhe për mbrojtjen e perandorit austriak ishin edhe shqiptaret e Kelendit të cilet kishin respekt të madhë për Austrin por edhe gëzonin respekt të madhë nga vetë Austria.. Deklaratat e shqiptarve se janë me perandorin dhe do të i qendrojnë në krah njihen zakonishtë kur ai (Pikolomini) hyri në Prishtinë e me ketë rast 6 000 shqiptarë ortodoksë u bashkuan me austriakët. Për bashkimin e këtyre shqiptarve ortodos, "historianet " kan manipuluarë duke i quajturë këta si serb , e në fakt këta ishin shqiptarë.Në grupet e bashkuara kunder sistemit osmano-islam ishin edhe shqiptaret e tjerë të cilet me dhunë ishin konvertuarë në islam.Mikpritja dhe bashkangjitja me Pikolominin ishte e pranishme kudo në Kosovë e sidomos në Prizren kus shqiptaret e priten me nderime dhe duke i dal përpara me tufa lulesh.Një bashkangjitje e shqiptarve me Pikolominin njihet ne numrin prej 5000 vetesh të cilet së bashku me Imzot Pjeter Bogdanin e pershendeten me të shtena armesh.Në ketë rast , kerkesa e gjeneralit ishte që shqiptarët të hynin në ushtrin austriake dhe t´u bindeshin ofeicerve austriakë e së bashku me këta të mbanin edhe armë, e të tjeret që nuk ishin të aftë për luftë të ktheheshin në shtepi , pasi ne mesin e tyre kishte edhe gra e femij e pleqe që kishin dalur të luftonin për lirimin e vendit të tyre.Një bashkangjitje e shqiptarve me ushtrine austriake deshmohet edhe ne burimet austriakee angleze të cilat me një gjuhë deklarojnë se në ushtrin e Pikolominit ishin mbi 20.000 shqipëtarë e në ketë llogaritje futen 5000 veta ishin nga Prishtina,3 000 nga Peja,6 000 nga Klina 6 000 nga Drenica dhe 8000 nga Prizreni.Kjo deshmon se shqiptaret nuk e donin islamin as sundimin osman dhe lidheshmeria me të krishteret tjerë ishte një domosdoshmeri për fitoren e tyre të mëtutjeshme.Mirpo, ata që kishin shiturë veten për psuri e prestigj në shtetin islamo-osman ishin kunder kësaj lidheshmerie dhe nuk deshironin shkeputjen dhe lirin nga perandoria osmane, por kjo ishte vetem një tradheti dhe asgjë me shumë.