Dashuruam.Jetuam.Per njeri-tjetrin,Egzistuam dhe ishim te lumtur.
Te dashuruar enderronim,shpresonim dhe i besonim dashuris son.
Ishte gjitheqka e imja. Ishe arsya e egzistimit tim dhe kuptimi i jetes.
Isha gjitheqka per ty,dhe ti gjitheqka per mua.Por ne nje qast rruga jon u ndal.
Une e ti shkuam ne rrug te ndryshme. pse? nuk e di!
Por tani nuk eshte me rendesi.E patem dashurin dhe e humbem.Ishim te rinje qe te dinim ta ruajm,dashurin tone,tani eshte vetem kujtim ,Kujtim eshte edhe koha e loteve dhe e vuajtjes pas ndarjes.Por e them pa deshmitar,pas teje kurr askush nuk eshte dhe nuk do te jet arsye e egzistimit tim.
Nga large te shkruaj atje ku zemra me dhemb .Sillem por askund s'gjej vend. Te desha dikur kete e din vetem zemra ime,Por ti ateher s'brengoseshe per jeten time.Bere shum gabime, ta fala se mendova se do te ndryshosh,Por ti vazhdove harrove se qfar me premtove mua. Tash kur ti me dashuron une me s'munde te te dua me s'te kerkoj tjeter vetem t'me harrosh . E ke veshtir e di q'do te thot te dashurosh .Provo t'me harrosh se e di si gjeje nje tjeter , S'dua me t'me lendosh e aq me pak te te lendoj . Une po largohem do mbetesh per mua vetem kujtim . Por dije se dhe mua me dhemb ky shpirti im . Me dhemb se kurr nuk deshta qe keshtu te perfundoj . Se dhe per mua do t'jet veshtir tjetrin ta dashuroj
