[Idila]

Gjuha shqipe ka pësuar mbi kurrizin e vet, tërësinë e rrebesheve që i ka rezervuar koha, por si feniksi është ngritur nga hiri dhe ka mbijetuar edhe në kohët, kur nuk ka pasur asnjë lloj institucioni për ta ruajtur, as akademi e kancelari. Kjo për shkak të diçkaje shumë të çuditshme, që të gjitha gjuhët e kanë, por shqipja në veçanti. Popujt e tjerë i kanë mbajtur të unifikuar edhe dukuri të tjera që janë elementë të etnisë. Shqiptarët kanë pasur vetëm dy elementë themelorë, gjuha dhe gjaku, që nuk e kanë tradhtuar dhe shpërbërë shqiptarin. Ndërsa problemi i fesë, që në disa vende ka qenë unitar, tek ne, nuk ka qenë i tillë, sepse ne kemi një larmi fetare dhe feja i ka shërbyer shqiptarëve, sa herë është kënduar në shqip. Marrim si shembull arbëreshët, nën trysninë e kulturës italiane dhe Vatikanit, që rezistuan, duke ruajtur edhe ortodoksinë, pikërisht se në qishë (kishë), prifti këndonte në gjuhën shqipe. Pra gjuha është gjëja më e çmueshme, që ka një vend. Wilhelm Fon Humboldt thotë që gjuha e një populli është shpirti i tij dhe shpirti i tij është gjuha e tij. Të flasësh shqip nuk do të thotë të përdorësh mjetet e gjuhës për të komunikuar nga një folës tek tjetri. Ne jemi shqiptarë, jo se flasim shqip, por siç thoshte Umberto Eco, gjuha është ajo gjë që e ka bërë njeriun një fakt gjuhësor. çdo shqiptar është një rrjet gjuhësor, një burim informacioni, pasuri kulturore që komunikon në mënyrë të dyfishtë shqip, përmes asaj që jemi dhe asaj që themi.
E ndërsa shqipja i ka shpëtuar kaq shumë rrebesheve, nuk mendoni se duhet ta shpëtojmë nga vetë shqiptarët që e keqpërdorin atë?