[Urata]

1.Presidenti historik i Kosovës dhe dështakët antirugovë të Tiranës



Nuk kisha parashikuar asnjëherë se mund ti rikthehem kësaj teme, e cila i takon periudhës së para dhjetë viteve. I kisha uruar vetes që të isha i gabuar së paku për një pjesë të vlerësimeve të mija të asaj kohe, të cilat i kam shprehur në shtypin e Tiranës e para së gjithash në revistën "Koha". Do të kisha dashur që ato ngjarje të më dukeshin si një "ëndërr" e keqe, pra të ishin inekzistente. Por nuk lënë ekzekutorët e së ligës që të besosh në të tilla iluzione, pra se lufta totale "Antirugovë" paska qenë "aksidentale".

Tash së fundi është shfaqur në publik një libër shënimesh e "kujtimesh". Atë e ka shkruar Paskal Milo, një prej dy-tre skenaristëve dhe ekzekutorëve kryesorë të aksioneve serbo-shqiptare kundër Rugovës. Ai mbante para dhjetë vitesh postin e ministrit të Jashtëm të Shqipërisë. Librin e tij zoti Milo e ka promovuar në Prishtinë. Madje, gjatë promovimit ai ka thënë se shumë gjëra nuk paska guxim ti thotë sot, por "do ti thotë nesër". Pjesmarrës aktiv i promovimit dhe vlerësimit të këtij libri është gjithashtu Rexhep Qosja, një kartë politike dhe mesa duket akademike e djegur dhe e konsumuar.

Në atë libër, Paskal Milo shkruan shumë gjëra dhe hedh baltë mbi figurëndhe personalitetin e pakontestuar të Ibrahim Rugovës. Duket se ai ka marrë përsipër ta vazhdojë me militantizëm projektin e tij të përbashkët të dikurshëm me Milosheviçin, për denigrimin e Rugovës, edhe në kohët e sotme kur partneri i tij në Beograd nuk jeton më. Madje edhe pse Rugova i ka dëshmuar bashkëkombasve të tij gjatë dëshmisë së Tij në Hagë kundër Milosheviçit, se gjithë jetën nuk ka patur kurrëfarë kompromisi me të në dëm të lirisë së Kosovës, Paskal Milo vazhdon të ripërtërijë akuzat absurde të tij e të Mejdanit të vitit 1999.

Thelbi i çeshtjes është se Paskal Milo vazhdon të ripohojë se "Rugova ishte njeri i Milosheviçit". ( ) Gazeta Shqiptare, 08.02.2009.....



.....Nga e gjithë kjo veprimtari antishqiptare e qeverisë së Nanos e Milos nuk goditej vetëm autoriteti i Presidentit historik të Kosovës, por vetë ardhmëria e këtij vendi. Për ta realizuar skenarin e tyre, deri në takimin e Rugovës me Presidentin Bill Clinton, takim i cili ishte zhvilluar në maj të vitit 1998, Milo nuk kishte adresuar asnjë ftesë për liderin e Kosovës, që ai ta vizitonte Tiranën. Në atë takim Rugova i kishte kërkuar presidentit amerikan që ti bëhëj më shumë presion Beogradit për të ndalur dhunën në Kosovë. Ai e kishte informuar atë se "forcat ushtarake serbe shtohen e fortifikohen vazhdimisht në Kosovë". Ndërkohë i kishte kërkuar ndërhyrjen dhe praninë e NATO-s në Kosovë dhe instalimin e një administrate civile ndërkombëtare si hap të parë drejt pavarësisë" ( ) Revista "Koha", Nr 1, Tiranë 30 Maj 1998.

Ndërkohë ftesa e Tiranës zyrtare për presidentin e Kosovës kishte ardhur në rend dite vetëm pas udhëtimit historik në Shtëpinë e Bardhë, gjë që shpjegohet me frikën se autoriteti i Rugovës në rritje të vazhdueshme mund ti dëmtonte pozitat e qeverisë së Tiranës në aspektin ndërkombëtar. Por dhe pasi Milo kishte dërguar ftesën për Rugovën, Fatos Nano kishte vazhduar ritualin e pohimeve të tij, në thelbin e të cilave qëndronte mohimi i pavarësisë së Kosovës si dhe i institucioneve që kishin buruar nga ky vendim historik i fillim viteve 1990. Gazeta e njohur zvicerane "Neue Züriches Zeitung" shkruante: "Si kompromis për zgjidhjen e konfliktit në Kosovë Fatos Nano rekomandon formulën "Republikë pa të drejtë shkëputjeje". Kjo do të thotë shkëputje nga Serbia, por në të njëjtën kohë që Kosova të jetë pjesë përbërëse e Federatës Jugosllave. Nano kërkoi rrethimin demokratik të Serbisë, si mjet për ta rrëzuar nga pushteti Milosheviçin dhe për të sjellë në qeverisjen e Beogradit forcat demokratike" 3)

Dy ditë më vonë, gazeta e njohur gjermane "Frankfurter Rundschau" kishte shkruar se "Gjatë takimit në forumin ekonomik të Kras Montanas Nano ka folur të premten për atë që Kosovës ti jepej statusi i republikës si pjesë e Federatës Jugosllave, siç është Serbia dhe Mali i Zi". 4) Frankfurter Rundschau, 27 Qershor 1998. Këto opcione, të shpallura me bujë prej kreut të qeverisë shqiptare për opinionin e brendshëm e të jashtëm, binin në kundërshtim të hapur me opcionin e përsëritur për gati një dekadë nga ana e Ibrahim Rugovës, thelbin e së cilës e përbënte pavarësia e vendit, opcion të cilin ai ia kishte përsëritur rishtas në takimin e fundit Presidentit të superfuqisë së botës, Bill Clinton.

Konceptin e tij për pavarësi ai kishte patur guximin dhe meritën tia emëtonte në katër sy vetë kreut të dhunës serbe kundër shqiptarëve, Sllobodan Millosheviçit. Këtë fakt ia sjell opinionit publik Veton Surroi, një nga anëtarët e delgacionit shqiptar në takimin e majit 1998 me Milosheviçin, takim në të cilin Surroji kishte qenë i pranishëm. ( ) Gazeta "Express" 29.01.2009......