[FUKAJAMA]

LETRA NGA PERENDIMI

Zijadin Rexhepi

Një prind kështu e sqaron këtë letër : “ Kisha vetëm një djalë dhe ishte shumë inteligjent. Deri në shkollë të mesme të gjitha vitet i kreu me sukses. Arsimtarët e tij i thanë : “ Këtë intelegjencë të çmuar mos e harxho këtu , djalin në Europë për shkollim dërgoje” , mua më preferoshin. Unë dhe bashkëshortja ime e pamë të arsyeshme këtë kerkësë gjetëm mundësi dhe e dërguam djalin në Paris. Në ditët e para të shkuarjes së tij letrat i lexoja me kënaqësi. Por, pas një kohe letrat u ndërprenë. Sëfundi arriti një letër që kishte kuptim tragjik :
“ I nderuari babë dhe e nderuara nënë. Unë u largova nga feja islame e u bëra krishter. Nëse kjo që kam bërë është një mëkat atëherë mëkati është i juaji dhe jo i imi. Sepse ju fenë nuk ma keni mësuar . Vetëm emrin mysliman e kam patur që ka qenë e vemtja lidhje e imja me fenë islame. Me ardhjen time në Francë vërejta se të gjithë francezët janë fetarë. Kur uleshim në tryezë, kur binim në shtrat , në mëngjez kur zgjoheshim bëjshin lutje. Ndërsa unë ata i shikoja me huti ! Mua më bëheshin pyetje për fenë , besimin , Zotin , Pejgamberin , Kur`anin dhe për obligimet tjera fetare. Ndërsa unë për asnjërën prej këtyre pyetjeve nuk mundesha të përgjigjem. Këto mua ju nuk mi keni mësuar , bile në vendlindjen time të jesh fetarë ishte turp. Nëse njëri nga mesi ynë fliste për fenë , qofshin nxënës qofshin arsimtar menjëherë talleshin : “ Hej !.... Fetar hipokrit , në cilin shekull gjendesh ? “ i thoshin. Agjërim , namaz nuk kishte... Sa jemi mashtruar ?... Këtu cdokush fletë për fenë , besimin , për Isën a.s. , të pafetë aspak nuk i rrespektojnë dhe nuk i duan. Përballë gjitha këtyre ndjeva një shprazëtirë të thellë në vete. Dalngadalë për mësimin e Krishterizmit më kaploi një kureshtje.. E mësova krishterimin dhe së fundi u bëra i krishter. Të gjitha harxhimet e mia shkollore i mori përsipër kisha. “
Ja , pra kjo ishte letra e djalit të këtij prindi .Pas kësaj reference vazhdova unë ta sqarojë këtë cështje të popullit tonë që gjendet në Perëndim.
Në botën e jashtme njerëzit tanë janë bërë armik të vetvetes , ndonjëri nga feja , ndonjëri nga gjuha dhe emri është shkëput dhe përbirë ka humb dhe ka ngelë pa identitet. Mund të vëresh se emri i babait është Ahmet ndërsa emri i djalit është Hans , nëna quhet Hatixhe , ndërsa emri i vajzës është Helga , Lora,. Ingrit , Bergman etj.Kjo dukuri është përfshirë që nga Australia e deri në shtetet Skandinave. Paramendoni fëmijët shqiptar që lindin në këto vende!!!.
Tash duhet kujtuar për brezin e tretë që gjendet në Perëndim . Bile edhe kujtesa neve duhet të na rrenqethë. Një fjalë nga gjuha amtare nuk dinë , veshja , sjellja është perëndimore. Këta fëmijë që lindin jashtë atdheut të vet , nuk janë as perëndimor e as vendas me një fjalë janë pa atdhe kjo është një varrë që gjithmonë do të gjakos. Kjo është një njollë e zezë në fytyrën e njerëzve që jetonë në botën e jashtme , këta fëmijë kanë ngelur në udhëkryq , në kësi lloj shoqërie ato kanë humbur fenë , atdheun dhe kulturën. Nuk mund të gjenden dhe t`i përshtaten rrethit ku jetojnë , hasin në vështirësi dhe bëhen problem i policisë të atij vendi.
E gjithë kjo sjellë deri në një degjenerim të tyre ku edhe policia e atyre vendeve ka problem me njerëz të këtillë. Ky erozion gjegjësisht shembje vetvetiu nuk erdhi. Në këto ujëra rrol të rëndësishëm ka edhe kisha katolike. Në vendet perëndimore mësimi fetar fillon prej klasës së ulët e deri më lartë e që këto mësime janë të lidhura ngusht me kishën katolike.
Shpëtimi nuk është në kulturën perëndimore , në kapitalizmin , në socializmin në dëmokracinë. , por i vetmi shpëtim nga kjo është Kur`ani-Kerimi dhe Kultura Islame. Është koha me i thënë mjaft kësaj dukurie , sepse jemi vonuar me këtë thënie....



(autori i këtij teksti është profesor i pensionuar i Biologjisë dhe momentalisht jeton në Tetovë )