[Era1]

RIMA II

Ti shigjetë fluturuese
kryq,e hedhur kuturu,
që vrapon duke u dridhur
për tu ngulur s’di se ku;

gjethe e thatë që nga pema
ty furtuna të rrëmbeu
pa i rënë askujt në sy
rënia, në pluhur të kthehu;

valë gjigante që ty era
të përdredh të shtyn në det,
të rrethon , kalon, s’të sheh
që për bregun veten vret;

dritë që rrathët e errësirës
i ndrit, që ti ndezësh shpejt,
dhe që nuk e di prej tyre
kush i fundit do të jete;

ky jam unë, që rastësisht
pa menduar botës shkoj,
që nga vi e as se ku
hapat s’di se ku me çojnë.

Përktheu Meri Lika