[Kronisti]

Edhe kur e kafshove mollën e helmuar
Erdha e të zgjova
Edhe kur mallkimi të vuri në gjumë
Kur duhej dinozaurët t’i mundja
Të shpëtova
......................
Në përrallë

E ndërtova kështjellën
Skaj një lumi që gurgullon
Me buqetë lulesh
I lidha nyjet shpirtrat binjakë
Puthjet i shëndrrova në energji
të ëndrrës sonë
që fluturon
E përqafimit
Ia dhash emrin e Yllit
Që na ndriçon
....................................
Në vargje

Nga përralla e vargjet
Zbrita në realitet
Ku molla e helmuar s’kafshohet dot
E dinozaurët e rinj kush s’i pret
Ku puthja nuk e ka asnjë fuqi kundër helmit
Ku shigjeta e helmuar vret
Nga ku yjet shihen po s’pushtohen
Ku lumit i është rregulluar shtrati e hiq s’gurgullon
E nuk jepen leje për ndërtimin e kështjellave

E mu hidhërove muzë e më braktise
Nuk e di çka po ngjan
Nga e vargjet përrallore të dashurisë u harlise
E inat më mban


E unë
Së fundi një tundimi
Si bëjë dot ball
E pyetem
A është dashuria në vargje
Më e bukur
Apo dashuria në përrallë?

__________________