[Jana]

Qyteti im i vjeter, i zbardhur nga debora sikur te jet i thinjur nga hallet.... Qyteti im i vjeter, e i lasht za vete jeta ne toke, mi mban te fshehura endrrat rinis nen kalan e tij. Mi ruan si pedal trendafilave te pranveres... Qyteti im, mi vajto endrrat e rinis, e mi hudh ne lum. Le te veniten endrrat e mia ne dallget e lumit, mu ashtu siq venitet rinia ime pa me te shtrejten e jetes... DASHURIN. Sot jam larg qytetit tim te vjeter... Edi qyteti im nuk ka fuqi t'mi hedh endrrat e rinis ne dallget e lumbardhit te brisht... Ai i ruan sepse ashtu me premtoj ne heshtje e neteve te ngrota te te kaluares se zbehur. Te myshkura e te tretura nen gurt e kalas jan endrrate mia, por ende me ngjajn se jan gjalle... I kthyer si arkivol i një deshmori, sillet trupi im bulevardirt te dikurshem... Seq mu dridh trupi im ne heshtje... E pash dike nga larg qe me buzqeshte! T'i afrohesha nuk kisha guxim... nga larg me fliste me sy për dikurshmen, dashurin. një femji ne dor e mbante... Seq mu duk se po qante.... Nga larg pagezova ate femij... Prizren le tet quaj o engjull plote jete... Kalaja qeshi me dashuri, ne heshtje me tha, pse ne emrin e tokes time... Sepse ne kete toke tretet e gjalle dashuria ime qe një dite do ja hedhish endrrat e mia mbi trup si AMANET jeto dhe një JETE!