VENDLINDJES
Kudo qe shkova e u enda
Kah mos botes rreth e rrotull
Nuk me ngrohi asgje ne zemer
Asgj s`me behej e embel.
Edhe ne enderr shihja shtepin time ku u rrita.
Shihja rrugen e lagjes sime.
Me kujtohej edhe ajo balt e shijshme e cajles time.
Balte e lagjes sime qe dot se harroj.
Me kujtoheshin lojerat feminore.
Me kujtoheshin keshillat e nenes.
Nuk mundja te harroja ditet shkollore.
Nuk mundja te harroje shoket e femijerise.
Dot se harroja lumin e fshatit tim Vardarin.
Qe si gjarper bredh rrugen e vet shekullore.
Si te harroja bukurine e sharrit ?.
I cili si vigan qendron.
Valle a mundesha te harroj malin e thate?
Ku gjithe femijerine loza i gezuar nga lartesiae saj shiqoja qytetin tim Shqiptar.
Nuk mundja te harroj kohen kur kullotnim kopene.
Kur loznim pa brenga derisa dhent bredhnin ne kullota.
Dot smund te harroj vellezerit e mi qe u rritem bashke.
Ku si vellau me i madh tentoja te jeme shembull per ta!
Sa here me rjedhin lot per faqe kur me kujtohen ndarrjet.
Kur u ritem e secili nisi rrugen e jetes.
Dot si harroj ditet kur te gjith bashkoheshim.
Gezim qe nuk pershkruhet.
Si harroj lotet e fshehura te prinderve qe pershkruajne gezimin.
Gezimin e tyre qe jemi serish bashk pas shume kohesh.
Oh,e lus Zotin qe te mbarrojne keto dhimbje.
Dhimbje qe jane te pashlyeshme ne zemer.
Por prap mendoj se kjo eshte jeta reale.
Jeta reale e do shqiptari
Jam Ilir e jam Dardan,Histori emrin e kam.