[Tomori]

Vdekja heroike e Kadri Bistricës dhe e Rifat Sadikut

Çetnikët ishin më të armatosur, ne ishim shpirtërisht më të fortë!

--------------------------------------------------------------------------------

Të gjithë ishim tubuar në luginën përgjatë lumit Bistricë dhe aty dhamë betimin se të gjallë nuk tërhiqemi nga fronti i luftës. Farkëtarë të kësaj aleance shqiptare kanë qenë: Islam Baruti nga Shqipëria, Pajazit Boletini, Ahmet Selaci, Mehmet Gradica, Ukshin Kovaçica, etj. Unë isha caktuar në një grup me Ukë Nezirin, Murat Likofcin, Sabri Ejupin, Emin Fejzullahun, Ferat Hajzerin e shumë të tjerë dhe kishim për detyrë të mbikëqyrnim terrenin prej Ibrit të Ballabanit deri në Rekën e Cerajës e Bërçan. Luftimet kanë qenë të ashpra e të përgjakshme.
Për trimëri e heroizëm u dalluan sidomos: Kadri Bistrica me çetën e tij, të cilën e përbënin: Rexhep e Rifat Sadiku (vëllezër) nga Dedija, Salih Maxhera, Azem Hajdari, Halil Zijaça, Shaban Ofçari, Nuhë Ceraja, Rifat Bistrica, Jahir Sadiku, Miftar Mustafa, Hashim Zenuni, Murat Leska, Man Vllahija, Halim Bislimi, Bilall Fetahu, Miran Hajra (Batahiri), Feriz Maxhera, Man Kaçanolli, Isë Sadiku nga Barja, Abit Dedija etj. Vdekja e Kadri Bistricës dhe Rifat Sadikut ishte heroike.
Rapsodi popullor, për t'i përjetësuar, për t'i bërë të pavdekshëm, ua ngriti një përmendore me fjalë, një këngë të bukur, e cila vazhdon të këndohet edhe sot. Në luftë me çetnikët për mbrojtjen e kufirit kanë rënë dëshmorë edhe: Nuhë Isa nga Ceraja, Miftar Hërrnja nga Bistrica, Shaban Ofçari, Feriz Maxhera, Miran Hajra nga Batahiri, i cili ishte djalë hastreti (çetnikët e zunë dhe e rropën të gjallë duke i bërë xhepa nëpër trup).