Titulli: Zhgarravinat e mia
Eklips!
...Ne rast se vie deri aty , nuk do hezitoja qe te fajsoi vehten per fundin , ngase ka shume endrra ne jete qe njeriu nuk mund tu shkoi deri ne fund , jo se ndoshta nuk deshiron , por nuk di !
Egoja dhe njeriu ..
..A kemi te drejte qe te duam me te padrejte ate qe ndoshta se marrim kurr , shpirtin e huaj ?Pse genjejme dhe krijojme iluzione duke thene e dua ate apo ate , e mbi te gjitha duam vehten tone ?
Me lejoni te krijoi nje pejsazh dashurie
me kushte ambientale .
.Ta krahasoim dashurine me nje lendine te bukur , ku fryen ere e lehte dhe e ngrohte pranverore , ku linde Dielli dhe i jepe jete e ngjyra ketij habitati .Aty ze fillin ky sentiment jetedhenes per te dobetin njeri te cilin edhe e helmon shpesh mu si nje gjarper i padukshem qe rreshqitshem kafshon , duke te lene gjalle per te vuajtur , duke te lene ashtu zvarre per te gjetur ate qe ka humbur ne nje stuhi .
E shihni ? Me te vertete qesharake
ipen lekcione mbi demin e dashurise , por vazhdojme te lakmoim mikun , kalimtarin e rastit , te njofshmin , e te panjofshmin .Lakmojme ata qe edhe pse mbi kete teme nuk kane marre lekcione , por e kane njoftur ate , e kane jetuar , jane dehur me te , dhe pa te nuk jetoine dot
. Zhgenjehemi edhe prej poezive falso qe lexoim neteve te gjata , ngase per ēudi , dashurin e kishte ai tjetri , ajo tjetra
U lodha , u lodha shume per te gjetur pak dashuri ...
Me ktheve jeten , te lutem mos me vrit !
.
|