[Zero Cool]

Gafurr Elshani
UÇK-ja, dokumente dhe artikuj

PARATHËNIE E BOTIMIT TË PARË
Ky libër është përmbledhje e artikujve, lajmeve, komunikatave dhe komenteve që janë botuar dhe janë bërë publike nga mjetet e informimit masovik mbi veprimtarinë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Artikujt janë botuar në origjinal pa komente ashtu siç janë shprehur autorët e tyre (me përjashtim të disa shkurtimeve të artikujve që s'kanë pasur të bëjnë direkt me UÇK-në).

Përveç shkrimeve të karakterit afirmativ ku propagandohet lufta çlirimtare e UÇK-së, këtu janë përfshirë edhe ato shkrime që flasin në mënyrë negative për UÇK-në, p.sh. çka ka shkruar shtypi i Beogradit, si dhe çka ka shkruar shtypi shqiptar i drejtuar nga udhëheqja legaliste e Kosovës. Një rëndësi e veçantë u është dhënë deklaratave të udhëheqësve legalistë të Kosovës, të cilët, ashtu si politikanët e Beogradit, tentojnë ta denoncojnë UÇK-në për veprimtari terroriste, para aktorëve me influencë në marrëdhëniet ndërkombëtare. Po ashtu rëndësi e veçantë i është dhënë shtypit patriotik i cili ka marrë në mbrojtje UÇK-në, duke propaganduar luftën e drejtë të saj. Kjo është e rëndësishme sepse duke ofruar të gjitha informatat dhe vlerësimet që janë bërë nga këndvështrime të ndryshme, lexuesit i lihet mundësia që ai vetë të formojë një tablo reale mbi Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, dhe përmes saj një tablo edhe më reale mbi skenën politike shqiptare në përgjithësi.

Gjatë leximit të kësaj përmbledhjeje, lexuesi do të ketë mundësi të hasë në informata të ndryshme që në kohën e ndodhjes së këtyre ngjarjeve, shumkush nuk kishte idenë se çka ishte duke ndodhur në të vërtetë në Kosovë.

Këtu janë përfshirë informatat, të cilat kanë të bëjnë me aksionet e asgjësimit të forcave policore në Kosovë duke filluar nga maji e shtatori i vitit 1992 pastaj, korrik, shtator të vitit 1993, për të cilat, në kohën e kryerjes së tyre, UÇK nuk leshoi komunikata mirëpo në komunikaten me rastin e atentatit në UÇK nuk lëshoi komunikata, mirëpo në komunikatën me rastin e atentatit në oficerin e sigurimit serb Lutfi Ajvazi, UÇK, la të kuptohet se disa nga ato mund të jenë kryer nga njësitet e saj. Për rastin e vrasjes së dy policëve dhe plagosjes së 5 të tjerëve në Gllogovc në vitin 1993 u ngarkua edhe Pesëmbëdhjetshja e Drenicës, grupi i dënuar me 11 korrik ’97 me 264 vjet burg nga Gjykata serbe e Prishtinës.

Përmes këtyre materialeve, lexuesi e mëson të vërtetën se rezistenca dhe kundërvënia me armë ndaj pushtuesit në mënyrë të organizuar nuk ka filluar nga shkurti i vitit 1996, me sulmin në kampet e refugjatëve( mendohet në ata serbë nga Knini- vërejtja ime tarasi), siç shkruhet e flitet në shtyp e më gjerë, por nga viti 1992.

Lufta e armatusur çlirimtare në Kosovë e ka nismën e saj qysh herët. Asaj i parapriu rezistenca me armë e Rexhep Malës dhe Nuhi Berishës, Bajram Bahtirit, Ali Ajetit, Afrim Zhitisë, Fahri Fazliut e Tahir Lush Berishës.
Është me rëndësi të shënohen këto raste për arsye se keto i paraprinë vitit 1992, sepse kjo ishte nje rezistencë nga njerëz të organizuar dhe që punuan në mënyrë të ndërgjegjshme për një rezistencë të organizuar. Amanetin e tyre tani po e përmbush Ushtria Çlirimtare e Kosovës.

Po aq të rëndësishme janë edhe aktet e rezistencës individuale që u bënë spontanisht nga Tahir Meha me babanë e tij në pranverën e vitit 1981, pas shuarjes me dhunë të demonstratave gjithëpopullore të këtij viti, pastaj qëndresa në Pollatë e Besim Latifit dhe mbrojtja e pragut të shtëpisë nga ana Hasan Ramadanit si dhe kundërvënia me armë e Besim Ndrecës, duke vrarë një komandir të policisë serbe e plagosur një tjetër, pas gjithë torturave dhe maltretimeve që bënte ky komandir në rrethinën e Suharekës e në veçanti në fshatin Grikoc.

Libri është edhe një dokumentacion i përmbledhur, që do t'u shërbejë të gjithë atyre që kanë interes të kenë njohuri më shumë për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, që dëshirojnë të mësojnë të vërtetën, por nuk kanë pasur mundësi t'i përcjellin mjetet e informimit në mënyrë sistematike.

Mund të ndodhë që të jetë botuar ndonjë informacion, për ndonjë aksion që është ndërmarrë (nga patriotë anonimë) kundër pushtuesve në Kosovë, dhe ky aksion, të mos ketë lidhje organizative me UÇK-në, mirëpo ato janë përfshirë këtu për shkak se në mes të këtyre aksioneve dhe veprimtarisë së UÇK-së ekziston lidhja politike, në bazë të të cilës është e orientuar e gjithë veprimtaria çlirimtare e UÇK-së.

Në shtypin tonë shkruhet e thuhet shumë, por informimi mbi të vërtetën është shumë i mangët, sepse mjetet tona të informimit masovik janë të monopolizuara nga forcat politike të Kosovës të cilat kolaborojnë me pushtetin e Beogradit. Nje cenzurë të veçantë në këtë drejtim ka informimi mbi veprimtarinë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Udhëheqja politike e Kosovës( Ibrahim Rugova - vëreta ime tarasi) në asnjë mënyrë nuk është e gatshme të pranojë ekzistimin e forcave që shtrojnë një rrugë alternative për zgjidhjen e problemit të Kosovës. Forcat e vërteta alternative që shtrojnë rrugën çlirimtare për zgjidhjen e problemit të Kosovës, mundohen t'i paraqesin si të paqena, si "radikalizëm verbal" apo edhe t'i etiketojnë me fjalorin e huazuar nga pushtuesit si forca terroriste. Kjo udhëheqje, si alternativë reale të vetën mundohet t'i paraqesë ata që në përmbajtje janë të njëjtë me ta, por që lënë përshtypjen e një alternative tjetër të zgjidhjes së problemit të Kosovës.

Lufta e armatosur si alternativë e politikës së dështuar "paqësore" është realiteti i jetës politike në Kosovë. I pëlqen apo jo dikujt, tani ka pak rëndësi kjo punë. Përderisa për të parët objekt sulmi e lufte janë objektet e policisë dhe ushtrisë pushtuese dhe gjithë kolaboracionistët, për të dytët objekt sulmesh janë të parët.

Pas çdo aksioni, politikanët e Kosovës nuk përtojnë të dalin para kamerave televizive, në konferenca shtypi, të japin intervista në radio, të japin deklarata përmes të cilave dënojnë aksionet çlirimtare duke i kualifikuar si "terroriste", në stilin "pavarësisht se nga kush bëhen, dhe nga çfarëdo motive që bëhen".

Terroristët janë njerëz pa përgjegjësi dhe pa ndjenja humane. Ata vrasin civilë dhe sulmojnë objekte civile pa patur përgjegjësi për pasojat e tyre. Po ushtarët e UÇK-së, nuk janë të tillë, sepse objektivi i sulmeve të tyre janë policët, ushtarët, kolaboracionistët dhe gjithë ata që e përfaqësojnë pushtuesin në trojet tona.

Një ushtar i UÇK-së, në "Letrën nga malet e Kosovës" drejtuar tubimit komemorativ mbajtur në Zürich me rastin e vrasjes së tre ushtarëve të UÇK-së, Zahir Pajazitit, Hakif Zejnullahut dhe Edmond Hoxhës, në mënyrë polemizuese me udhëheqjen politike të Kosovës shkruan: "Vërtetë (i pazoti) "President" dhe zoti Aganoviç jemi terroristët që ju përgjigjemi kryeterroristëve serbo-malazezë, dhe shpejt edhe atyre maqedonë. Ama një e kemi pak më të mirë se ju, se krejt të pashpirtë dhe provokatorë si ju nuk jemi".

Përderisa udhëheqësit e sotëm "paqësorë" imagjinojnë poste e kolltuqe në Kosovën e robëruar, një udhëheqës i UÇK-së, i akuzuar për "terrorizëm" nga pushteti terrorist i Beogradit në një poezi të tij shkruan se si e imagjinon vdekjen. Prandaj ai i kërkon falje jetës së tij, të cilën nuk ka mundësi ta shijojë, pasi që e ka vendosur që atë ta sakrifikojë për lirinë e Kosovës, dhe ai, Rexhep Selimi, i dënuar 20 vjet burg në mungesë nga pushtuesit serbë në poezinë e tij të titulluar "Vdekja në imagjinatë" shkruan:

Të jam borxh/ Jeta ime/ për rininë e hershme/ Për gëzimet/ Argëtimet/ Dashurinë/ Kërkoj ndjesë nga ti/ Jeta ime/ Jam dashuruar në vdekjen e Vojos ("Grindje rrokjesh", Prishtinë 1994).

Lëvizja Popullore e Kosovës përherë ka qëndruar përkrah Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ajo e ka mbështetur politikisht dhe ndihmuar financiarisht. Lëvizja Popullore e Kosovës, këtë punë nuk e ka bërë rastësisht. Qëndrimi i LPK-së ndaj UÇK-së është obligativ, obligim që buron nga Programi i saj për çlirimin e Kosovës. Për Lëvizjen Popullore të Kosovës, zbatimi i programit matet me ndihmën konkre ndaj Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, në luftën për çlirimin e trojeve të pushtuara.

vazhdon