[Aerial]

Fillimi i analizimit te gomarllëqeve te Pseudo-Artistit:

Postimi origjinal është bërë nga Artisti

Analiza e Artistit thotë : Gjuha nuk zhvillohet vetë, po të mos ishin njerëzit të cilët gjuhën e shtrembërojnë si ju vjen qejfi i momentit, gjuha do të kishte vetëm rrënjët e pastërta, u përzien ata njerëz në gjuhë, rrënjët e gjuhës marrin dimensione të pakontrolluara e tani edhe të ëmës, mëmës, nënës i thuhet MË.

Ky është kryegomarllëku i kryegomarllëqeve. Është shumë qesharake kur sheh se si njerëz që nuk dinë as dy gjëra mbi gjuhësine arrijnë të bëjnë anal-izime të tilla. Me këtë kryeidiotësi që ky biçim artisti ka thënë ka shkrirë gazit të gjithë ata që dine a-në edhe b-në e gjuhësisë. Rrezik edhe të vdekurit janë gajasur.

Gjuha zhvillohet vetë do të thotë se gjuha evolon vetvetiu, sipas rregullave të brendshme te saj. Ata njërëzit e parë që nisën te emërtonin sendet dhe dukuritë që i rrethonin, nuk u mblodhën në një kongres me dyer të mbyllura, dhe nuk vendosën që copës së fortë të dheut me madhësi sa pëllëmba e dorës t'i thonin gur, një më të vogli guralec, e atij asaj cope që është më e madhe se trupi i njeriut ta thërrisnin shkëmb. Por këto fjalë erdhën ashtu vetvetiu, me anë të një procesi evolues/ndryshues që ndodh te çdo gjuhë.

Sipas këtij gomarllëku me brirë që ka thënë ardhisti, Shkodrën që tash e tutje duhet ta thërrasim Shkon Në Kodër, sepse ata njërëzit e parë e paskën shtrembëruar gjuhën si u ka dashur qejfi, e kanë masakruar me një fjalë. Gjithashtu nuk duhet ta përdorim më fjalën mëmë sepse kjo është shqiptimi i keq i fjalës nënë (nga njerëz të papërgjegjshëm kuptohet), ose anasjelltas nuk duhet te themi nënë sepse disa njerëz për shkak të dy tre dhëmbëve te thyera gjatë ngrënies së ndonjë cope mishi të papjekur nuk e kanë shqiptuar dot saktë fjalën mëmë, po u ka dalë n-nëë-n-nëë.

Analiza e Artistit thotë: Fjala mëmë, kurrën e kurrës nuk mund të bëhet më, ngecja e mendjes së njeriut dhe parafytyrimi i një poeti apo shkrimtari se ai mund ta quaj të ëmën më është pikërisht ky "zhvillimi i vetëvetishëm kohor".

Pra ky nuk është zhvillim por është ngecje dhe parafytyrim i poetit apo shkrimtarit të cilit i duket vetja se unë jam unë dhe e ëma duhet të quhet më apo është edhe një gjë ku për shkak të përshtatjes së një teksti ai mund ta quaj kështu, ku në rast bën gabim dhe e përdhunos titullin si Poet apo shkrimtar.

Ata që e kanë lexuar analizën e këtij tipi nuk besoj se kanë arritur ta kuptojnë se çka dashur të thotë autori artist me pjesën: "ngecja e mendjes së njeriut dhe parafytyrimi i një poeti...". Kishim dëgjuar e lexuar përfytyrim po parafytyrim nuk e kishim hasur askund. Ndoshta është diçka para fytyrës, ose para fytyrimit. Megjithatë duhet ta përgëzojme këtë talent të ri të gjuhës që po pasuron fjalorin me perla të tilla tepër të kuptueshme.

Kaq të vështirë e ke për ta kuptuar pjesën "zhvillim i vetvetishëm kohor"? E ke shumë të thjeshtë, zhvillim është procesi i ecjes para, i evolimit, i ndryshimit, i vetvetishëm do të thotë që ka ndodhur vetë, pa ndihmën e pa ndikimin e askujt, ndërsa kohor do të thotë me kalimin e kohës. Pra, dicka qe ka evoluar pa u ndikuar nga askush gjatë një përiudhe. Ta kapin antenat? Apo te duhen ca të reja?

Mirë që fjalën "ime më" e përjashtove, se qenka e shtrembëruar, po nga fjalët axhë, xhaxha, mixhë ke do flakërosh? Kujt do ia bësh analizen tani? Ashtu siç axhë është "shtrembërim" i xhaxha (ose e kundërta) ashtu edhe më eshte rrjedhim i mëmë. Dhe nuk thuhet kurrë më veç, por vetem në një rast përdoret, kur themi: ime më. Ky ështe rasti i vetëm qe përdoret, në çdo rast tjetër përdoret mëmë ose nënë. Ime më nuk përdoret nga cdo krahinë, por është pjesë e dialektit tosk.


P.S. Qesh se u bërë për t'u qeshur. Moderatorët e këtij forumi, nëse ka, duhet të duken ndonjëherë nga këto anë se po qeshet shumë.