Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Shqiptaret ne Kairo - Egjipt / Egjipti 150 Vjet I Sunduar Nga Familje Shqiptare

Doooni · 24-02-10, 09:14

Historiani amerikan Uilliam Broun Hodgson, që shkroi për Pashën shqiptar në këtë kohë, apo më saktë në mars të vitit 1835 në Uashington, e përshkruante atë si një burrë me shtat mesatar që në këtë kohë numëronte rreth 67 vjeç dhe gëzonte shëndet të mirë. Fytyra e tij ishte kuqalashe, me sy të vegjël dhe plot shëndet, dhe ngjante më shumë me ato të tatarëve sesa të osmanëve të Stambollit. Pashai kishte sy gri të errët dhe vishej thjeshtë, ndërsa mbante një çallmë në kokë. Ai ngrihej herët në mëngjes, në kohën e sabahut ku pasi kryente namazin e mëngjesit, mblidhte divanin dhe merrej me punët shtetërore. Pas akshamit kthehej në harem, ku ose lexonte vetë, ose njerëzit e tij të afërt, siç ishte e bija e myftiut, apo ndonjë zonjë e madhe, lexonte për të. Kohët e fundit, shtonte Ulliam Broun, pashai lexonte ‘Espirit des loix’ të Monteskieut, ndërsa disa vite më parë kishte lexuar Makiavelin dhe kodin e Napoleonit.

Nga VALI në Khedive

Fitorja e vitit 1833 nuk do të ishte e mjaftueshme për vendosjen e fatit të dinastisë së Mehmet Aliut. Për t’a mbajtur atë, pashait i duheshin burime të shumta financiare dhe për më tepër garanci politike. Nga ana financiare, pashai do të nxiste industrializimin masiv të Egjiptit dhe modernizimin e ekonomisë. Duke ndërtuar fabrika moderne të përmasave perëndimore dhe futur vendin në tregjet dhe konkurrencën ndërkombëtare ai i dha ekonomisë egjiptiane mundësinë e qënies së pamvarur nga qendra e perandorisë. Një nga produktet kryesore që Mehmet Aliu do të zhvillonte në Egjipt do të ishte pambuku, i cili do të sillte fitimet më të mëdha për ekonominë egjiptiane. Megjithatë duke qënë se ky mall ishte i lidhur shumë me eksportin, krizat ndërkombëtare të viteve 1836-7 do ta godisnin rëndë prodhimin e tij dhe ekonominë e vendit. Megjithë zhvillimet ekonomike dhe forcën ushtarake, zyrtarisht, Mehmet Aliu dhe Egjipti i kësaj kohë vazhdonin të qëndronin nën varësinë e sulltanit dhe zyrtarisht ai ishte një vali apo guvernator i thjeshtë. Për të krijuar një mbretëri të tijën në vitin 1838, Mehmeti vuri në dijeni fuqitë evropjane që kishin ndihmuar sulltanin më parë, se ai synonte të shkëputet nga varësia nga Stambolli. Reagimi negativ i Evropës ndaj deklaratës së Mehmetit do të shtynte sulltan Mahmutin II të provojë sërisht forcën me pashain. Ai e deklaroi atë tradhëtar dhe dërgoi kundër Ibrahim Pashës një ushtri, e cila do të thyhej në brigjet e Eufratit nga Ibrahimi në Qershor 1838. Me vdekjen e sulltanit në të njëjtin muaj, Husrev Pasha i cili ishte dëbuar nga Egjipti kohë më parë, do të krijonte hasmërira të reja në Stamboll të cilat do të kulminonin me arratisjen e kryeadmiralit me të gjithë flotën osmane në Aleksandri në anën e valiut shqiptar.

Por sulltani i ri që erdhi në Stamboll, Abdul Mexhidi, i cili mesa duket kuptoi gabimet e pararendësit të tij dhe kuptonte rëndësinë e Mehmet Aliut për perandorinë, i ofroi të fundit të drejtën e trashëgimisë së sundimit në Egjipt, duke e shpallur khedive. Pashai nga ana e tij kërkoi të trashëgoj sundimin edhe mbi Sirinë dhe Adananë. Por fuqitë evropjane me në krye Britaninë, Prusinë, Austrinë dhe Rusinë që frikësoheshin nga forca e pashait dhe planifikonin të kolonizojnë herët a vonë Lindjen e Mesme, vendosën në një traktat të nënshkruarn në Londër në Korrik të vitit 1840 të lejojnë Mehmet Aliun të sundojë vetëm mbi Egjiptin dhe Akren. Meqë Mehmet Aliu nuk pranoi ultimatumin e perëndimorëve, të fundit do të sulmonin posedimet e tij në Bejrut në fund të vitit 1840. I përballur me agresionin perëndimor, pashai do të pranonte fermanin e sulltanit në Qershor 1841 si sundimtar i Egjiptit.

Mbretëria e Egjiptit

Pas nënshkrimit të paqes me sulltanin, Mehmet Aliu i thyer në moshë do të kalonte vitet e mbetura të jetës së tij në paqe. Ai do të përpiqej fuqimisht të ndërtojë ekonominë egjiptiane dhe ndërtojë marrëdhënie të mira me Stambollin dhe sulltanin, të cilin edhe e vizitoi në vitin 1846. Në këtë kohë, Pashai nisi të afrojë rreth vetes shqiptarët e tij nga Kavalla dhe pjesët e tjera të Greqisë që tashmë ishin dëbuar nga vatrat e tyre nga terrori grek, duke ju dhënë toka dhe pasuri të shumta. Si rrjedhojë shqiptarët do të themelojnë koloni dhe pasuri të shumta në Aleksandri, Kajro dhe gjetkë të cilat do t’i gëzojnë deri në vitet 1952 kur i fundit i dinastisë së Mehmet Aliut do të sundonte në Egjipt. Përveç shqiptarëve pashai ofroi rreth vetes edhe shumë këshilltarë evropjanë të cilët në pjesën më të mirë të rasteve konvertoheshin në fenë Islame. Në vitin 1847 ai do të largohej nga pushteti si pasojë e moshës së thyer dhe zëvendësohej nga i biri, Ibrahimi, i cili do të sundoj deri në 1848. Ibrahimi do të ndiqej më pas nga Abazi (1848-54) që ishte i biri i Tosunit, që u ndoq më pas nga Saîdi (1854-63), Ismaili (djali i Ibrahimit), nga Tefiku (1879 – 1892), Abazi II (1892 – 1914), Fuati dhe më në fund Faruku i cili u rrëzua nga pushteti në vitin 1952.

Rrënimi dhe kolonizimi i Egjiptit

Me vdekjen e Ibrahimit dhe Mehmetit, dinastia e shqiptarëve në Egjipt nisi të dobësohet ndjeshëm. I vetmi që u mundua të modernizoj vendin ishte khedive Ismaili që sundoi nga 1863 në 1879. Megjithatë i fundit duke marrë borxhe të shumta e zhyti vendin në mjerim duke e kthyer në pre të bankierëve perëndimorë. Megjithatë nga koha e Ismailit Egjipti përfitoi themelimin postal, modernizimin e ushtrisë, ndërtimin e hekurudhave, telegrafit dhe mbi të gjitha ndërtimin e kanalit të Suezit i cili u inaguruar në 1869. Por kostoja e lartë e kanalit të Suezit do të sillte shkatërrimin më të madh për regjimin e Ismailit i cili u detyrua t’ia shesë kanalin fajdexhijve të tij, britanikëve. I zhytur në borxhe Egjipti i Ismailit do të shndërrohej pak e nga pak në një koloni britanike deri sa në 1882 britanikët morrën të gjithë vendin nën kontroll ndërsa vazhdonin të mbajnë në pushtet dinastinë shqiptare për të legjitimizuar pushtimin e tyre, deri në vitin 1952 kur mbreti Faruk do të rrëzohej nga pushteti nga gjenerali nacionalist egjiptian Xhemal Abdul Naser.

Wali
Muhammad Ali Pascha (1805 – 1848)
Ibrahim Pascha (1848) - djali ma i madh i Mehmet pashes
Abbas Hilmi I. (1848 – 1854) - djal dajes i ibrahim pashes
Muhammad Said (1854 – 1863) -djali i 4t i Mehmet pashes
Ismail Pascha (1863 – 1867) - djali i dyt i Ibrahim Pashes

Kadif
Ismail Pascha (1867 - 1879) - djali i dyt i Ibrahim Pashes
Tawfiq (1879 – 1892) - djali ma i madh i ismail pashes
Abbas Hilmi II. (1892 – 1914) - djali i Tawfiqit

Sultan
Hussein Khamil (1914 – 1917) - djali i ismail pashes
Ahmad Fuad (1917 - 1922) - vllau i hussein khamil / djali i ismail pashes

Mreta
Fuad I. (Ahmad Fuad) (1922 – 1936) - djali i ismail pashes
Faruq I. (1936 – 1952) - djali i ahmad fuadit
Fuad II. (Ahmad Fuad) (1952 – 1953) - djali i faruq 1. (ka pas vte 6 muj, mas 2 vite ka ik ne eksil kur ne egjypt u formu Republika.

Burimi:
http://de.wikipedia.org/wiki/Liste_d...er_von_Ägypten[/quote]

24-02-10, 09:14	#4
Doooni Anëtarësuar: 27-09-07 Postime: 75	Titulli: Shqiptaret ne Kairo - Egjipt / Egjipti 150 Vjet I Sunduar Nga Familje Shqiptare Historiani amerikan Uilliam Broun Hodgson, që shkroi për Pashën shqiptar në këtë kohë, apo më saktë në mars të vitit 1835 në Uashington, e përshkruante atë si një burrë me shtat mesatar që në këtë kohë numëronte rreth 67 vjeç dhe gëzonte shëndet të mirë. Fytyra e tij ishte kuqalashe, me sy të vegjël dhe plot shëndet, dhe ngjante më shumë me ato të tatarëve sesa të osmanëve të Stambollit. Pashai kishte sy gri të errët dhe vishej thjeshtë, ndërsa mbante një çallmë në kokë. Ai ngrihej herët në mëngjes, në kohën e sabahut ku pasi kryente namazin e mëngjesit, mblidhte divanin dhe merrej me punët shtetërore. Pas akshamit kthehej në harem, ku ose lexonte vetë, ose njerëzit e tij të afërt, siç ishte e bija e myftiut, apo ndonjë zonjë e madhe, lexonte për të. Kohët e fundit, shtonte Ulliam Broun, pashai lexonte ‘Espirit des loix’ të Monteskieut, ndërsa disa vite më parë kishte lexuar Makiavelin dhe kodin e Napoleonit. Nga VALI në Khedive Fitorja e vitit 1833 nuk do të ishte e mjaftueshme për vendosjen e fatit të dinastisë së Mehmet Aliut. Për t’a mbajtur atë, pashait i duheshin burime të shumta financiare dhe për më tepër garanci politike. Nga ana financiare, pashai do të nxiste industrializimin masiv të Egjiptit dhe modernizimin e ekonomisë. Duke ndërtuar fabrika moderne të përmasave perëndimore dhe futur vendin në tregjet dhe konkurrencën ndërkombëtare ai i dha ekonomisë egjiptiane mundësinë e qënies së pamvarur nga qendra e perandorisë. Një nga produktet kryesore që Mehmet Aliu do të zhvillonte në Egjipt do të ishte pambuku, i cili do të sillte fitimet më të mëdha për ekonominë egjiptiane. Megjithatë duke qënë se ky mall ishte i lidhur shumë me eksportin, krizat ndërkombëtare të viteve 1836-7 do ta godisnin rëndë prodhimin e tij dhe ekonominë e vendit. Megjithë zhvillimet ekonomike dhe forcën ushtarake, zyrtarisht, Mehmet Aliu dhe Egjipti i kësaj kohë vazhdonin të qëndronin nën varësinë e sulltanit dhe zyrtarisht ai ishte një vali apo guvernator i thjeshtë. Për të krijuar një mbretëri të tijën në vitin 1838, Mehmeti vuri në dijeni fuqitë evropjane që kishin ndihmuar sulltanin më parë, se ai synonte të shkëputet nga varësia nga Stambolli. Reagimi negativ i Evropës ndaj deklaratës së Mehmetit do të shtynte sulltan Mahmutin II të provojë sërisht forcën me pashain. Ai e deklaroi atë tradhëtar dhe dërgoi kundër Ibrahim Pashës një ushtri, e cila do të thyhej në brigjet e Eufratit nga Ibrahimi në Qershor 1838. Me vdekjen e sulltanit në të njëjtin muaj, Husrev Pasha i cili ishte dëbuar nga Egjipti kohë më parë, do të krijonte hasmërira të reja në Stamboll të cilat do të kulminonin me arratisjen e kryeadmiralit me të gjithë flotën osmane në Aleksandri në anën e valiut shqiptar. Por sulltani i ri që erdhi në Stamboll, Abdul Mexhidi, i cili mesa duket kuptoi gabimet e pararendësit të tij dhe kuptonte rëndësinë e Mehmet Aliut për perandorinë, i ofroi të fundit të drejtën e trashëgimisë së sundimit në Egjipt, duke e shpallur khedive. Pashai nga ana e tij kërkoi të trashëgoj sundimin edhe mbi Sirinë dhe Adananë. Por fuqitë evropjane me në krye Britaninë, Prusinë, Austrinë dhe Rusinë që frikësoheshin nga forca e pashait dhe planifikonin të kolonizojnë herët a vonë Lindjen e Mesme, vendosën në një traktat të nënshkruarn në Londër në Korrik të vitit 1840 të lejojnë Mehmet Aliun të sundojë vetëm mbi Egjiptin dhe Akren. Meqë Mehmet Aliu nuk pranoi ultimatumin e perëndimorëve, të fundit do të sulmonin posedimet e tij në Bejrut në fund të vitit 1840. I përballur me agresionin perëndimor, pashai do të pranonte fermanin e sulltanit në Qershor 1841 si sundimtar i Egjiptit. Mbretëria e Egjiptit Pas nënshkrimit të paqes me sulltanin, Mehmet Aliu i thyer në moshë do të kalonte vitet e mbetura të jetës së tij në paqe. Ai do të përpiqej fuqimisht të ndërtojë ekonominë egjiptiane dhe ndërtojë marrëdhënie të mira me Stambollin dhe sulltanin, të cilin edhe e vizitoi në vitin 1846. Në këtë kohë, Pashai nisi të afrojë rreth vetes shqiptarët e tij nga Kavalla dhe pjesët e tjera të Greqisë që tashmë ishin dëbuar nga vatrat e tyre nga terrori grek, duke ju dhënë toka dhe pasuri të shumta. Si rrjedhojë shqiptarët do të themelojnë koloni dhe pasuri të shumta në Aleksandri, Kajro dhe gjetkë të cilat do t’i gëzojnë deri në vitet 1952 kur i fundit i dinastisë së Mehmet Aliut do të sundonte në Egjipt. Përveç shqiptarëve pashai ofroi rreth vetes edhe shumë këshilltarë evropjanë të cilët në pjesën më të mirë të rasteve konvertoheshin në fenë Islame. Në vitin 1847 ai do të largohej nga pushteti si pasojë e moshës së thyer dhe zëvendësohej nga i biri, Ibrahimi, i cili do të sundoj deri në 1848. Ibrahimi do të ndiqej më pas nga Abazi (1848-54) që ishte i biri i Tosunit, që u ndoq më pas nga Saîdi (1854-63), Ismaili (djali i Ibrahimit), nga Tefiku (1879 – 1892), Abazi II (1892 – 1914), Fuati dhe më në fund Faruku i cili u rrëzua nga pushteti në vitin 1952. Rrënimi dhe kolonizimi i Egjiptit Me vdekjen e Ibrahimit dhe Mehmetit, dinastia e shqiptarëve në Egjipt nisi të dobësohet ndjeshëm. I vetmi që u mundua të modernizoj vendin ishte khedive Ismaili që sundoi nga 1863 në 1879. Megjithatë i fundit duke marrë borxhe të shumta e zhyti vendin në mjerim duke e kthyer në pre të bankierëve perëndimorë. Megjithatë nga koha e Ismailit Egjipti përfitoi themelimin postal, modernizimin e ushtrisë, ndërtimin e hekurudhave, telegrafit dhe mbi të gjitha ndërtimin e kanalit të Suezit i cili u inaguruar në 1869. Por kostoja e lartë e kanalit të Suezit do të sillte shkatërrimin më të madh për regjimin e Ismailit i cili u detyrua t’ia shesë kanalin fajdexhijve të tij, britanikëve. I zhytur në borxhe Egjipti i Ismailit do të shndërrohej pak e nga pak në një koloni britanike deri sa në 1882 britanikët morrën të gjithë vendin nën kontroll ndërsa vazhdonin të mbajnë në pushtet dinastinë shqiptare për të legjitimizuar pushtimin e tyre, deri në vitin 1952 kur mbreti Faruk do të rrëzohej nga pushteti nga gjenerali nacionalist egjiptian Xhemal Abdul Naser. Wali Muhammad Ali Pascha (1805 – 1848) Ibrahim Pascha (1848) - djali ma i madh i Mehmet pashes Abbas Hilmi I. (1848 – 1854) - djal dajes i ibrahim pashes Muhammad Said (1854 – 1863) -djali i 4t i Mehmet pashes Ismail Pascha (1863 – 1867) - djali i dyt i Ibrahim Pashes Kadif Ismail Pascha (1867 - 1879) - djali i dyt i Ibrahim Pashes Tawfiq (1879 – 1892) - djali ma i madh i ismail pashes Abbas Hilmi II. (1892 – 1914) - djali i Tawfiqit Sultan Hussein Khamil (1914 – 1917) - djali i ismail pashes Ahmad Fuad (1917 - 1922) - vllau i hussein khamil / djali i ismail pashes Mreta Fuad I. (Ahmad Fuad) (1922 – 1936) - djali i ismail pashes Faruq I. (1936 – 1952) - djali i ahmad fuadit Fuad II. (Ahmad Fuad) (1952 – 1953) - djali i faruq 1. (ka pas vte 6 muj, mas 2 vite ka ik ne eksil kur ne egjypt u formu Republika. Burimi: http://de.wikipedia.org/wiki/Liste_d...er_von_Ägypten[/quote]