Dardania.de - Shiko Postimin Tek

jadore · 15-04-09, 19:13

LETRA PA ADRESË
Populli nuk ka adresë. Sidomos populli ynë e ka adresën e çaprapikët, më të shprisht se gjakun. Nëse u drejtohesh atyre të Shqipërisë, nuk të marrin vesh ata të Kosovës, nëse u drejtohesh atyre të Kosovës nuk të lexojnë në Shqipëri, nëse u drejtohesh shqiptarëve të Maqedonisë, hidhërohen ata në Mal të Zi... Nëse u drejtohesh "të gjithë shqiptarëve në trojet tona" të hidhërohen 7-8 qind mijë në diasporë, nëse u drejtohesh me "shqiptarë të botës" ka rrezik që ndonjë refugjat yni të ngelet jashtë kontekstit sepse ka arritur në ndonjë planetë tjetër... Nëse u drejtohesh me "vëllezër shqiptarë" hidhërohen motrat, nëse u drejtohesh me "vëllezër e motra" hidhërohen hallat, e kështu - përherë dikush mbetet jashtë fonisë kombëtare, gjë që shkakton kakofoni. Por kjo edhe nuk është qenësore: kjo vetëm dëshmon - përse problemi që duam të shtrojmë, venalohet në kontekstin melodramatik "letra pa adresë" dhe asgjë më shumë as më mirë...
E problemi që duam të sheshojmë është i ashpër. I rreptë. Dikush do ta quaj edhe antishqiptarë. Por shqiptari ka nevojë të jetë pakëz antishqiptarë në momente të caktuara, jo në nivel të tradhtisë po në nivel të komunikimit jashtë kanuneve. Jashtë shablloneve të traditës. Jashtë formulave nacionale.
Për shembull: katër virtytet tona kombëtare (mes tjerash) janë: mëshira, burrnija, mikrëpitja dhe besa. Mëshira - në kuptimin e "mirësisë" demek, zemrës njerzore, humanizmit!
Së pari: MËSHIRA!... a ka gjë më të tmerrshme se mëshira në luftë? Ajo është katastrofa vetë. Pikërisht në mëshirë - humbet lufta. Dhe kësaj duhet hypur shqelma sa më parë. Nëse don të keshë mëshirë në luftë, lere edhe luftën dhe mos e bë fare!
E dyta: BURRËRIJA! Çka të duhet burrërija në diplomaci? Politika është arti i rrenës, diplomacia është arti i mashtrimit. Çka i duhet kësaj burrërija? Që ta falimentojë? Lere të gjorën për oda burrash se në diplomaci, burrërija është dekor i rremë!
E treta: MIKËPRITJA. Po sa shumë bukë i dhamë të huajit e sa shumë dajak e robëri na dha si kundërshpërblim! Hudhe në bërrlog të traditës mikëpritjen, sepse atë e kemi pasur për të huaj (më shumë), dhe duke u ofruar kafshatën kemi dashur t'u hyjmë në zemër të tjerëve, e kemi harruar se kafshata nuk shkon në zemër por në lukth. Del nga zorra e trashë! (mikëpritja, jona!)
E katërta: BESA. Çfarë institucuioni është ajo? Në një botë krejtësisht të pabesë (të pabesë, sepse të gjithë luftojnë për ekzistencë), ne e kemi shpikur besën. Po duket se na e kanë shpikur të huajt dhe na e kanë ngjeshur që me të të na e pijnë gjakun më mirë. Çka të duhet besa në këtë botë të pabesë, o shqiptari im? Po a sheh ku të solli besa që e deshe dhe me të cilën u krenove. Po a di se dymijë vjet po të presin të tjerët në besë, e ti po shet mend se je i besës, ta hangërt dreqi besën. Atë që s'mund ta keshë për veti, mos e ruaj për të huajin, o fara e dreqit! Se u rrope duke rënë viktimë e besës e burrërisë, urtësisë e butësisë tënde nëpër shekuj të pamëshirë, të egër, të ashpër e të pabesë.
Ti je viktimë e zemrës sate, shqiptari im i mirë!
("Ngucakeqi" nr.14/1999)

15-04-09, 19:13	#11
jadore Anëtarësuar: 23-08-05 Vendndodhja: universe Postime: 7,218	Titulli: ecje Bulevardesh LETRA PA ADRESË Populli nuk ka adresë. Sidomos populli ynë e ka adresën e çaprapikët, më të shprisht se gjakun. Nëse u drejtohesh atyre të Shqipërisë, nuk të marrin vesh ata të Kosovës, nëse u drejtohesh atyre të Kosovës nuk të lexojnë në Shqipëri, nëse u drejtohesh shqiptarëve të Maqedonisë, hidhërohen ata në Mal të Zi... Nëse u drejtohesh "të gjithë shqiptarëve në trojet tona" të hidhërohen 7-8 qind mijë në diasporë, nëse u drejtohesh me "shqiptarë të botës" ka rrezik që ndonjë refugjat yni të ngelet jashtë kontekstit sepse ka arritur në ndonjë planetë tjetër... Nëse u drejtohesh me "vëllezër shqiptarë" hidhërohen motrat, nëse u drejtohesh me "vëllezër e motra" hidhërohen hallat, e kështu - përherë dikush mbetet jashtë fonisë kombëtare, gjë që shkakton kakofoni. Por kjo edhe nuk është qenësore: kjo vetëm dëshmon - përse problemi që duam të shtrojmë, venalohet në kontekstin melodramatik "letra pa adresë" dhe asgjë më shumë as më mirë... E problemi që duam të sheshojmë është i ashpër. I rreptë. Dikush do ta quaj edhe antishqiptarë. Por shqiptari ka nevojë të jetë pakëz antishqiptarë në momente të caktuara, jo në nivel të tradhtisë po në nivel të komunikimit jashtë kanuneve. Jashtë shablloneve të traditës. Jashtë formulave nacionale. Për shembull: katër virtytet tona kombëtare (mes tjerash) janë: mëshira, burrnija, mikrëpitja dhe besa. Mëshira - në kuptimin e "mirësisë" demek, zemrës njerzore, humanizmit! Së pari: MËSHIRA!... a ka gjë më të tmerrshme se mëshira në luftë? Ajo është katastrofa vetë. Pikërisht në mëshirë - humbet lufta. Dhe kësaj duhet hypur shqelma sa më parë. Nëse don të keshë mëshirë në luftë, lere edhe luftën dhe mos e bë fare! E dyta: BURRËRIJA! Çka të duhet burrërija në diplomaci? Politika është arti i rrenës, diplomacia është arti i mashtrimit. Çka i duhet kësaj burrërija? Që ta falimentojë? Lere të gjorën për oda burrash se në diplomaci, burrërija është dekor i rremë! E treta: MIKËPRITJA. Po sa shumë bukë i dhamë të huajit e sa shumë dajak e robëri na dha si kundërshpërblim! Hudhe në bërrlog të traditës mikëpritjen, sepse atë e kemi pasur për të huaj (më shumë), dhe duke u ofruar kafshatën kemi dashur t'u hyjmë në zemër të tjerëve, e kemi harruar se kafshata nuk shkon në zemër por në lukth. Del nga zorra e trashë! (mikëpritja, jona!) E katërta: BESA. Çfarë institucuioni është ajo? Në një botë krejtësisht të pabesë (të pabesë, sepse të gjithë luftojnë për ekzistencë), ne e kemi shpikur besën. Po duket se na e kanë shpikur të huajt dhe na e kanë ngjeshur që me të të na e pijnë gjakun më mirë. Çka të duhet besa në këtë botë të pabesë, o shqiptari im? Po a sheh ku të solli besa që e deshe dhe me të cilën u krenove. Po a di se dymijë vjet po të presin të tjerët në besë, e ti po shet mend se je i besës, ta hangërt dreqi besën. Atë që s'mund ta keshë për veti, mos e ruaj për të huajin, o fara e dreqit! Se u rrope duke rënë viktimë e besës e burrërisë, urtësisë e butësisë tënde nëpër shekuj të pamëshirë, të egër, të ashpër e të pabesë. Ti je viktimë e zemrës sate, shqiptari im i mirë! ("Ngucakeqi" nr.14/1999)