[hasanmehmeti]

selamualejkum per kete sure te madhe ja si e jepe spjegimin Ibn Kethiri rahimullah.

Shpjegimi Sures el-‘Asr – Koha
Imam Ibn Kethir

Në Emër të Allahut, Përdëllestarit, Mëshiruesit



1. Pasha kohën,
2. Vërtet, njeriu është në humbje,
3. Përveç atyre të cilët besojnë dhe bëjnë vepra të mira, dhe këshillojnë njëri-tjetrin në të Vërtetën dhe këshillojnë njëri-tjetrin në durim.



"Pasha kohën", do të thotë kohërat gjatë të cilave ndodhin veprat – të mira dhe të këqija – e bijve të Ademit, alejhis selam. Maliku ka thënë se kjo i referohet kohës së namazit të ikindisë, por shpjegimi i parë është më i qëlluar. Allahu betohet me të (kohën) se njerëzimi është në humbje, që do të thotë fatëkeqësi dhe shkatërrim.



"Përveç atyre të cilët besojnë dhe bëjnë vepra të mira". Allahu këtu bën përjashtim të atyre prej njerëzimit të cilët besojnë sinqerisht me gjithë zemrat e tyre dhe bëjnë vepra të mira me duart e tyre.



"Dhe këshillojnë njëri-tjetrin në të Vërtetën", do të thotë kur të përballemi me fatkeqësi apo katastrofë, gjërat që janë shkruar për ne dhe persekutimi i atyre që kërkojnë të dëmtojnë ndonjë që urdhëron në të mirën dhe ndalon nga e keqja. Është transmetuar se Musejleme (ai ishte një gënjeshtar i madh i cili jetoi në kohën e të Dërguarit të Allahut, sallallahu alejhi ue selam, dhe rrejshëm pohoi të jetë vëlla-pejgamber) qe vizituar nga ‘Amr Ibn el-As pasi që i Dërguari i Allahut, sallallahu alejhi ue selam, filloi misionin e tij, por para se ‘Amr ta pranonte Islamin, dhe Musejleme i tha atij: “Çfarë thotë shoku yt (Pejgamberi, salallahu alejhi ue selam) për kohën e tashme:? ‘Amr u përgjijgj: “I është shpallur një sure e cila është e qartë, madje e mrekullueshme.” “Dhe çfarë është ajo?” pyeti Musejleme. “Ajo është: "Pasha kohën, njeriu është në humbje, përveç atyre të cilët besojnë dhe bëjnë vepra të mira, dhe këshillojnë njëri-tjetrin në të Vërtetën dhe këshillojnë njëri-tjetrin në durim".” Musejleme mendoi një çast për këtë dhe pastaj tha: “Edhe mua më është shpallur diçka e ngjashme me këtë.” “Çka mund të jetë ajo?” pyeti ‘Amr. Ai u përgjigj, “Oh uebr (Hiraks, një shtazë e përshkruar nga Ibn Kethiri të jetë ngjashme me macen, që ka vesh të gjatë dhe gjoks të gjerë dhe që pjesën tjetër e ka shumë të shëmtuar.)! Oh uebr! Ti mezi je dy vesh dhe një gjoks, ndërsa pjesa tjetër e jote s’është tjetër veçse një vrimë.” Pastaj ai pyeti: “Çka mendon për këtë, O ‘Amr?” ‘Amr u përgjigj, “Pasha Allahun! Me siguri se ti je i vetëdijshëm në atë se unë e di se ti gënjen!” Musejleme me komponimin e këtyre vargjeve absurde kishte për qëllim që të prodhonte diçka që ishte mu antiteza e qartësisë dhe koncizitetit të Kur’anit, dhe si rezultat nuk e bindi madje as një pagan idhujtar të asaj kohe.



Sipas et-Taberanit, sa herë që dy Shoqërues të Pejgamberit, sallallahu alejhi ue selam, takoheshin, ata nuk ndaheshin, derisa njëri prej tyre t’ia recitonte tjetrit Suren El-‘Asr dhe pastaj t’i jepte selam atij. Esh-Shafi’i ka thënë: “Sikur njerëzit të mendonin për këtë sure, kjo do t’u mjaftonte atyre.” Ky është fundi i komentimit të sures el- ‘Asr, i tërë lavdërimi i qoftë Allahut dhe prej Tij rrjedh tërë Mëshira.

Besoj vella Alipasha nuk e kame penguar punen tende me postimin e kesaj Teme rrethe kesaj sure .

selamualejkum nga vellau juaj ne Islam