[Gentiani]

Vendosa që te tema e hapur nga Gentiana shumë vite më parë... ta vazhdoj me na ishte njëherë


Ishulli i ndjenjave !

Njëherë në një kohë ekzistonte një ishull i vogël dhe shumë i bukur. Ne këtë ishull të gjitha ndjenjat e njerëzve ndjeheshin sikur në shtëpitë e tyre. Humori, Gëzimi, Pikëllimi, Vetmia , Dituria si dhe shumë e shumë ndjenja të tjera. Natyrisht që edhe dashuria jetonte aty. Një ditë ju kumtua ndjenjave se ishulli do të fundosej dhe të gjitha përgaditen anijet e tyre për të braktisur ishullin. E vetmja dashuria ishte ajo e cila dëshironte te priste deri në çastin e fundit, sepse ishte shumë e lidhur me ishullin. Para se ishulli të përmbytej , dashuria kërkonte ndihmë nga të tjerët dhe e pyetë Pasurinë, e cila po largohej nga ishulli me një anije luksoze „Pasuri a mundeni të më merrni me vehte?“ Jo nuk mundem, në këtë anije ka aq shumë ar, argjend dhe margaritarë të çmuar dhe nuk ka vend për Ty.

Dashuria ju drejtua Krenarise, e cila po kalonte me një anije shumë të bukur. Krenari, ju lutem a mundeni të më merrni edhe mua ? Dashuri nuk mundem të ju marrë ju, sepse në këtë anije çdo gjë është e përsosur dhe mund të dëmtoni anijen time të bukur!

Pastaj dashuria ju drejtua pikëllimit, „Pikëllim“ të lutem më merr edhe mua… Oh, dashuri, ju përgjigj Pikëllimi, unë jam aq i pikëlluar sa më duhet te jam vetëm!

Dhe Gëzimi po kalonte përskaj ishte aq i lumtur, sa që dashuria nuk po dëgjonte se dikush e thërriste dhe dëgjoj zërin. „Dashuri, eja të marr unë me vehte“! Dashuria ishte aq e lumtur dhe falënderuese dhe kishte harruar të pyeste shpëtimtarin e saj si quhej?!

Më vonë dashuria, pyeti diturinë. Dituri, a mund të më thuash, kush ishte ai, i cili më ndihmoj?

Po sigurisht, përgjigjet Dituria, ishte Koha! Koha pyeti me çudi Dashuria! Po përse më ndihmoj “Koha” ? Dituria ju përgjigj, sepse vetëm koha e kupton se sa e rëndësishme është dashuria ne Jetë!