[Albanian eX|PerT]

Natën vonë u kthyem në hotelin tonë ku ishim të vendosur pran bregdeti shqiptar në të ashtuquajturin vend Shkëmbi i Kavajës në Durrës. Ditën e dytë të qëndrimit tonë në Shqipëri e shfrytëzuam në mëngjes për shëtitje nëpër qytetin e vjetër antik dhe bregdetar shqiptar Durrësin. Me të vërtetë Durrësi është duke u ndërtuar me të madhe, pothuajse është një kantier i tërë i ndërtimit. Nga vizita ime para 5 vitesh në Durrës, mund të konkludoj se Durrësi kishte përjetuar një pamje krejtësisht të re si në ndërtim, njashtu edhe në rregullimin e infrastrukturës së qytetit.

Shfrytëzuam momentin dhe në shëtitoren mu pran detit shqiptar në një restorant pimë ka një kafe të bukur makiato të Durrësit. Vizituam edhe xhaminë në qendër të Durrësit e cila gjendej mu pranë Bashkisë së Durrësit dhe dhamë një intervistë të shkurtër për përshtypjet dhe mbresat tona për qytetin e Durrësit televizionit “Teuta“ të Durrësit. Destinacioni i ynë i ardhshëm pas Durrësit ishte Kavaja në të cilin arrimë në ora 13.oo. Vizituam medresenë e Kavajës “Hafiz Ali Korça” ku përjetuam një pritje vëllazërore si nga stafi drejtues i medresesë dhe nxënësit e saj që na përgatitën një program enkas për neve. Aty e falëm namazin e drekës dhe hëngrëm drekë në restorantin e medresesë. Drejtori i shkollës na informoi për historikun e shkurtër të medresesë, me ç’rast ceku se medreseja”Hafiz Ali Korça” daton nga viti 1998, gjer më tani kanë diplomuar gjithsejtë 170 nxënës ndërsa janë duke vijuar tani 187 nxënës nga viset e ndryshme të Shqipërisë. Stafi mësimor përbëhet nga 15 arsimtar nga Turqia, 5 kujdestar si dhe 8 arsimtarë vendës. Mësimi zhvillohet në katër gjuhë:në gjuhën shqipe, angleze, turke dhe arabe .Këtu është mishëruar zemra me mendjen, besimi me dijen.
Besimtari i mirëfilltë di të çmojë, respektojë, nderojë, babën, nënën, të afërmit e vet, komshinjtë e vet, familjen, atdheun, ummetin dhe civilizimin njerëzor në përgjithësi. E ceku kontributin e hoxhës Talib si iniciator dhe kreator i hapjes së medresesë së Kavajas duke ndezur shkënditë e dijes të cilët u shëndrruan në dritë për dije të gjeneratave e gjeneratave që do të vijojnë dhe do të kryejnë medresenë dhe do të japin frytet e saja jo vetëm Shqipërisë por edhe me gjerë. Në programin e përgatitur nga nxënësit përshtypje të veçantë la një maturant në moshën 18 vjeçar për përshtypjet e tija për regjistrim dhe vijim në këtë medrese. Ai medresenë e parafrazoi si anije, ndërsa nxënësit e saj si vela me ç’rast lundrojnë nëpër detin e trazuar të Shqipërisë .Njashtu recitoi një poezi për Mehmet Akif Ersojin dhe Çanakkalen i cili na le me gojë të hapur që si një bilbil i recitoje vargjet e gjata të poezive. Pas kësaj bëmë një vizitë xhamisë në qendër të Kavajas, e cila xhami që rrënuar në kohën e Enver Hoxhës, ndërsa u rindërtua në vitin 1994, tani në oborrin e saj sërish janë vendosur shtyllat e ish xhamisë së dikurshme të cilit ishin ruajtur në muze, dhe paraqesin një vlerë të çmuar të arkitekturës së periudhës osmane. Më erdhi shumë keq që nuk kam mundur të takohem me z.Nexhmi Haveriku një besimtar dhe donator i njohur i Kavajas, por faji ishte i imi, pasi që një natë përpara nuk desha me e trazua, por e thirra në mëngjes, ai sapo e kishte marrë rrugën për në Shkodër.

Pas Kavajas rrugën e vazhduam për në Elbasan, çdoherë në ambient dhe atmosferë të shkëlqyer duke dëgjuar leximin e Kur’anit , ilative, kasideve në ekzekutim të hoxhës Veton, të hoxhës Amir dhe të tjerëve në autobus. Bëmë një vizitë xhamisë “Mbret”ku falëm namazin e iqindisë, e cila gjendej në kuadër të mureve të kalasë së Elbasanit, e cila daton që nga viti 1492, dhe e ka ndërtuar sulltan Bajazidi i II-të, është një nga faltore më të hershme të Shqipërisë, xhamia është mbyllur në vitin 1967, dhe u rihap në vitin 1990, është xhami e stilit të vjetër dhe në të njëjtën formë të ekzistimit që nga fillimi i saj i themelimit. Emri i qytetit Elbasan ka burimin nga gjuha turke që do të thotë”dorë vënës” emrin ja ka vu sulltan Fatihu i cili e ka ndërtuar edhe xhaminë në vitin 1466 në kalanë e Elbasanit. Elbasani ka pasur dikur 30 xhamia,e tani i ka vetëm 4 apo 5 xhamia. Elbasani është qytet i madh me rreth 200.000 banorë, në kohën e komunizmit ka qenë një qytet tipik industrial në të cilin ka qenë e zhvilluar industria e metalurgjisë. Është një thënie e urtë tek ne në Prizren nga të vjetrit tonë që thonë” verën kaloje në Prizren, ndërsa dimrin në Elbasan”.

Karakterizohet me një klimë të butë gjatë dimrit, temperatura e së cilës sillet rreth O gradë Celsijus. Pas Elbasanit vazhduam rrugën drejt vendkalimit kufitar Qafathan dhe në ora 21.oo arrimë në Strugë ku falëm namazin e akshamit dhe jacisë, si dhe hëngrëm darkë dhe pas një shëtitje e shkurtër vazhduam rrugën drejt kthimit në Kosovë dhe qytetit të Prizrenit. Rrugës të gjithë të pranishmit në autobus, një nga një i treguan përshtypjet dhe mbresat nga ekskursioni 3 ditor në Shqipëri, për shumicën e të pranishmëve kjo ka qenë vizita e parë në Shqipëri, pas kësaj vizite të gjithë ishin të mendimit se Shqipëria me të vërtetë është duke ecur rrugës mbarë si në zhvillimin dhe përparimin e vet ekonomik ashtu edhe në ripërtëritjen e besimit dhe zbatimit në praktikë të fesë islame. Ndërsa për mua ka qenë ekskursioni i dytë, pas atij ekskursionit të parë zhvilluar shumë kohë më parë , në vitin 1991 në Libi, kurrë nuk do ta harrojë këto çastet të mrekullueshme me ç’rast për vetëm 2 ditë në Shqipëri vizituam pesë qytetet e saja,Tiranën, Durrësin, Elbasanin, Kavajën dhe Cërrikun, përcollëm manifestimin fetar në Pallatin e Kongreseve, 3 medrese, një kolegj dhe shumë xhamia e vende me vlerë të Shqipërisë. Ekskursionet e tillë na bëjnë që të jemi më të përafërt me vëllezërit tanë në Shqipëri, si në shkëmbimin e mendimeve dhe ideve të ndryshme për mbarëvajtjen sa më të mirë të praktikimit dhe zbatimit të kulturës islame, njashtu edhe në afrimin në mes vehte. Udhëpërshkrimin në Shqipëri e emërtova me titullin” Shqipëri t’paça falë, të kam nënë e më ke djalë” që është një varg nga një poezi popullore çame e vitit 1913, me ç’rast e kam marrë si kompracion për të treguar, se sa e kam dashur dhe kam vu për nënën Shqipëri qysh nga koha e komunizmit dhe regjimit të Enver Hoxhës, por njashtu në këtë kohë në të cilin jetojmë e dua dhe më duket shumë më e bukur se që është gjendja faktike në të vërtetë. Shqipëri na rrofsh përherë dhe të ruajt Zoti nga të gjitha të ligat dhe bëjë dua për të sa herë të kujtojë.
Në përfundim të këtij udhëpërshkrimi e falënderoj prej zemrës Fondacionin Atmosfera e posaçërisht koordinatorin e saj hoxhën Talib si dhe ndihmësin e tij hoxhën Veton që u bënë sebep të programohet dhe realizohet ky ekskursion dhe të cilit gjatë gjithë rrugës janë treguar aq shumë të përafërt dhe të dashur edhe pse herë e parë ka qenë që jam takuar dhe njoftuar me të. Zoti i shpërbleftë me xhenetin Firdevs për mundin dhe sabrin e treguar për mbarëvajtjen dhe organizimin fenomenal të ekskursionit në fjalë.
Nuk mund të mos i përmend edhe vëllezërit që ishim bashkë me ne gjatë gjithë kësaj kohe dhe me të cilët përjetuam çaste të këndshme si Qenani, Muharemi, Errolli, Sherefi, Rexhebi, Shaqiri, Nafizi, Aliu, Junusi nga Prizreni, Egzoni dhe studentët nga Prishtina, Valbonin me shokë nga Mitrovica, Amiri, Sedati, Bashkimi nga Rahoveci si dhe Nexhatin me shokët e vet nga Mamusha. Veqanërsiht do të ceki Raif Shamlin dhe Faridin Thaqin të cilët me hiqajet dhe shakatë e tyre na bën që për asnjë çast të vetme të mos ndiejm monotoninë e udhëtimit. Poashtu e falënderoj edhe shoferin e autobusit Xhevdet Ahmeti të kompanisë turistike “Bashkimi Reisen” i cili me një profesionalizëm të lartë, me një sabër të rrallë që një shofer mund të ketë, gjatë gjithë kohës së udhëtimit u sjell në mënyrë më humane dhe njerëzore që mund të logjikojë mendja e njeriut në çaste të këtilla të ekskursionit në fjalë.

Faik MIFTARI
24.04.2007