[lirik]

Askush nuk mund të më thot se kam atdhe
''''''''''''''''''''''''''''''''''''
autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''
kush mund të më thot se un kam atdhe
kur për mua ma lisat e dushku i atdheut nuk flasin
as era e vendit tim as gurët me dhe
kur lotët e mija në mërgim nëpër faqe rrëshqasin
'''''''''''''''''
kush mund të më thot mua se kam atdhe
kur dheu im kurr nuk më thrret në emer
kush mund të më thot se kam diell që më ka nxe
kur akullin ma lan kohrat në zemer
''''''''''''''''''''
përse të them kam atdhe e fis
kur vallet e këngët më kan harruar
un nuk kam ma tirqi as plis
un jam guri nga vendi i mërguar
'''''''''''''''
nga vendi më lëvizen kohrat e pa zemer
përbuzja mohimi ësht hisja ime
absurdet më lan pa emer
nuk më njeh ma toka ime
'''''''''''''''''''''
duhej të vdisja në dhe timin at'her
në token time ma mirë
se sa të bëhem gurë i pa vendë i mjerë
mërgim i lidhur n 'zingjirë
'''''''''''
prandaj mos më thuani se un kam atdhe
jetim jam pa dhe pa gurë e pa ranë
un jam nji akull i pa fe
përbuzjet në udhkryqe të ngrira q'ë m' kan lanë
'''''''''''''''''
nuk kam atdhe un o shekuj o stinë
un jam hiqi i asgjëjes askund
kohrat në të huaja hije më ngrinë
më quajn sizifi në mund
'''''''''''''''''''
se dheu i huaj nuk më njeh me farë
as me qehre e me shpirtë e gjen
nuk jam as i huaj as nuk jam shqiptarë
në mes të dy udhve kohë vdekja më vjen
''''''''''''''''
qka jam un ather nëse koha nuk më njeh o ves
qka jam un i pa komb e dhe
qka jam un kur nuk e di në qfar gjuhe të jap shpirtë e të vdes
qka jam un me komb e me fe
''''''''''''''''
nuk jam as i juaj as i ktyre në kët dhe
nuk jam as i tokes së huaj
as tokë time nuk kam as atdhe
ne jetë e në vdekje do të vuaj
''''''''''''''''''''''

shkruar nga autori ne mergim
xhelal ferizi liriku pa atdhe
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''