Ne keto or te vona te mbremjes ri ulur ne balkonin e shtepis dveshstroj me kujtes pejsazhin e kaltert te Mitroveces se baltosur dhe te embel ne nje qetsi relative nga zhurmat e automjeteve qe po ndriqon hena si ne mes te dites ku shof edhe kafene ton te preferuar qe ka qen dikur ne te cilen castet me te bukura te jetes i kaluam ahhhh sikur te vishe sonte e te qlodhemi duke folur deri ne naten von “dhe yjet e nates roje do i kishim dhe ta na ndriqoj hena per jet.Lotet duke derdhur filluan disa riga te lehta te shiut dhe mendova qe ti do vish si gjithnje e do me rrembesh nga ai ballkon i mallkuar qe shum kemi ndej ne te do isha ardh me at perqafimin tend qe me jep dhe do ishim shkuar se bashku ne boten e pafun ku askush nuk do na gjente dhe do jetonim bash per jet. Por e pash qe u be von dhe shiu u ndal pas nje vaditje te mir qe e knaqi token po mendova me vete pse hena sonte e perqafon tekon e ti mua jo pse valet e perqafojn detin e ti mua jo pse? pse? pse? dhe asgje nuk u pergjigj askush shkova e deshpruar ne shtrat dhe si gjithnje ne enderr te pash ku tash per tash vendi me i shpesht i yni aty eshte...
|