[lirik]

--------------------------------------------------------------------------------

Violina e lotit

Xhelal ferizi autori ne mergim

violina po qante në nji largsi nate
të gjitha lotët e sajë tinguj nga larg
po binin mbi ndjenjen time krahthate
dënesjet mi nxitnin në varg

ata tinguj secilin varg ma bënin lakesë
mu në qendër të shpirtit në plagë
ku secila lotueshëm tingllonte si lot vesë
që rrëshqiste shpirtit lotueshëm mallë tue lagë

violina thyente mite
zbërthente shekuj në laboratorin tim shpirtrorë
ajo me sjellte milona kuptime kolorite
mallëngjim nga e shkuara qe më dukej e largët mit shekullorë

pashë zotin violinë ku i merr tingujt magjik
në cilin shpirtë të fenomenit
që mua me bëre aq shpirtë prekës lirik
në secilin të folur mallengjim të gjenit

ti mi sjell indet lotët në secilin ind shekull kujtesë
instiktet mi qon nëpër mahnitë e kaluara
kur ather në materje në secilin damarë kishte besë
kur zemrat na i mbanin yjet e ndriquara

sot un jam në kujtime
për kohen o tingujt dikurë
ju që secilen kujtesë time
ma nxirrni nga heshtja e lotit gurë

kushtuar kujtimit të nji kohe të kaluar
autori xhelal ferizi