[lirik]

Kur shkova ne diell

SHKRUAN XHELAL FERIZI

nga etja per drit shkova drejt e ne diell,
duke ec me flatra duke ik nga errsira
dhe sa ma lart,duke ikur ,flutrim, neper qiell
me doli para rreztarja,krahlira

u quente keshtu percjellsja e miqve,diellore
qe kishte trup rrezje zemer rrezje ,e strukturë
si ne shpirtë si ne gjak rrreze,ishte ,ajo rrezatore
ma shkriu vuajtjen te tokes ,dhe lotin si gurë
kur hyra ne mbretri me nji dnesje dheu n,qerpik
me ligj te tokes se ftoft,me gjuh te pakuptim
mendova se me shohin urrejteshem si armik
me sollen nji engjull n ,perkthim
kur diellit ankesat e mija i perkthen
pse un ne tok thash neper krim
pse o diell me ec po na len
pse o diell perse po na nxenë
kur shekuj shpalosa me gjak
e letrat me plot intriga
viktimat e foshnjeve ne prak
e tjera fakte te liga
qe toka i mban pa ndergjegje
i ushqen,me kombe e,me fe
po pse i thash privilegje
pse i falni ju drit per dhe
dhe ata ne nji gjuhë qiellore
rreztare sa e lehtë per gjak
si lulja kur lmon me arom
e flladi qe fryn ngapak
ashtu disi ne gjak me fliste
perkthim aq ma gjik ,si fyell
me ndova se dikush me peshpriste
si qiellit qe i flet ai yllë
me dhan rreze me pi
per gjak me dhan do lang drite
dhe rreze si uj currili
qe n per kroje te arit rridhte
atje gjithqka ishte e arit
si kroni si uj si ato pika
si shiu e dhe rrushi ngjyr ari
me rreze ishte antika
dhe me shtruen ne shtrat dukati me fjetë,
do lule plot diell e qe peshprisnin
dhe vuajtje nuk pash ne at jetë
veq drit qe qdo gja qendisnin
me prek askund nuk preksha
n f,lutrim rrezje me ari
nga askush mbrapa nuk u ndjeksha
me rreze me mbahej damari
mandej ne gjuhë te lashtsisë
qe e perqonin rrezet n kuvend
ju thash se jam i etnisë
qe esht nji pllambë e vend
atje thash ne troje te lashta
ku poshtë e shihni at shtresë
ku me lindi mishi e rrashta
atje u rrita me besë
atje ne trojet e t parve
ku guri me njeh n' meditim
un jam i fisit t shqiptarve
qe loti me rrJedhë ne mergim
ma qitni ju thash nji fat
me rrudha tjera orbite
me jepni at drit me uratë
te mos me blejn djajt me mite
e token ma kthe me hise
pse gjygj te keq kam per rrisk
mos me le pa komb e fise
o diell i arit si disk
keshtu neper gur mahnije
qe i kishin ata si kolor
kam fol me gjuh shqipnije
kam prek dhe diellin me dorë
e,kur te mirat ushqime
per miq erdhen n ,sherbim
o zot sa ,shum ndriqime
sherbenin me plot argtim
shtat dit e shtat net rreztare
ne jastek e jorgan n pupla ari
shtepit me i far ere dehtare
n hapsir,po rrini mbi bari
nji bari si er qe ushqehej
me drit e lmueshem me brushë
nji lvizje e leht qe i ndjehej
qdo fije si nji engjellushë
dhe takova te gjitha shtresat
ju fola per token ton
ju thash se ne shekuj ngatrresat
nji akull pa shpirt na i shtreson
ai esht nji siperfaqe
qe mblon shum gur e dhe
nuk ka kund manushaqe
i druejn shum kombe e fe
ju fola per mosk e parisin
berlinin ne hart e n kongres
ua tregova me gjak e lot plisin
dhe prerjen me thik ne bes
e hapin tim te vajtueshem
e fundin tim pa cak
dridhshem e dnesshem pendueshem
por faktet ua shkrova pa lak
ju thash se ne pragun ton
kan ardh lugat e klanor
ju thash se mbet jemi vonë
te lidhur me kamb e dor
kur lotin tim per qudi
ne ari e kthenin tue pik
ngrihej si kokerr ingji
e shpresen s e,lente me ikë
keshtu me shum te mira
te embla fjal diellore
kah vinin engjllusha krahlira
m,perkthenin gjuhen arbnore
sa mir ne shtat dit u ndjeva
me shum ngjyra ,e ,puhi
me rreze te langshme u ushqeva

n , t,pafundem,at drit rrokulli
dhe pash aty jet pa gjyqe
ku ari ishte qdo shpirt
atje nuk kishte kryqe
as gjveshje as prishje e flirt
atje ishte kullue
jeta me ari plot
atje gurr e krue
prej arit po rrjedhte si lot
as dhun nuk pash as hile
veq gaz te dlirt me dritë
nuk pash as ujq as skile
n,shpin,t,tjetrit ,kush s, ish ngritë
dhe msova hoistorinë
qe rrjedhte veq me paqe
qe rrenj e kish ingjinë
nuk pash kund pik me gjaqe
as hile n gur edhe
se qdo ishte ishte ari
as pshtym ne tjera fe
as gjam t ndoj fije bari
gjithkush pinte vet n kroje
e ftoft s ,kishte e uri
se vet ishin veq hoje
as gjak kund nuk ish ngri
se diell ishin n qdo deg
n qdo fije kokerr e flet
se edhe kokrrat te vogla n sheg
prej ari ishin n jet
po un kur ju kam fol
ne gjuh dhembje e ankimi
kur gjakun ua shpalosa
dhe gjurm diskriminimi
ju fola per komb timin
ju thash se ne europ
me pi na e dhan pleimin
gjakun t nxanun n cop
se laps s na lan as leter
se diell s na lan me pa
na e shuen hisen,e vjeter
prej t drejte na kan nda
e u fola per fat timin
me rrudha tue pa n dor
a e pres thash ndoj her gzimin
me qen i, lir arbnorë
e ata me shpres rreztare
me mbshtollen t, gjith me lot
me dhan dhe nji gastare
me uj lang rrezesh plot
e, m, lmuen ato qeliza
e, m, shartuen me shpresë
me nisen nder puhiza
me buz e vaj tue dnesë
atje kam pa t, pa anë,
liri e fush e,kroje
atje ndegjue ,nuk jan
urrejtjet ´me fjal goje
dhe mua ne krih te rrezes
me shpresa plot ngarkue
me gaz e, lot te shpreses
me than me ligjerue
me than te eci paqes
me than te flas i ,lirë
me than prej manushaqes
t, mos tremb ndoj fluter t, lirë
edhe m, porositen,me mbjell ari per fe
gjithkah ku rrin ftoftsija
qdo gur e zall me e nxe
me than se duhet pritë
se stinet sjellin verë
me than n, curril me dritë
me u, ba cicrrim e, erë
me than qete mos thyhem
te pres dit,te mirë
me askend t mos pshtyhem
te shkruaj me varg t e, lirë

poeti xhelal ferizi nga mitrovica vazhdon vargje shqiptare,
ME poemat
e tij
xhelal ferizi poeti nga mitrovica



Vërejtje: (0%)