[Psikologu]

Aneksi nr. 1 i këtij protokoli përcakton vijën kufitare të Malit të Zi. Kufiri do të kalojë „Në vargun e gjatë të maleve shqiptare, do të ndiqen vijat midis fiseve Kuçi-Drekalli në një anë (...) dhe fiset e Kelmendit dlie Grudës në anën tjetër deri te fusha e Podgoricës, prej kah do të kthehet nga Pllanica duke ia lënë fiset malësore të Kelmendit, Hotit dhe Grudës Shqipërisë. Pastaj duke kaluar liqenin e Shkodrës, kufiri do të kalojë pranë ujdhesës Gorica Topolla, ku do të kalojnë malin dhe do të mbërrijë deri në det te vendi Kruçi, duke i lënë rrethin e Ulqinit Shqipërisë(...)"8

Siç shihet nga materialet, pas Kongresit të Berlinit aty kah fundi i vitit 1878 dhe në fillim të vitit 1879 vendimet e tij nuk realizoheshin lehtë, ngase Lidhja Shqiptare e Prizrenit kishte formuar ushtrinë e vet vullnetare për mbrojtjen e territoreve të banuara me shqiptarë. Që nga kjo kohë Lëvizja Shqiptare ishte vënë haptas përballë planeve antishqiptare, si të Fuqive të Mëdha, vendimeve të tyre, ashtu edhe kundër synimeve të borgjezive të shteteve ballkanike e Perandorisë Osmane. Për këtë vendosmëri shqiptare, konsulli austriak i Vlorës shkruante: „Qeveria turke gjendet tani para popullsisë së revoltuar dhe të gaçme për t'u hedhur në kryengritje dhe nuk ka fuqi që t'ia nënshtrojë popullin autoritetit të saj".9

Lidhja Shqiptare e Prizrenit i kishte kuptuar drejt të gjitha malverzimet që bëheshin lidhur me shkëputjen e tokave të banuara me shqiptarë dhe aneksimin e tyre shteteve fqinjë. Prandaj edhe ndërmori masa të gjera popullore që me luftë t'i mbroj viset e banuara me shqiptarë.

Se Lëvizja Kombëtare Shqiptare ishte e vendosur që t'i mbronte me forcë, me armë në dorë viset e banuara me shqiptarë, shihet edhe nga një letër e Princ Nikollës drejtuar Vezirit të Madh në Stamboll në fillim të korrikut 1878:

(...) „Besoj madhëri se në të ardhmen do të na mundësohet një lidhje me ndjenja të pastëra midis Portës së Lartë dhe principatës së Malit të Zi, pasi traktati i Berlinit na e ka mundësuar këtë. Unë prej tash do të garantoj përpjekjet e mia paqesore dhe të sinqerta ndaj Portës (...)

Vendimet e marra në Kongresin e Berlinit duhet të zbatohen në mënyrë të saktë, pa kurrfarë lëshimi. Kjo, duhet të bëhet në të mirë të popullit tim, dhe besoj se Ekselenca e juaj duhet të mendojë si unë (...) Është e rëndësishme që koha mos të kalojë ditën e caktuar të traktatit të Berlinit, me qëllim që të mos lejohet që situata të keqësohet dhe njëherësh të mos shpërthejë ndonjë protestë nga rezistuesit të cilët mendojnë se do të lihen pas dore. Nga ana tjetër, Plava, Gucia, Kollashini, Tuzi, si dhe Podgorica janë ngritur ashpër dhe protestojnë. Koha nuk është që të presim më tepër, ngase prej dite në ditë situata po ashpërsohet dhe acarohet më shumë.

Ekselenca Juaj, do të më kuptojë, përndryshe më duhet të marrë masa të tjera ushtarake për të ndërruar gjendjen. Besoj se me ndihmën e juaj do të evitojmë çdo kundërshtim të shqiptarëve protestues (...).10