[elvio]

Rrefehesh ne dialog me veten,edhe serish endesh ne rruge qe destinacion ka vetem fundi.
Dikur si femi endrrat i thurje,qofte e per nje loder qe me zor vinte,edhe tashme kerkon ato qe te mundojne,por serish rruga te jep kenaqesi ne nje lloj stili e cila eshte ndertuar ajo.
Ne grushtin e perditshem qe zgjon mes veti thua,edhe pak edhe tu afrova o vendi im,ndihmome pak,jo te shtrish doren por thjesht mos mbi mbyll dyert.
Kam shkuar kundra rrymes ,edhe do ti shkoj deri ne fund te mendimit tim,se do vi tek ti,edhe pse ma lekundin ate me ato c'ka me ofrohet larg teje.