[Psikologu]

Ngjarjet e mëvonëshme të trajtuara në këtë shkrim me një korrektesë ndaj referencave historike, na rezultojnë se Ismail Qemali, nga frika apo nga nostalgjia, e kishte mjaft të vështirë të shkëputej nga “mitra” osmane. Sido që të jetë edhe për aq sa mundi të bëjë për Shqipërinë, duhet t’i rezervojmë respet e mirënjohje, por në asnjë mënyrë nuk mund t’i bëjmë “kult” duke e mitizuar. Ai, më shumë se një figurë historike duhet të mbetet simbolike si shpalosës i flamurit mbi ballkonin e një godine. Ndërsa ata trima që e ngritën mbi shkëmbinj, mbi shkëmbinj i kanë monumentet.

Ky shkrim duhet të vlejë si një trokitje për më shumë përkujdesje në ngritjen e shtatoreve. Qyteti im, Shkodra, duhet të pasurohet me monumente duke e filluar me Hodo Sokolin, Dasho Shkrelin, Dedë Gjon Lulin e Mehmet Shpendin. Mbasi të kemi kryer detyrën ndaj këtyre korifejve, atëherë mund të mendojmë për mbrojtësin hoerik të Rozafës në rrethimin e fundit të Shkodrës, venedikasin trim, komandantin e paepur, Anton Loredani. Monumenti i këtij miku të madh të qytetit tonë duhe të ngrihet në Kështjellën e Rozafës, si dëshmi e kulturës dhe mirënjohjes shkodrane.