[Dr. Leone]

NË MUNDSH



Në mund ta ruash arsyen kur

Bota humbet fillin,

E fajin ty ta hedh e vetes t’i besosh

Saherë tek ti dyshojnë e s’të përfillin,

Por edhe dyshimet drejt t’i gjykaosh…

Në mundsh të rrish në pritje nga pritja pa

U lodhur,

Pa kur t’urrejnë, urrejtje të mos ushqesh;

Madje ndaj shpifjeve të rrish pa folur,

Me thjeshtësi me to pa rënë ndesh;

Në mund të mendosh por jo gjer në

Shkatërrim,

Të ëndërrosh, por jo si rob ëndërrimesh

Dhe t’i trajtosh njëlloj e padallim,

Ngadhënjim dhe shpartallim, burim

Mashtrimesh…

Në durofsh dot që thëniet e tua të drejta,

Në kurthe për trutharët, kupukët t’i

Kthejnë,

T’i shikosh të thyera gjërat e tua më të shrejnta,

E prapë t’i ndërtosh me vegla që nuk vlejnë.

Në mundsh që fitoret që ke korrur t’i flijosh

Si në një kumar në një të vetme lojë

Të rrezikosh, të humbasësh e prapë t’ia

Fillosh,

Dhe humbjen kurrë të mos e zesh me

Gojë.

Në i detyrofsh dot muskul, nerv, puls e

Zemër,

Të të shërbejnë kur gjithçka duket e

Kotë,

E të qëndrosh kur s’ke asgjë veç

Vullnetit,

Që veç një fjalë “Qëmdro” gjithnjë të

Thotë…

Në mund të flasësh me maskarrenjt por

nderin tënd ta ruash,

a t’ecësh përkrah mbretit

pa krenari që të verbon.

Nëse armiku apo miku s’të bëjnë dot të

Vuash,

Dhe gjithkënd e çmon por veç sa meriton.

Në mund t’i mbushësh ti minutat aq të rënda,

Me vepra që peshojnë, dije

dhe mos kij asnjë dyshim,

se e jotja do të jetë bota me çka brenda

dhe njeri do të jesh o biri im.

Dr. Leone