Dardania.de - Shiko Postimin Tek

jonuzi · 07-03-09, 23:10

nuk do të trazonte më për asgjë, ajo do të vazhdonte ta ketë respektin e tij si gjithnjë, ajo do të mbetej përgjithnjë Mikesha tij, ai i lutej shumë asaj që të ketë kujdes për gjithë këtë histori që kishte krijuar për TË, të mos i fliste kurrë askujt të, nuk donte assesi që pjesë e kësaj historie të bëhej dikush tjetër, besonte se të paktën këtë do ta pranonte, që këtë histori ta pranonte si një gjë personale ose të në të kundërtën të e harronte fare, përsëriste se kurrë nuk ka dëshiruar që kënaqësitë, brengat, apo jeta tij personale të jetë objekt i tjerëve, pra vetëm ajo kishte pasur këtë nder dhe të lutej ta respektonte këtë.
Në një letër që i kishte dërguar, ndër të tjera i shkruante ....
“Koha e ftesave, emailave, sms, mbaroi, unë pranova disfatën, tash vetëm edhe një mundësi ka mbetur, që ju sipas dëshirës të vendosni që ky histori të vazhdoj të plotësohet edhe më tutje, ti mund ti japësh karakter të ri, përndryshe është e mbyllur, të lus me sinqeritetin më të madh që të kuptosh drejt gjithçka që kam shkruar këtu dhe vendos, për ndryshe si gjithmonë edhe tash të premtoj se do të jesh Mikesha ime. .................Të lutem........vendos drejtë.........
Suksese në jetëëëëëëëëëëëë, Mikesha Imeeeeeeeeeeeeeeeeee”

25.01.....

Ishte mbyllur plotësisht në një vetmi të cilën gjatë kohë e kishte kërkuar, tash mikun më të mirë e kishte vetveten. Gëzohej se ka filluar të harroj disa gjëra, por në anën tjetër shqetësohej se disa gjëra të tjera pa reshtur i rrinin në kokën e tij. E kisha quajtur të mbyllur këtë histori, por ja që nuk mundi që mos ta harroj plotësisht atë, çdo ditë shihte se si në mes ndjenjave qe kishte për atë dhe vendimit për ta harruar zhvillohej një luftë e madhe, nuk e dinte se pse, e mundonte kaq shumë vetveten. Ai më nuk pati guximin t’ia dërgoj Asaj ndonjë letër që nga kur kishte vendosur që kjo histori mori “fundin’”, ai nuk pati guximin as edhe një sms t’ia dërgoj, e pranonte ka dy apo tri here që i kishte tentuar ta thërriste në telefon, por ajo nuk përgjigjej, ai priste, por ajo nuk reagoi asnjëherë. Si do qe te jete ishin bërë 6 ditë që kur kishte vendosur që atë mos ta luste dhe të përpiqej ta harronte

07-03-09, 23:10	#22
jonuzi jonuzi Anëtarësuar: 27-01-06 Vendndodhja: Gjithandej Postime: 347	Titulli: Mikesh Ime nuk do të trazonte më për asgjë, ajo do të vazhdonte ta ketë respektin e tij si gjithnjë, ajo do të mbetej përgjithnjë Mikesha tij, ai i lutej shumë asaj që të ketë kujdes për gjithë këtë histori që kishte krijuar për TË, të mos i fliste kurrë askujt të, nuk donte assesi që pjesë e kësaj historie të bëhej dikush tjetër, besonte se të paktën këtë do ta pranonte, që këtë histori ta pranonte si një gjë personale ose të në të kundërtën të e harronte fare, përsëriste se kurrë nuk ka dëshiruar që kënaqësitë, brengat, apo jeta tij personale të jetë objekt i tjerëve, pra vetëm ajo kishte pasur këtë nder dhe të lutej ta respektonte këtë. Në një letër që i kishte dërguar, ndër të tjera i shkruante .... “Koha e ftesave, emailave, sms, mbaroi, unë pranova disfatën, tash vetëm edhe një mundësi ka mbetur, që ju sipas dëshirës të vendosni që ky histori të vazhdoj të plotësohet edhe më tutje, ti mund ti japësh karakter të ri, përndryshe është e mbyllur, të lus me sinqeritetin më të madh që të kuptosh drejt gjithçka që kam shkruar këtu dhe vendos, për ndryshe si gjithmonë edhe tash të premtoj se do të jesh Mikesha ime. .................Të lutem........vendos drejtë......... Suksese në jetëëëëëëëëëëëë, Mikesha Imeeeeeeeeeeeeeeeeee” 25.01..... Ishte mbyllur plotësisht në një vetmi të cilën gjatë kohë e kishte kërkuar, tash mikun më të mirë e kishte vetveten. Gëzohej se ka filluar të harroj disa gjëra, por në anën tjetër shqetësohej se disa gjëra të tjera pa reshtur i rrinin në kokën e tij. E kisha quajtur të mbyllur këtë histori, por ja që nuk mundi që mos ta harroj plotësisht atë, çdo ditë shihte se si në mes ndjenjave qe kishte për atë dhe vendimit për ta harruar zhvillohej një luftë e madhe, nuk e dinte se pse, e mundonte kaq shumë vetveten. Ai më nuk pati guximin t’ia dërgoj Asaj ndonjë letër që nga kur kishte vendosur që kjo histori mori “fundin’”, ai nuk pati guximin as edhe një sms t’ia dërgoj, e pranonte ka dy apo tri here që i kishte tentuar ta thërriste në telefon, por ajo nuk përgjigjej, ai priste, por ajo nuk reagoi asnjëherë. Si do qe te jete ishin bërë 6 ditë që kur kishte vendosur që atë mos ta luste dhe të përpiqej ta harronte __________________ Bahet mire pas 50 viteve!!!!!!!!